You change my life (Abra And Janica Fan Fiction) COMPLETE ✔

Last Chapter

A/N: After how many years, Natapos rin! But waitss, meron pa po Epilogue! :) THANKYOU SA MGA NAGPATULOY NA MAGBASA!

Janica POV

Parang unti-unti akong pinapatay ng mga pangyayari kada araw. Hindi ko alam kung gugustuhin ko pang-gumising sa umaga. Walang araw na hindi ako nilalabasan ng luha mula sa mga mata ko. Dumating na sa point na I'm so depressed and All I want is to die! Pero hindi ako nagpadala, much better na nga lang kung i-accept ko ang totoo at kalimutan nalang sya. 

"Janica, minsan talagang mga bagay na umaalis. Kadalasan hindi na bumabalik." sabi sakin ni Arci

"I'm sorry, 'nica. This is all my fault" sabi ni EJ 

"No need to say sorry, Ej. Arci is right. I have no choice. Accept the fact na hindi talaga kami para sa isa't isa." sagot ko sa kanila at pinunasan ang luha ko

"Every pain gives a lesson and every lesson changes a person." dagdag ko pa

"Ja! nakuha mo na yung toga mo?" tanong sakin ni apekz habang papalapit samin kasama si bea at ron

"Oo, kahapon pa. Mamaya bibili nalang ako ng graduation dress" sagot ko sa kanya

"Gusto mo samahan kita, ja?" tanong sakin ni bea

"Nope, kaya ko na." tipid kong sagot sa kanila

"Nasan nga pala si joe at donna? Parang ilang araw ng walang usap yung dalawang yun ah?" tanong ni ron samin

Donna POV

Hindi rin pala sakin madali yung ganito. Sobrang pareho kami ni janica ng nararamdaman ang pagkakaiba lang ako tong aalis at si josef ang mananatili. Pero ang hirap kasi hindi nya matanggap.

"Ba't naman kailangan pa donna? Diba, right after ng graduation natin magtatayo na tayo ng sarili nating business and then we can get married. Pero bakit kailangan pang may-aalis?!" sigaw sakin ni josef 

"Josef! Intindihin mo naman ako at ang mga magulang ko. Please!" sigaw ko rin sa kanya

"Donna, matagal na kitang iniintindi. Pero nakakapagod rin." sagot nya sakin

"Wala ka bang tiwala sakin?" tanong ko sa kanya

"Meron naman pero sa mga magulang mo, wala." sagot nya sakin, parang nasaktan ako don, Oo matagal ng hindi tanggap ng mga magulang ko si josef nung una palang

"I'm sorry josef, pero mahal ko ang mga magulang ko. Before tayong magkakilala sila na yung unang nakilala at nakita ko. Bago pa ako isilang." sagot ko sa kanya ng mahinahon at bumagsak na ang mga luha ko

"You have to choose, donna. Me or your Family?" tanong nya sakin at nagulat ako don. 

"Why do I have to choose, josef?! Mahal kita pero mahal ko rin ang pamilya ko. Please! this is not worth it. Bakit kailangan ko pang mamimili?" tanong ko sa kanya

"I'm tired to survive our relationship, donna. I'm sorry..." sagot nya sakin at umalis na

Iniwan nya ako dito sa ere ng walang pakundangan. Bumuhos ang mga luha ko kasabay ng pagbuhos ng ulan. So, this is how it feels kapag iniwan ka at nasaktan.

"Donna?" napatingin ako sa tumawag ng pangalan ko, nakita ko si posh at nikki kasama si loonie at miyuki

"Anong nangyari? Ba't umalis si joe?" tanong sakin ni loonie

"Loonie, tingin ko si josef nalang tanungin mo." sabi ni miyuki at tumango si loonie at umalis, sinundan si josef at niyakap naman ako ni nikki

"Anong nangyari donna?" tanong ni posh sakin