OUR STORY -CHANBAEK- (Sezon 1)

Bölüm 3- Garip Karşılaşma

Baekhyun'un hayatı dün olan o olaydan sonra mahvolmuştu. Eve zar zor gitmiş, üstündeki kirden arınmak istercesine kendini banyoya atmıştı. Ondan sonra eski koltuğa oturup ölü gibi karşıya bakmaya başlamıştı. Şu an da hala öyle duruyordu.

Kendini hayattan soyutlamıştı. Berbat hissediyordu. Sanki ne kadar bağırırsa bağırsın kimse onu duyamayacak gibi çaresiz, kilometrelerce koşmuş gibi bitkin, bomboş... Buna daha fazla dayanamayacağını düşündü Baekhyun. Hemen o bildiği yere ,altında Deniz olan uçurumun Oraya doğru koşmaya başladı evden çıkıp.(medya)

-Baekhyun-

Dayanamıyorum artık. Yeter! Yoruldum! Yaşamak istemiyorum! Bu lanet olası dünyadan gitmek istiyorum . Arkamdan üzülen kimse de yok. Her şeyden nefret ediyorum. Ne anlamı var ki benim için yaşamın? Ailem yok, arkadaşım yok, lanet olsun ki kimsem yok!

Artık bu uçurumun yanındayım. Bana her zaman huzur veren denizi göremiyorum. Görüşüm çok bulanık. Buraya kadar. Sadece bir adım. Pes ediyorum. Ve o bir adımı atıyorum. Yalnız bir sorun var. Benim hissetmem gereken şey bir boşlukken neden geriye doğru çekildiğimi hissediyorum???

-Chanyeol-

Yine odamda oturup aşağıda meydana gelen tartışmayı dinliyorum. Tanrı aşkına, ailem bir günü tartışmadan geçirebilir mi? Bence bu sorunun cevabını onlar da bilmiyorlar.

Aşağı indim. Annemler bana baktı.
"Nereye gidiyorsun Chanyeol ?" Babam sordu.

"Kafamı dinleyebileceğim bir yere baba."
Sakince cevap verdim. Ama içimde fırtınalar kopuyordu.  İşte bu huyumu seviyorum. Düşüncelerimi kimse anlayamıyor ve rahatsız olmadan olayları kendi içimde yaşayıp bir süre sonra hallediyordum.

Araba anahtarlarını alıp evden çıktım. Yol nereye gidiyorsa oraya doğru sürdüm. Bir uçurumun yanına gelmiştim. Esen hafif rüzgar, deniz dalgalarının kayalara çarpınca çıkardığı sesle birleşince ortaya tatlı ve insanı hafifleten bir melodi çıkıyordu. Bir kuş gibi özgür hissetmek istiyordum. Çünkü sürekli bir şeye bağlıymışım hissi nefret uyandırıcıydı.

Etrafımdaki güzelliklere göz gezdireyim derken biraz soluma bakınca yalnız olmadığımı fark ettim. Biraz ileride kahverengi saçlı bir çocuk vardı. Saçları günbatımının o nefes kesen kızıllığında çok güzel görünüyordu. Bu çocuk nedense ilgimi çekmeye başlamıştı. Ve içimden bir ses onun fazla iyi olmadığını söylüyordu. Yavaşça onun yanına gitmeye başladım. Ve hislerimde yanılmamıştım. O ağlıyordu. Sessizce yanına yaklaştım. Ancak bir gariplik vardı. Sürekli aşağıya bakıyordu ve 'Tanrım beni affet' deyip duruyordu. Bir ihtimal... İntihar etmeye mi kalkışacaktı??? Bunu düşünmemle onun yanına daha hızlı gitmeye başladım. Ve yine haklıydım. Uçurümün kenarına iyice yaklaşmıştı. Koşarak yanına gittim ve onu geriye çektim.

-Yazar-

Baekhyun kendini bir göğsün üstünde buldu. Burnuna dolan koku o kadar rahatlatıcı ve dinlendiriciydi ki, kendini mayışmış hissediyordu. Sonsuza kadar orada insanlardan saklanabilirdi ancak sonra tanımadığı birine yapışmış olduğunu farketti. Hemen önündeki uzun şahsı itti.
" Ne yaptığını sanıyorsun? Kimsin? Neden beni geri çektin? Offf bunu neden yaptın?"
Chanyeol şaşkına dönmüştü. Karşısındaki çocuk saçlarını koparırcasına çekiyor, ağlıyor ve kendisinden nefret ettiğini söyleyip duruyordu. Böyle devam edemeyeceğini düşündü ve karşısındaki çocuğun yanına gidip ellerini kafasından uzaklaştırmaya çalıştı. Ondan kat be kat güçlü olduğunu farketti. Çünkü bir iki denemeden sonra çocuğun ellerini çekmeyi başarmıştı.
Çocuk yaşlı gözleriyle ona baktı. Ona baktığı anda Chanyeol içinden bir şeylerin koptuğunu hissetti. Bu varlık çok masum görünüyordu.

" İyi misin?"

Baekhyun karşısındakinin sorduğu soruya ufak bir alaycı gülüş bıraktı.
" Beni tutmasaydın şu anda çok ama çok iyi olabilirdim."
" Neden intihar etmek istiyorsun? Kötü bir olay mı yaşadın?"
"Boşversene. Sana neden anlatayım."
Chanyeol ona bakınca gerçekten merak ediyordu. Neden böyle bir şeye başvurduğunu. Baekhyun ise onun bu dalgınlığını kullanarak evine doğru koşmaya başladı. Arkasında ona seslenen bir kişi bırakarak.
Chanyeol ise olayın şokundaydı hala.  O buraya rahatlamaya gelmişti. Ama başına gelenler farklı bir dünyaydı. Chanyeol da kafasındaki karışıklıkla evine dönmeye karar verdi.

-Fazla beklediği için üzgünüm ama çok meşguldüm ama bundan sonra daha hızlı olacağım. 😊😊😊