İ H Y A S

252 19 5
                                    

Multide bölüm şarkısı:
Cem Adrian - Islak Kelebek

________________________

Görüşüm bunalıklaşmaya başlarken etrafımda duran herşey birer birer kaybolmaya başladı. Karanlığa teslim olmadan önce son duyduğum Aden'in sesi oldu.

"Eğer onu elime geçirirsem öldüreceğim."

<><><><><>

İçimi titreten bir rüzgar hissettiğimde gözlerimi aralamaya çalıştım ama bedenimi ele geçiren yorgunluk kaybolmamıştı. Kendime geldiğimde gökyüzü yoktu, yıldızlar yoktu, Ay yoktu. Bir boşluk vardı. Kocaman bir boşluk.

Karanlık. Koca bir boşluk. Koca bir hiç.

Göz kapaklarımı zorlamaya çalıştığımda gözlerimin açık olduğunu fark ettim. Peki neden hala karanlıktaydım?

Gözlerim bağlı olmalıydı.

Tenimde gezinen parmakları hissettiğimde panikledim ve çırpınmaya başladım ama ellerim ve ayaklarım bağlıydı.

Bu iri parmaklar neden bu kadar tanıdıktı?

Bağırıp sesimi duyurmaya çalıştım ama ağzımdaki bez parçası sesimin boğuk ve kısık çıkmasına neden oldu.

"Şşş."

Kulağıma değen nefesi hissettiğimde tenim ürperdi.

Bu koku neden bu kadar tanıdıktı?

Koku uzaklaştığında kaba bir el beni itti. Düştüğümde yaprakların hışırtısını duydum.

Ormandamıydım?

Kolumda ani bir acı hissettiğimde çığlık atmak istedim. Hissettiğim acı zehir gibi yavaş yavaş yayılmaya başlıyor ve kolumun uyuşmasına sebep oluyordu.

Yanımda tanımadığım bir ses duyduğumda tekrar bağırmaya çalıştım.

"Dikkatli ol, Umut." Dedi tanımadığım ses alayla. "Aden küçük hırsızı öldürmek için can atıyor. Onu kurtlara yem olmadan görürsen ihyas'tan selam söyle."

İsmimi nereden biliyordu?

Adımların uzaklaştığını duyduğumda tekrar sesimi duyurmaya çalıştım ama çığlıklarım boğuk çıkıyordu.

Çırpınmaktan vazgeçtiğimde altımdaki yaprakların hışırtısı kesildi. O an kulaklarımı başka bir ses doldurdu. Yakından gelen araba sesleri.

Sesimi duyurmam gerekiyordu.

Derin bir nefes alıp sesim çıktığı kadar bağırmaya çalıştım ama hiçbir işe yaramadı.

Çaresizlikten içimden sadece ağlamak geliyordu. Burada ölüm'ü beklemekten başka çarem yoktu.

"Umut!"

Arşanın sesini duyduğumda tekrar bağırmaya başladım.

"İyi misiniz?"

Başımı iki yana salladığımda gözlerimi kapatan bez parçasını arkadan çıkardı. Gözlerim aydınlığa kavuştuğunda kısa bir süre için kapattım ve gözlerimi kırpıştırdım. Ağzımdaki bez parçasını da çıkarıp bağlı olan ellerime yöneldi.

UMUTHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin