Lucifer ve İntikam Meleği (Düzenleniyor)

12.Bölüm: İstemiyorum

     Hiç içime sinmeyen bir bölüm oldu. Düşün düşün anca bu kadar yazabildim. Multimedia da Janelle ve Alex var.

İyi okumalar.           

12.Bölüm:  İstemiyorum

Alex beni ters çevirdiğinde havuzun duvarıyla onun arasında kalmıştım. Bacaklarımı aralayıp aralarına girdiğinde tutunmak için bacaklarımı beline doladım. Dudakları boynuma yöneldiğinde huylandığım yeri emmeye başladı. İstemeden inlemem ağzımdan kaçtığında sırıttığını hissettim. Daha çok baskı yapması için elimi saçlarına götürdüm ve kendime bastırdım.

Baskının yok olmasıyla gözlerimi açtım. Herkes şaşkınca etrafına bakıyordu. Arkama baktığımda ne olduğunu anladım. Jam güçlerini kullanarak Alex’i üstümden çekmişti. Gözlerim Alex’i bulduğunda yerde acıyla kıvrandığını gördüm.

‘’Jam kes şunu hemen!’’

Beni takmadan gözlerini Alex’e dikmeye devam etti. O Alex’e baktıkça Alex daha çok bağırıyordu. Jam’in yanına gidip tokadımı suratına patlattım.

‘’SEN NE YAPTIĞINI SANIYORSUN?!’’ diye bağırdığımda şaşırmış gibi bana baktı.

‘’Aramızdaki engelleri ortadan kaldırıyorum.’’ Sakince söylediği şeyler beni çileden çıkarmaya yetmişti.

‘’Engeller mi? Senin engel olarak gördüğün kişi benim sevgilim Jam. Sen kimsin ki? Benim neyim oluyorsun sen? Hangi hakla benim sevgilime bu şekilde davranabiliyorsun?’’

‘’O senin sevgilin değil. Hatırladın mı seni aldattı.’’

‘’Ve bende onu affettim.’’

‘’Ondan intikam almak için bana ruhunu verdin.’’

‘’Affetmek en büyük intikamdır Jam.’’

‘’Ben senin gerçek aşkınım.’’

‘’Hayır değilsin. Sen benim hiçbir şeyim değilsin Jam. Kendi sevgilinin yanına git.’’

‘’O artık sevgilim değil.’’

‘’Dün akşam bana dediğin gibi o senin sevgilin Jam. Şimdi git buradan. Alex’in ve diğer herkesin de hafızasını sil.’’

‘’Seni almadan gitmeyeceğim.’’

‘’Siktir git Jam.’’

Alex’in yanına gidip elini tuttum. Elinin üstüne ardı arkası kesilmeyen öpücükler konduruyordum. Bir yandan da mırıldanıyordum.

‘’Özür dilerim Alex. Özür dilerim sevgilim. Hepsi benim suçum. Lütfen aç gözlerini.’’ Gözyaşlarım benden izinsiz akmaya başladıklarında gerçekten dağılmış bir durumda olduğumu anladım. Benim yüzümden acı çekmesine katlanamazdım. Bunu ona yapmaya hakkım yoktu.

Alex’in yüzünde rahatlamış bir ifade olduğunda derin bir nefes aldım.

‘’Onu iyileştirdim. İstediğin oldu mu?’’

‘’Teşekkür ederim.’’ Jam’in yüzüne bakmadım. Gözlerimi Alex’ten ayırmak istemiyordum. Gözlerimi bir saniye için yüzünden çeksem tekrar acı çekmeye başlayacak gibi hissediyordum.

‘’Ve Jam?’’

‘’Efendim?’’

‘’Artık ne seni, ne de meleklerini görmek istemiyorum. Hayatıma devam etmek istiyorum.’’

Bir şey söylemesine fırsat kalmadan Alex gözlerini açtı. Yerden kalkmasına yardımcı olduktan sonra sıkıca sarıldım Alex’e.

‘’Neden yerdeydim?’’