Benim Bir Parçam / A Part of Me (2.Cilt)

23. Bölüm - Keşifler

23. Bölüm - Keşifler

Baktığı her yerde, cübbeli adamlar vardı, birbirlerine büyüler fırlatıyorlardı. Farklı renklerdeki ışık huzmeleri cadde boyunca uçuşuyor, kalkanlara ya da istenilen hedeflerine vuruyorlardı. Harry mavi üniformayı Seherbazlarınki olarak tanıdı. Siyah cübbeler içerisindeki adamların yüzleri beyaz maskelerin ardında gizlenmişti. Şiddetli çatışma Seherbazlar ve Ölüm Yiyenler arasındaydı. Harry çevresinde dövüşen adamlara baktı, onları tanımaya çalıştı ama bildiği kimseyi göremedi, ne Seherbazlardan ne de Ölüm Yiyenlerden.

Önündeki sahneye odaklanmaya çalışıyordu ama görüntüler hızla değişmeye devam ediyordu. Kendi hatırası olmadığını biliyordu. Hogwarts Ekspresi olayı hariç, hiç Ölüm Yiyenlerin yanında dövüştüğünü hatırlayamıyordu. Harry önünden hızla geçen sahnelere konsantre olmaya çalıştı. O, hatıranın bir parçası değildi. Bir sahneyi yukarıdan izlemek gibiydi. Hatıra bölünüyor ve değişiyordu. Bir an Seherbazları bir yığın Ölüm Yiyenle dövüşürken izlerken diğer bir an Riddle Malikanesi'nin karanlık koridorları beliriyordu. Rastgele görüntüler önünden geçiyordu. Harry başının döndüğünü ve görüntüsünün bulanıklaştığını hissetti. Ne oluyordu? Bu bütün rüya ne hakkındaydı?

Sanki sorusuna cevap verir gibi, çınlayan bir kahkaha duydu. Harry midesinin takla attığını hissetti. O sesi ve o deli kahkahayı tanıyordu. Umutsuz bir panikle hızla geçen görüntülere odaklanmaya başladı. Her şey gözlerinin önünde dönüyordu. Sonra yavaşladı ve onu gördü. Bella maskesini çıkarmıştı ve iki Seherbaza saldırırken çılgınca kahkaha atıyordu. O... farklı görünüyordu. Belki de onu şimdi çok uzun süredir vücudunda bütün halinde görmediği içindi. Ya da belki ona ait son hatırası Ruh Emici Öpücüğünden sonra, Bella'ya ait olan o boş kabuk olduğu içindi.

Harry, Bella'nın rahatça dövüşen ve düellonun her saniyesinden keyif alıyormuş gibi görünen görüntüsü üzerine boğazında ve gözlerinde yanıcı bir duygu hissetti. Düello etmeyi severdi, özellikle de büyük sayılardaki Seherbazlarla. 'Ne kadar çok öldürürsek o kadar iyi!' derdi.

Harry görüntüler dönerken izledi, o kadar şiddetle dönüyorlardı ki midesinin bulandığını hissetti. Durmasını istiyordu. Dursun ki o tekrar Bella'yı görebilsin. O kadar hayat dolu, gözleri parlak ve dövüşürken ışıldayarak. Öpücükten sonra dönüştükleri içi boş çukurlar gibi değil.

Birdenbire kahkahası durdu ve Bella'ya ait olması gereken acı dolu bir nefes çekme duyuldu. Ses Harry'nin etrafında yankılanarak kalbinin korku içerisinde hızlanmasına sebep oldu. Ona ne olmuştu? Görüntüler hala dönüyordu, o yüzden Harry göremedi ya da ne olduğunu çıkaramadı.

"Bella!" bağırdı, iyi olup olmadığını görmek için çaresizce. "Bella! Bella!"

Birdenbire görüntüler parlak beyaza dönerek, Harry'i körleştirdi ve sönükleştiğinde Harry yatakhanesinin tavanını gördü. Uyanmıştı. Bir kereliğine, Harry uyanmış olduğuna hayal kırıklığı yaşadı. Midesinde batan bir acı hissetti. Bella'yı görmek istemişti. Bütün ihtişamıyla onun hatırladığı Bella'yı.

Harry göğsünde vuran kendi kalp atışının sesini dinleyerek yattı. Rüya ne hakkındaydı? Garip bir rüyaydı. Harry bir şekilde gerçek bir hatırayı gördüğüne emindi. Ona ait olmayan bir tanesini ama. Bu nasıl mümkündü? Harry çok da umurunda olmadığını fark etti. Bella'nın bir görüntüsünü geri getirmişti. Onu hatırlamak istediği şekilde. Sonraki birkaç saat yalnızca yatağında yatarak, sessizce Bellatrix Lestrange'in unutulmuş hatıralarını yad etti.

xxx

Ardından gelen birkaç gece Harry için berbattı. Rüyasında hiç Bella'yı görmedi. Rüyaları tekrar Voldemort'un görüntüleri tarafından ele geçirilmişti. Dördüncü geceden sonra, Harry sürekli kabuslara yalnızca küçük, geçici bir ara vermek için bile olsa birazcık Rüyasız Uyku iksiri almaya meyilliydi. Onu iksiri içmekten alıkoyan şey muhteşem iradesiydi. Şişeler hala sandığında duruyor, garip bir çeşit konfor hissi sağlıyorlardı.