20

9.5K 190 24
                                        

Marci's POV

"Nako, pahirapan po kasi don ang sakayan pabalik, kaya siguradong matatagalan sila.. Sana boss ako nalang ang sinabihan nyong pumunta sa bayan. sana ho tinawag nyo nlang ako. Hindi pa naman sanay sila ma'am sa bayan."

Yan ang sagot sakin ni kuya nung tinanong ko kung matagal ba talagang makabalik kapag galing ng bayan. Okey, inaamin ko ako naman talaga ang mali. Dapat talaga inutos ko nalang sa iba. Gusto ko lang naman kasi sana na magkaron ng oras na magkakilala si ate tsaka si jho.

Hindi ko pa matawagan dahil iniwan namin lahat ang mga phone namin sa tinutuluyan namin. Pero alam ko naman na hindi pababayaan ni ate si Jho. 

Sana lang makabalik sila bago dumating yung bangka na susundo saamin pabalik..

----






Jho's POV

"You're incomparable"

Parang gusto ko atang himatayin ngayon na ngayon na.

Pero ang nagawa ko lang ay pigilan yung sarili kong kiligin lalo na kaharap ko cya.

Wala akong nagawa kundi kagatin nanaman yung labi ko..

----







Bea's POV

"What did I told you about biting your lip?"

I told her not to, many times..but she keeps on doing so and it's always making me stutter.. She eventually lowered her head, held my hand and we started to walk.

Before we knew it, we bought every food we could imagine.

And now were ready to go back.

45mins has passed and yet not a single jeepney arrived.

A man, curiously asked us.

"mga ma'am na magaganda, ano ho bang inaantay nyo? kanina pa ho kayo napapansin ng mga tao sa paligid na parang may inaantay dyan kaya sabi nila tanungin ko na daw kayo. May problema ho ba?"

Jho answered

Jho - "Manong, nag aantay po kasi kami ng biyahe pabalik dun sa may dagat eh, pero kanina pa po walang dumadating."

Manong - "ay nako, yun ho ba? hindi ho ba kayo nasabihan na madalang dalang ho kasi ang mga sasakyan rito pabalik, bumabyahe ho kasi sila ng bultuhan..may darating man, mag aantay parin ho kayong mapuno. sanay naman ho kasi ang mga taga rito na naglalakad lang pabalik."

That and we realized were dead.

Jho - "ah sige po manong, salamat po."

I looked at Jho. She was about to laugh. I knew.

Jho - "mukhang kailangan na nating magsimulang....maglakad?"

Bea - "We don't have any other choice....I guess?

And that's when we bursted out laughing..

HAHAHAHAHA!

------









Marci's POV

We did not bother eating because of what happened. Tita Det and Dad plus Cole was all worried. 

Ok, I admit, me too.. because it's almost near 5pm and yet no signs of ate and Jho.. Any minute from now we have to go back to the hotel where we are staying cause the water currents will be strong after 6pm..after that, no boats are allowed to travel back and forth.

Over and Over againTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon