My Pabebe Boy.

MPB40

(LISHEN's P.O.V)

Why are we having deep feelings to the ones we can't have?

Why i keep on loving a person who will never love me back.
I just want Japhet. I want him so much.
Pero bakit kailangan pang ipagkait saakin yun? Akala ko okay na.
Akala ko kami na talaga,
akala ko mahal niya ako.
Pero iniwan niya parin ako, grabe.

Karma na ba to?
Ang sakit naman ng karma haha.

Kaela: You need to go and leave us alone.

Pati pinsan ko tinatakwil na ako.
Haha! Grabe talaga this.

Okay kung ayaw niya makipagayos edi wag. Tss!

Ako na nga itong nagpapakumbaba para lang magsorry eh.
Kahit wala naman akong ginawa sakanya ~.~

Ako: Okay. Napaka-arte mo nagsosorry na nga ako eh.

Tumayo na ako at kinuha ang bag ko. Sabay alis sa bahay niya.
Tss, wala akong panahon sa mga maaarte na gaya niya.

Kala mo naman siya yung inagawan ko kung magalit eh. ~.~

Aminado naman akong masama ang ugali ko. At hindi ako nagmamalinis di gaya nila! Mga santa santita. Punyeta!

*RIIIING*

Kaagad ko na kinuha ang cellphone ko.
At sinagot ang tawag ni Mama.

/Bold: Lishen
Italic: Mama./

'Hello , Ma?'

'Lishen, anak. You're ready to go,your flight is 8am tomorrow morning.'

'Mukhang pati ikaw ma gusto narin ako paalisin. Ok!'

'Its for your own good.'

'Okay. I need to go! Bye!'

Pinatay ko na yung tawag at dumiretso na sa sasakyan.

I need to pack my things.

The people here are not happy to see me anymore.

Pero kailangan ko muna ayusin yung saamin ni shubby.

Im not that bad. Para hindi mag sorry kay shubby noh.

May konsensiya pa naman ako. *_*

___________________________

SHORT UPDATE.

TALMERADER💋