Kendimi hissedemediğim günlerden birinde onu hissettim. Onu öyle güzel hissettim ki, bu güne kadar yaşadığım bütün güzel anılar yeni anlamlar kazandı. Hissettiğim tüm duygular, ona karşı hissettiklerimin önünde diz çöktü. Ruhum ruhu oldu. Ve ben buna katlanamadım. Buna öyle katlanamadım ki, bile bile, sonunda yok olacağımı bile bile bir yola girdim.
Kendimi kaybettiğim an bulduğum o adamı, ve kendimi bulduğum an kaybettim.
Şimdi biliyorum. Ya kendimle barışıp ondan af dileyeceğim, ya da kendimle savaşıp kendimden bile af dileyemeyeceğim.
Yeni okuyacaklar için duyuru
Düzenleme yaptığım için ufak tefek uyuşmazlıklar gözünüze çarpabilir. (yaşlar gibi)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RİTİM
Teen Fiction"Hasta olmanı istemem küçük. Zira hislerim doğruysa başıma kalacaksın.. " (+18) -------- Nefes alamıyordum. İlk kez böyle bir şey hissediyordum ve bu, çok garip bir duyguydu. Dudaklarını dudaklarımdan ayırdı ve çenemin hemen yanındaki, yüzümü boyn...
