My Pabebe Boy.

MPB33

Nakaharap ako salamin ngayon at inaayos ang sarili ko. Nagsuot ako ng Black leggins, and Ash Longsleeve. Tapos ay Adidas na sapatos . Tapos ay Sinuklay ang buhok ko at pinagsama lahat. At sinuot ang puting Sombrero na Adidas rin ang tatak. Ginawa ko na parang naka pony ako, pero yung butas ng sumbrero ang iginamit ko. Dun ko nilusot para magmukha akong nakapony. Isang Maliit na black Backpack lang ginamit ko.

=BZZ=
Kinuha ko ang phone ko at tiningnan kung sino ang nagtext. Si nanay lang.

    From: Nanay 😂😂💋
Naaak. Daanan mo ako ha! Wag mo akong paghinatyin sa wala! Papaliparin kita sa planetang slamadutdut! Text mo ako kapag malapit ka na 😊

Reply.

To: Nanay 😂😂💋
Paalis palang ako. Nakaligo ka na ba? Baka mamaya may panis na laway ka pang tumutulo! 😂 iiwan talaga kita.

Send.

Pagkasend ng message nagpabango na ako ng Atlantis (Bench) sorry. I must preffer using boys perfume than Girls. Share ko lang yan. :/
Sinara ko na ang kwarto ko at bumaba na.

"Hey! Umuwi ka before mag 7:00! Dont make us wait. Or else iiwan ka namin."-Luis.

I just rolled my eyes on him. And lumabas na. Hayss, i decided to take pedicab. Kaysa sa maglakad sa arawan. Maitim na nga iitim pa. Tiningnan ko yung oras sa Phone. 10:30 sakto Alis ko sa bahay :3 ng makarating sa kanto. Nag Jeep muna ako papunta kila nanay. Haaay, Haggard ako kaagad eh! Ineet! Hot ko kasi 😔 syeet. HAHAHAAHA.

*Calling... Nanay 😂😂💋*

Nanay: Hello nak?

Ako: Andito na ako sa labas ng bahay niyo! Baka gusto mo akong papasukin ang ineet po!!

Tumatagaktak na pawis ko. Jusmee naka longsleeve pa naamn ako ~.~
Sino ba kasing nagsabi na ganito ang isuot ko sa kasagsagan ng Ineet :/

Nanay: Wait!! Pababa na.

*toot. toot*

Nakita ko na siyang palabas ng bahay nila at pinagbuksan ako ng Gate.

"Akala ko pa naman naka gown ka na. Eh letche! Nakatapis ka pa pala ng twalya!"-Bulyaw ko sakanya.

Kung pagmadaliin ako akala mo bihis na bihis na. Eh panty nga hindi pa nakasuot -____-"
Pinaupo niya ako sa sofa. At kumaripas siya ng takbo sa kwarto niya. Tiningnan ko ang paligid. Bakit walang tao? Siya lang naandito? Asan mama niya? Papa niya? Di ba siya natatakot magisa. Wala siyang kasama dito. Paano kapag may holdaper? Kidnaper? Killer? Rapist? Wala siyang mahihingian ng tulong. Maya-maya pa bumaba na rin siya.

"Naay. Asan mga kasama mo dito sa bahay?"-agad kong tanong sakanya.

"Busy magtrabaho."-sagot niya habang nakatuon ang atensyon sa salamin.

"Hindi ka ba natatakot? Magisa ka lang dito?"-Tanong ko ulit.

This time saakin na siya nakatingin.

"Minsan. Pero, Im big enough para maging duwag at isa pa Sanayan din lang yan. Dati naiinis ako sakanila kasi iniisip ko wala silang pake saakin, kasi nga iniiwan nila ako dito magisa. Dati nga nasagot ko si papa eh. Sabi ko, mas pinipili nilang magpakasasa sa pera than spending every seconds of their life with me. Alam mo kung anong feedback? Sapak! HAHAHA." Natawa si nanay. Pero naging seryoso ulit ang mukha." Pinaliwanag nila na ginagawa nila yun ay para saakin. Para daw mabigay yung gusto ko, makapagtapos ako sa pagaaral and so on. Tapos nun hindi na ako umangal. No words came out from my mouth, sanay na akong kumain magisa. Manirahan magisa. Feeling ko sariling bahay ko na to, own house but im not the one whose paying it. Okay na rin atleast walang ingay dito. And it helps me to be more independent." wow parang akala mo matanda na kung magsalita.Well said 👏🏻👏🏻