İntikam Aşkı

Bölüm - 10 "Polis"

Bölüm şarkısı - Sam Smith - Writing's On The Wall :)

İyi okumalar... :))

     Silahı alıp pantolonumun cebine soktum. Kasayı da kapatarak odadan çıktım. Kendi odama girdim. Evin tamamının olduğu gibi - babamın odası hariç- burası da dağınıktı. Kapının önüne atılmış bir postacı çantasını alıp silahı içine koydum. Yatağımın karşısındaki dolabın çekmecesinden de cüzdanımı alıp çantamın içine attım. Hırsızların para çalmak için gelmedikleri belliydi. Çantama gerekli şeyleri koyduğumu düşünüp odadan çıkarak aşağı indim. Serkan abi evde yoktu. Dışarı çıktığımda onun, arabanın ön kapısını açmış, koltuğa yan oturup ayaklarını dışarıda yere basmış olarak gördüm. Çok üzülüyor olmalıydı. Yakın zamanda babamı kaybetmiş olduğum için acısını anlıyordum. Ama o daha şanslıydı. Gülsüm teyze yaşayacaktı. Yavaş adımlarla Serkan abinin yanına gittim.

     "Polisi arayabilirsin."

     Bir an yerinden sıçradı. Korkudan bende birkaç adım geriledim.

     "Kusura bakmayın. Ben, dalmışım... Sizi korkutmak istememiştim."

     Yüzümde buruk bir gülümseme oluştu.

     "Siz ne söylemiştiniz?"

     Dalgın bir insanın söylediklerimi duymaması normaldi.Kim bilir aklı neredeydi...

     "Polisi arayabilirsin."

     Hemen cebinden telefonunu çıkarıp '155'i tuşladı. Olaydan kısaca bahsedip adresi verdikten sonra telefonu kapadı.

     Bir süredir polislerin gelmesini ayakta bekliyordum ve oldukça yorulmuştum. Evden bir sandalye almaya üşeniyordum. Ve arabanın arka koltukları kan olduğu için oraya da oturamıyordum. Çözüm olarak eve doğru gidip bahçedeki çimlerin üzerine oturdum. Daha önce, üstüm kirlenir diye hiç oturmamıştım. Ancak hayatında -ölüm gibi- önemli olaylar olan bir insan değişebiliyordu. Tıpkı benim değiştiğim gibi. Şuan üstümün kirlenmesi umrumda değildi.

~~~

     Polisler gelince yerimden kalkıp onlara doğru yürümeye başladım. Polis arabası, bizim arabamızın hemen arkasına park etmişti. İçinden üç polis çıktı. Biri elinde defter gibi bir şey tutuyordu. Yanıma geldiklerinde, Serkan abi henüz ayağa kalkmıştı.

     "Derin Hanım, siz misiniz?"

     "Evet."

     "Birazdan olay yeri inceleme ekibimiz gelip evde incelemeler yapacaklar. Siz de dilerseniz burada dilerseniz de karakola gelip ifade verebilirsiniz."

     Karakol gibi boğucu bir yere gitmek istemiyordum. Muhtemelen birkaç gün sonra gideceğim yer orasıydı. Ancak şimdiden gitmek istemiyordum.

     "İfademi burada vermek istiyorum."

     Elinde kağıdı olan polis yanıma geldi.

     "Oturabileceğimiz bir yer var mı?"

     Biraz önce hiçbir yer bulamadığım için çimlere oturmuştum.

     "Çimler?" Aklıma bir anda geldiğinden sesim biraz yüksek çıkmıştı. Polis bana tip tip baksa da sonunda çimlere oturmuştuk.

     "Bu olay gerçekleştiğinde ne yapıyordunuz?"

     "Olayın gerçekleştiği saati tam olarak bilmiyorum. Fakat evden çıkınca direk şirkete gittim. Babamın işleriyle ilgili bilgi almak istedim."