19

8.5K 170 41
                                        

Jho's POV

"I can't forgive myself, too."

Yan lang ang mga huling salitang hinayaan kong sabihin nya.

Hindi ko alam pero nagkaron na ata ng sariling pag-iisip ang mga labi ko at kusang tinakpan nito ang mga labi nya.

Ng maramdaman kong gusto nyang pumiglas, hinawakan ko ang magkabilang pisngi nya at tsaka idiniin pa ang mga halik.

Hanggang sa bumigay narin ang depensa nya. Hinapit nya ako sa bewang dahilan para maglapat ang katawan namin.

10 segundo? 30? o isang minuto. Hindi ko alam. Ang pakiramdam ko huminto ang oras.

At hiniling kong wag ng umandar pa.

----




Bea's POV

I was right all along. The moment I saw her near the sea, talking to the moon and watching the stars, I should have walked away.

Wrong move, Bea.

Cause now that she's here in front of me, crying helplessly, I can't just walk away.

My heart would have killed me if I did.

Seeing her crying was like facing a storm, earthquake and forest fire all happening at once.

She was indeed my greatest devastation.

That moment, I knew all the walls that I've built was now all desolated.

She knelt and started to cry.

And that was my weakness.

I was defeated this time.

I suddenly found my feet walking to where she is.

Then my arms automatically wrapped themselves on her. As if it was saying that I'm here and I'm not letting you go this time.

I heard her heartbeat beating fast.

I looked into her eyes, and I knew she was hurting.

She was hurting because of me.

As soon as I told her that I can't and won't be forgiving myself for what I did to her,

She kissed me.

Rough...

Bold....

Passionate....

And when she felt I was about to let go, She went wild and kissed me harder.

That's when all of my defenses disappeared like it has never been built.

I started to kiss her back. I gently caressed the arches of her back and pulled it close enough to mine.



God Jhoana how can you make me feel this way?





-------

Jho's POV

Nang maghiwalay ang mga labi namin, pareho kaming naghahabol ng hininga. Tinignan nya ako at sinalubong ko naman ang mga tingin nya.

Naisip ko, wala at walang iba pang taong nakakapagbigay saakin ng ganitong pakiramdam.

Si Bea, sa isang tingin, kaya nya akong saktan ng sobrang sakit.

Sa isang iglap, napapaiyak nya ako iyak na hindi ko pa naiiyak sa iba.

Pero sa isang salita palang nya, Yung sayang naipaparamdam nya saakin hindi ko rin maihahalintulad pa.

Over and Over againTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon