Maanlicht

Hoofdstuk 15

'Hallo dames!' Het raampje van de auto glijdt naar beneden. Lente's moeder verschijnt in de opening. Haar mintgroene ogen staan vrolijk en ze heeft haar rossige haar in een knot geknoopt. Net zoals Lente sieren de sproeten haar gezicht en armen. 'Stap maar in!' Ze buigt naar voren en geeft de brakke Lente een snelle zoen. Ik duw Skye in de auto terwijl ik me naast het halfslapende hoopje -wat Teun moet voorstellen- wurm. 'Zo, hoe was het?' De vrolijke stem dringt door tot in mijn voorhoofd en ik laat mijn hoofd tegen Teun's schouder vallen. 'Dames?' We proberen opgewekt te klinken maar er ontsnapt alleen wat gekreun uit onze monden. 'Ik zeg al niks meer.' Ze lacht aanstekelijk en trommelt met haar vingers op het dashbord. Uitgeput sluit ik mijn ogen. Ik dommel al snel weg en schrik wakker van geduw tegen mijn schouder. 'Wakker worden Lu.' Lente hangt naar me toe vanaf de voorste stoel. Haar hand zweeft verwachtingsvol in de lucht. 'We zijn bij je huis.' Zegt ze, terwijl ze naar het autoraampje wuift. Ik kijk over de snurkende Teun heen en zie dat de schemer al valt. Snel laat ik een blik op het klokje vallen. Half zeven, dat wordt nog mee-eten met mijn gezin. Ik wring me over Teun heen, zwaai naar Skye en Lente en bedank Lente's moeder. Mijn tas puilt uit van alle in elkaar gefrommelde kleren. Zuchtend trek ik mijn tas over het kiezelpad en bel vijf keer aan. 'Hoho.. Hoo!' Jonas verschijnt -met een ontbloot bovenlijf, een joggingsbroek en een pet achterstevoren op zijn goudblonde haar geplant- in de deuropening. Hij drukt me liefkozend tegen zich aan. 'Hoi kerstman.' fluister ik, terwijl ik mijn gezicht in zijn buik begraaf. Hij grinnikt naar me en duwt me de gang in, waarna hij naar de wegrijdende auto zwaait. 'Hoe was het?' Aan mijn vermoeide gekreun te horen, merkt hij dat ik doodop ben. 'Pap en mam zijn naar een feest, ga maar naar boven en in bad, ik maak wel pizza. Misschien kunnen we zo samen op je dakterras eten?' Ik knik dankbaar en slenter naar boven. Snel grijp ik de sleutel van mijn kamer uit de zak van mijn sweater -ja ik heb een eigen sleutel, het heeft iets weg van op kamers wonen- en open mijn kamerdeur. Ik heb de terrasdeuren een stukje opengelaten dus het is heerlijk fris in mijn kamer. Ik gooi mijn tas in een hoek, gris mijn handdoek van het deurhaakje en storm naar de badkamer. Het bad is al halfvol. Wauw, wat heb ik toch een geweldige broer. Ik wacht tot het water hoog genoeg staat en stap dan in het dampende water. Eindelijk, na een week douchen in een camping met haren die uit het putje steken, gatver. Ik sluit mijn ogen en laat me tot mijn nek in het hete water zakken. Slaperig begin ik te neuriën. Ik begin net in slaap te vallen als ik mijn naam hoor. 'LUNA? Ben je bijna klaar?' Jonas' gedempte stem wekt me uit mijn trance en ik schiet overeind. 'Mja.' Ik wrijf in mijn ogen. Hoe lang heb ik in bad gelegen? Mijn handen zijn net zo gerimpeld als die van opa en oma. Ik stap uit bad en sla mijn zachte sneeuwwitte handdoek om mijn lichaam. Voorzichtig werp ik een blik in de spiegel. Mijn natte haren liggen verstrengeld in elkaar op mijn rug, mijn gezicht is bruinverbrand en ik heb enorme wallen. Dat wordt op tijd slapen, vanavond. Ik trippel naar mijn kamer, trek mijn grijze onesie -zo'n cool kruippak voor jongeren. Ja sorry mensen, ik weet ook niet hoe ze erop zijn gekomen, maar het is een grootse uitvinding want ze zitten in een woord: ge-wel-dig.- en roep naar Jonas dat ik klaar ben. Jonas stommelt de trap op met een dienblad, vol met pizza. Hij ploft neer op de loungebank. 'Zo zussie.' Grijnst hij, een groot stuk pizza in zijn mond proppend. Ik glimlach en val aan. Na een kwartier ligt er niks meer op de borden. Ik leg mijn benen op zijn schoot en staar naar de verschijnende sterren en maan. Jonas volgt mijn blik. 'Je bent er nog steeds weg van hè?' Vraagt hij. Ik knik. Een verdwaalde traan glijdt over mijn wang. 'Hé wat is er?' Jonas veegt de traan weg. Wanhopig haal ik mijn schouders op. Ik denk aan de eerste avond, toen het zo gezellig was met River. Aan de avond waar we samen in het meer zwommen, waar hij me vasthield alsof ik iets ontzettends waardevols was, en aan onze eerste zoen. Jonas vraagt niet door. Zwijgend staren we uren naar de hemel. Het lijkt bijna alsof ik tussen de sterren zweef, als Jonas mijn benen voorzichtig van zijn schoot afhaalt. 'Ga maar slapen.' Sust hij. Ik blaas mijn handen warm en slof naar mijn bed. Vermoeid kruip ik onder de schone lakens. Jonas knipt alle lampen uit, haalt de kussens naar binnen en aait me onderweg naar de deur nog even over mijn haar. 'Slaap lekker, houvanje.' Ik sluit mijn ogen en glimlach, als teken dat ik ook van hem hou. Dan val ik in een diepe onrustige slaap.

Een straal zonlicht doet me mijn ogen samenknijpen. Ik gaap en rek me uit terwijl ik door mijn wimpers tuur. Het moet laat in de middag zijn, merk ik. Loom draai ik mijn hoofd opzij. 'Shit!' Gil ik. Één uur, ik moet over een kwartier in de stad zijn om werkkleding te kopen, samen met mijn moeder. Als een gek spring ik uit mijn bed. Ik breek bijna mijn nek over mijn logeertas en graai een legging en een oversized vest uit de kast. Razendsnel kleed ik me aan en terwijl ik in mijn slippers schiet, komt mijn moeder de kamer in. Ze kijkt me afkeurend aan. 'Kom je?' Vraagt ze kortaf. Ik knik, grijns en loop achter haar aan de trap af. Mijn moeder kust mijn vader op zijn kruin, werpt Jonas met zijn -weer- ontblote bovenlijf een strenge blik toe en trekt me mee naar de auto. Ik laat me in de zachte leren stoelen zakken en sla mijn benen over elkaar. 'Waar wil je eerst heen?' Vraagt ze, als we vijf minuten zwijgend toekijken hoe de weg voorbij flitst. Ik haal mijn schouders op. 'De Only?' Zeg ik. Ze haalt haar hand door haar perfect kortgeknipte, witblond geverfde haar en tuit haar gestifte lippen. 'De Only.. Dacht het niet. Laten we naar een zaak gaan waar ze goede zakenkleding verkopen.' Ik staar naar haar parelketting en heb zin om hem van haar slanke hals te rukken. Beleefd hou ik me in. We suizen langs de leuke winkels en stoppen bij een parkeerplek voor een winkel met saaie grijs, wit, en zwarte mantelpakjes. 'Mam.' Sis ik. 'Ik ben geen zakenvrouw. En dát..' Ik wuif driftig met mijn hand naar de winkel 'Is niks voor mij.' Mijn moeder priemt bijna met haar vinger in mijn oog en snuift onaantrekkelijk. Ik trek een lang gezicht. 'Wees blij dat ik dit voor je wil betalen, kind.' 'Oh, oké.. ik heb nu dus een status. Ik ben het "kind". Niets meer niets minder. Dankje, mam.' Ik stap uit, knal de deur dicht en stamp de winkel binnen. Een vrouw van middelbare leeftijd stapt op me af. 'Kan ik u helpen?' Vraagt ze. Ik kijk over mijn schouder en wijs naar mijn moeder. 'Zij wil dat ik hier werkkleding koop.' De vrouw krijgt bijna kramp aan haar kaken, zie ik. Ik kijk argwanend naar een grote pukkel op haar wang, waar haartjes uitsteken. Ze heeft een bedwelmende parfum op en haar lichaam is in een mantelpak geperst alsof het elk moment kan ontploffen. Ik trek een wenkbrauw op. 'Mag ik?' De vrouw knikt fronsend en stapt opzij, zodat ik bij de rekken met spuuglelijke jasjes kan.

'Ben je niet blij?' Mijn moeder kijkt me doordringend aan. Ik haal mijn schouders op. 'O, jawel hoor. Dankje' zeg ik blij. Ik werp een blik op de tas met de nieuwe zwarte kokerrok, de witte, zijden bloes met gouden knopen en de prachtige pumps. Tevreden aai ik over de stof. 'Ja mama. Ik ben blij. Dankje mam. Ik hou van je.' Ik geef haar een zoen en kijk haar verwachtingsvol aan. Ze houdt haar gezicht in de plooi, maar ik zie dat haar houding minder stijf wordt. 'Mam.' Fluister ik. Ze hoort me niet.

------

Hoi lezers!

Bedankt voor het voten en comments plaatsen!

Ik hoop dat jullie het leuk vinden, en ik hoor graag van jullie!

-xxx-

Julepuul