SİYAH KAR TANELERİ

3.

🎼🎧 MANGA "HAYAT BU İŞTE"

İYİ OKUMALAR..

Büyümek : uyumak ve unutmak gibidir ve büyüklerinden dediği gibi uyuman gerekli büyümen için... (cem Adrian)

Babamm ... evet hiçbir zaman beni sevmeyen ve benim de onun varlığını kabul etmediğim babam. Baba kelimesinden nefret etmemi sağlayan adam..

Kabuk ağlamayan ,bir türlü geçmeyen tek yaram.

o adama baba demek bile canımı yakıyordu. bir insan nasıl olurda bu kadar yüzsüz olabilirdi? En sonuncu gelişinde nerdeyse bir daha buraya uğramayacağına emindim. çünkü onu o çok sevdiği arkadaşlarının ve nerdeyse benim yaşımda ki sevgilisinin yanında rezil etmiştim . bu adam kesinlikle yüzsüzlüğünün vücut bulmuş haliydi...

Her ne kadar umursamıyormuş gibi görünsemde aslında bu, en çok önemsediğim konuydu . çünkü o adam beni hiçbir zaman istememişti .
Telefonunuzda ' babam ' diye birini hiç kaydetmemiştim mesela. baba sevgisinden mahrum büyümüştğm ben. Hani diğer kızların ilk aşklarınız olduğu o kişi bende yoktu. Baba kelimesinin yerini kalbimde kocaman bir boşluk dolduruyordu ve şimdi gerçek sahibi gelse bile orayı doldurazmadı. O yüzdendi herkese, hayata,erkeklere karşı bu tavrım. Babasının bile sevmediği kızı kimse sevmez diye düşünüyordum...

annem resmen beni saklayarak meydana getirmişti. Belkide bu yüzden bu kadar umursamaz ve asiydim. Hiçbir zaman baba diyemedim ben ona. hep sen diye hitap ettim . zaten son bikaç yıldan önce varlığımdan haberi bile yoktu. Sadece annemle gönül eğlendirmiş ve bırakmıştı. Neyseki büyükbabamlar çok iyi insanlardı da annemi kapı dışarı etmeyip sahip çıkmışlardı bana, ama onlarda ölünce annem iyice yalnız kalmıştı.

İyiki o adama muhtaç değildik . çok büyük filan olmasada bizimde güzel dublex bir evimiz vardı. tabi buda büyükbabamlardan kalmaydı. Her ne kadar dışardan kimseyi takmayan umursamaz hatta değişik biri gibi görünsem de her yalnız kaldığımda bunları düşürdüm ben . kolay atlatılabilecek şeyler değillerdi. O yüzden kendimi herkesden güçlü görüyordum ama o adamı her gördüğümde gözlerim dolmasını engelleyemiyordum.

kolay kolay ağlayan biri değildim. Sadece bu konularda üzülürdüm ve belki ağlardım.

Bu adamı sırf bu yüzden bile sevmeyebilirdim . beni güçsüz bırakıyordu. Ama bu sefer öyle olmayacaktı.

" ne işin var senin burda ?" diyip hemen koşup annemin yanına geçtim. tahmin ettiğim gibi arkamdan koşarak savaş'da gelmişti.

" bir sorun mu var?" diye sordu savaş. Ne olduğunu anlamamıştı haliyle.

" sen karışma! " dedim sinirli bir şekilde

" ben... sadece biraz merak ettim sizi ve şimdi gidiyordum" dedi biyolojik babam olacak kişi. Olacak kişi diyorum çünkü ben onu hiçbir zaman kabul etmemiştim. tıpkı beni tam 18 sene önce kabul etmediği gibi...

" bizi merak etme ve bir daha da gelme buraya . biz iyiyiz hatta senden önce daha iyiydik. 2 sene öncesine kadar nasıl yaşıyorsan öyle devam et ." dedim ondan tarafa bakmadan. Çünkü bakarsam çok kötü şeyler olurdu onun açısından.

" bak kızım ...."diye söze başlayacağı sırada sözünü keserek ,

" bana kızım deme! bunu bana tek söyleyebilecek kişi annem ve şimdi defol git burdan.." diyerek yolu gösterdim. Bunları söylerken tam gözlerinin içine bakmıştım.

kafasını olumsuzca sallayıp gitti. O gidince bizi çatık kaşlarıyla izleyen Savaş'a baktım. Sanırım olan biteni anlamaya çalışıyodu. bu kez daha sakin bi ses tonuyla ;

" hadi sende git" dedim yolu göstererek ve ilk defa şaşırmıştım çünkü dediğimi yapıp gitmişti .

o gittiğinde annemle yalnız kaldım ve annem beni sakinleştirmeye çalışıyordu . hayattaki en değer verdiğim insan annemdi tabiki. Onu hernekadar pek çalışamasamda üzmemeye çalışıyodum. Çünkü o benim hem annem hem babam olmuştu.

Ayrıca erkeklere güvenmememin daha doğrusu güvenemememin ve feminist biri gibi olmamın nedeni de bu adamdı. Annemi öylece o halince çaresizce bırakıp gitmişti . erkeklere karşı içimde hiçbir güven duygusunu barındırmamamın sebebine bu adamdı. Aile kelimesini unutturmuştu bana . o kelime bir tek aklıma annemi getiriyodu. Bu düşüncelerimi daha önce kimseye söylememiştim. kimseye güçsüz görünmemek için acılarımdan hiç bahsetmezdim ben. zaten kızlarla aileden söz ederken ters ters bakmam sonucu hemen konuyu değiştirirlerdi . sadece babamın küçükken terkettiğini biliyorlardı. Aşık olmaktan da korkmuştum hep. çünkü erkeklerin hepsi o adamı hatırlatacaktı bana . tek yaptığı hatada hemen terkedeceğimi biliyordum. yüzden sevmekten bile korkmuştum bunca senedir...

" seni çok seviyorum anne dedim ." birden içimden gelerek

" bende seni kızım da bu sözleri senden duymak için bunların mı olması gerek ? " diyip gülümsedi annem . bende sırıttım.

" kızımı "o kadar güzel söylüyorduki bir an o adamında bana kızım dediği anı hatırlayıp anneme bir öpücük kondurarak sinirle odama çıktım . hızlıca electro gitarımı elime alarak en sevdiğim rock şarkılarından birini söylemeye başladım . şarkı söyleyince biraz da olsa sakinleşebiliyordum. Şarkının sonlarına doğru telefonumun mesaj sesiyle hemen elime alıp mesaja baktım

Gönderen: "kurtarıcım ..." Benim telefonumda böyle bir kişi kayıtlı değildi. Birisiyle telefonumun karışmış olma ihtimaline karşı rehbere baktım ve benim telefonum olduğunu anlayıp hemen mesaja girdim ...

Medya : Savaş yada Dolunay'ın babasını gördüğünde sıktığı yumruk olabilir :)