LOST

Threequel: LOST 7

[PAIN]

Payne's POV

Hanggang ngayon hindi parin kami ok ni Ashley dahil sa kahibangan na ginawa namin ni Japhet.Mahal ko si Japhet at kailangan ko siya dahil may sakit ako ngayon.

Ang gusto kolang naman ay yung makasama ko ang mahal ko sa sandaling oras na nalalabi ko sa mundong ito.

Mag blood cancer ako dahil sa gamot na itinurok ko sa katawan ko noong may Zombie apocalypse pa.Kami lang ni Japhet ang nakakaalam sa sakit ko.Masakit man isipin na mahal ko siya ngunit hindi niya ako mahal ay ok na iyon para sa ikaliligaya ko dahil nasa tabi ko naman siya eh.

"Japh--" pinutol niya agad ang sasabihin ko.

"Ano?" malamig niyang tugon saakin.

"Kung gusto mong maging kayo ulit ni Ash---" pinutol niya ulit

"Bullshit! Saka mo lang sasabihin yan ngayong wala na?Naiintindihan ko na may sakit ka eh! Pero kahit anong gawin ko hindi na maibabalik ang pagsasamahan namin Ashley" maluha luha niyang sabi saakin.

"Pero pinili mo ako diba?Kung gusto mo ako ang makiki usap para sakanya.Patawarin mo ako Japhet" agad bumuhos ang mga luha ko.Tumayo naman siya at nagsalita ulit.

"Pinili kita dahil naaawa ako sayo.Wag ka ng makialam pa dahil wala ka ng magagawa.Tapos na kami.Maging masaya ka nalang dahil nasa tabi mo ako." Ang sakit.Oo sobra.Bakit kasi hindi pa ako kunin ni Lord? Ayoko na.

Masyadong magulo ang isipan ko.Wala na akong magulang,kapatid at nagmamahal saakin.Walang nagmamahal saakin.Ano pang silbi ko sa mundong ito?

Japhet's POV

Nagsisisi ako sa nasabi ko kay Payne.Nadala lang ako ng galit ko kaya ko nasabi sakanya iyon.Mahal ko siya pero bilang kaibigan lang.

Uminom muna ako ng tubig sa kusina bago pumunta sa kwarto namin ni Payne para humingi ng tawad.Shit! Ang tanga ko! Alam mo na ngang may sakit yung tao pero sinaktan mo parin! Nakakainis!!

Natigil ako ng biglang sumigaw si Kassandra at Charry.

"PAYNEEEEEEE! AHHHH!" sigaw nila at agaran naman akong tumakbo at nong nakarating na ako sa kwarto ay laking gulat ko ng makita si Payne na nakabigti at wala ng buhay at magang maga ang mga mata dahil sa kaiiyak.

Ibinaba namin si Payne sa tulong ng ibang kalalakihan matapos ang pagkagulat.Bakas sa aming muka ang kalungkutan.

May nakita ako sulat sa ibabaw ng kama namin na agad kong binasa habang patuloy paring umaagos ang mga luha ko.

Mahal kong Japhet,

       Alam kong kapag nabasa mo 'to ay paniguradong wala na ako sa mundong ito.Wag mong sisisihin ang sarili mo sa nabgyari dahil desisyon ko ito okay? okay.Wag niyo na akong iburol,diretsong libing kaagad huh? Ty.Tandaan mo na mahal kita at mamahalin kita pang habang buhay.Sana magkabalikan kayo ni Ashley.Ipagpatawad sana ako ni Ashley sa ginawa ko.Hehe hoy Japhet wag kang malulungkot ha? kundi mumultuhin kita! Boo! Haha.Sana next lifetime tayo na ang magkatuluyan.Hihi I love you very very much kahit hindi mo ako mahal ok lang! Salamat sa pananatili sa tabi ko,at least masaya ako dahil ikaw ang pinakahuling nakita ko.Hindi kapa nag sosorry eh agad na kitang napatawad dahil mahal na mahal kita.Salamat sa pagtanggap saakin sa inyong grupo.Salamat sa lahat.Marahil hanggang dito nalang
talaga ang istorya ng buhay ko,paalam.

Porever kang mamahalin,
Payne Zin Montefalco-Gan

PS. Alam kong ngayon molang nalaman full name ko! Hehe! Pagbigyan mona kung dinagdag ko yung apilyido mo saakin.Labyu.

=======*=======

3 months later...

Hanggang ngayon ay nagdadalamhati parin ako sa nangyari.Nailibing na siya agad noong araw ng kanyang pagkamatay.

Sobrang nagsisisi ako.Alam kong ayaw niyang ako magsisi pero hindi ko mapipigilan dahil alam kong kasalanan ko itong nangyari na ito.

Sa bawat araw na nagdaan puro pighati ang nakakubli.Puro kasakitan ang aking nadarama.Napakasamakong tao dahil noong buhay pa si Payne ay walang araw na hindi ko siya napagsasalitaan ng masama.

Sorry sa lahat Payne.Sorry.Payne na nga pangalan mo tapos yung ibigsabihin niyan ipinaramdam ko pa sayo?Patawad Payne,patawad.Sana maging masaya ka dyan sa kalangitan kasama ang Poong Maykapal.

"Tara na Japhet." utos ni Harry sakin.Nandito kasi ako sa libingan ni Payne.Araw araw akong bumibisita dito dahil hindi ako pinapatahimik ng konsensya ko.

"Wag mong sisihin ang sarili mo Japhet.Siguro'y napagod na siya sa kasakitang nadarama niya kaya niya ito ginawa.Pinatawad ka na niya.Japhet,ikaw naman ang magpatawad sa sarili mo." natauhan ako sa sinabi niya.Siguro nga tama siya,kailangan kong patawarin ang sarili ko upang ako'y makalimot na sa masalimuot na pangyayaring ito.