Lucifer ve İntikam Meleği (Düzenleniyor)

2. Bölüm

                                                                                      2. Bölüm

Ona aldırmadan dolu bardağımı kafama diktim.

''Söylesene senin gibi bir sosyete güzeli neden ağlıyor? Mükemmel bir hayatın yok mu?''

''Bir saat kadar önceye kadar mükemmel bir hayatım vardı.''

Neden cevap verdiğimi bile bilmiyordum. İnsanları çeken bir aurası vardı. Sanki bütün sırlarımı ona anlatmam gerekiyormuş gibi bir hisse kapılmıştım. Gözlerimi yüzünden ayıramıyordum. Gözlerini bir an olsun benim gözlerimden ayırmamıştı. Çözmek istediği bir bilmeceymişim gibi beni inceliyordu.

''Ne oldu o mükemmel hayatına?''

''Aldatıldım.''

Hala nasıl ağlayabildiğimi bilmiyordum. Saatlerdir ağlamama rağmen, gözlerimden yaş geliyordu. Yaşların ardı arkası kesilmiyordu. Zayıf kız profili çizmekten nefret ederdim ama şimdi elimden o zayıf kız olmaktan başka bir şey gelmiyordu.

''Anlat bana.'' Sesi kadife gibi kusursuzdu. Etrafım onun sesiyle çevrilmişti birden.

''Dün gece buradan çıktıktan sonra beni eve bıraktı. En son o zaman haber aldım. Uyuyordur diye rahatız etmek istemedim ama saatler geçtikçe merak ettim. Evine gittiğimde hizmetçisiyle yatakta yakaladım.''

O hali gözümün önüne gelince dudaklarım titremeye başlamıştı. Bana yaptığını kaldıramıyordum. Bu kadar mı değer veriyordu bana? Bunu yapacak kadar az mı sevmişti beni? Belki de hiç sevmemişti.

''Suratına tokat atarak uyandırdım. Bir şey yapmasam gururuma yediremezdim. Tek seferlik bir şeydi, anlamı yoktu, seni seviyorum dedi. Söylesene seven insan böyle bir şey yapar mı?''

''Aslına bakarsan sevginin nasıl bir şey olduğunu bilmiyorum.''

Gözlerimi yerden kaldırıp yabancıma baktım. Gözlerinde bir şeyin özlemini çektiğini görebiliyordum. Hemen sonra o duygu yerini tanımlayamadığım bir şeye bıraktı.

''İnan bana bilmemen daha iyi. Sonra canın anlatamayacağın şekilde acıyor.''

Daha sonra ikimizde konuşmadık. İçeri dolmaya başladığında, çoktan sarhoş olmuştum bile. Sayısını hatırlamadığım kadar tekilayı aç karnına içmiştim. Etraf bulanıklaşmıştı İnsanları buğulu görüyordum. Müzik başımı ağrıtıyordu ama buradan çıkarsam eve gidip düşüncelerimle baş başa kalmak istemiyordum. Düşüneceğim şeyler yüzünden korkuyordum.

Yabancım yanımdan kalkarken barmene bir işaret yaptı. Daha sonra bana eğilip duyabileceğim şekilde konuştu.

''Buraya saat kaç olursa olsun ister sabahın sekizi, ister burası kapandıktan sonra istediğin zaman gelebilirsin. Kimse sana karışmayacak ve istediğini sahte kimliğini kullanmadan içebilirsin.''

Ben daha ağzımı açamadan kaybolmuştu bile. Beynimin içinde söyledikleri vardı ama ne dediğini kavrayamıyordum. Kelimeler beynimin içinde bir girdapta gibi uçuşuyordu. Oradan oraya savruluyordu. Sadece bir cümleyi yakalaya bilmiştim.

''Sahte kimlik kullandığımı nereden anladı?'' bardağımı dolduran barmene sordum.

''O herkes hakkında her şeyi bilir.'' Gizemli bir yanıttı ama umursamayacak kadar sarhoştum.

Beni şuan için dünyadan koparacak şey kesinlikle dans etmekti. Zorlanarak bar taburesinden kalkıp dans eden insanların arasına karıştım. Olduğum yerde sallanmaya başladım. Kollarımı amaçsızca kaldırıp kendimi müziğin ritmine kaptırdığımda tek düşünebildiğim dans etmekti. Deli gibi dans etmek. Dünyayı unuturcasına dans etmek.