Medyayı söylememe gerek yok heralde :))
-Baekhyun-
Lanet olsun ölmeyi bile başaramıyorum. Sadece ailemin yanına gitmek istemiştim. O çocuk da nereden çıktı? Benim işime niye karışıyor ki? Sadece yok olmak istiyorum. Ama bunu bile beceremiyorum.
Pek de rahat olmayan yatağa yattım ve anılar direk zihnime dolmaya başladı.
-Flashback-
5 yaşındaki Baekhyun çığlık atarak uyandı. Gözyaşları teker teker süzülürken kapı hızlıca açılıp içeri endişeli anne ve babası girdi.
"Bebeğim iyi misin? Ne oldu?"
Annesi korkuyla sorular sorarak yanına geldi.
"Kabus gördüm anne korkuyorum."
Yavru kuşuna bir şey olmadığını anlayan Bayan Byun oğluna sıkıca sarıldı.
"Tamam bebeğim bir şey yok, geçti. Korkma biz yanındayız."
Arkadan gelen babası da Baekhyun'un gözyaşlarını sildi ve ona gülümsedi.
"Yanımızda yatmak ister misin?"
Baekhyun tatlı bir şekilde başını salladı ve kollarını babasına uzattı. Bay Byun oğlunu kucağına aldı. Küçük Baek hemen babasının omzuna başını koydu. Annesi bu görüntüye gülümsedi. Beraber yatak odasına gittiler.
Annesiyle babasının ortasına yattı Baek ve annesine dönüp sarıldı. Bay Byun da ikisine arkadan sarıldı. Üçü böyle yatarken kapıda bir kişi daha gözüktü. Bu Baekhyun'un 3 yaşındaki kız kardeşi Seohyun'dan başkası değildi. Elinde ayıcığı vardı.
"Kabus gördüm yanınızda yatabilir miyim?"
Bay ve Bayan Byun gülmeye başladı.
"Bugün kabus günü müdür nedir ya da bizim çocuklar mı anlaşıp gördüler ne dersin hayatım?"
"Bilmiyorum ki olabilir. Gel hadi Seohyunnie."
Küçük kız da ailesinin arasına girip abisine sarıldı. Baekhyun da küçük kardeşine sarıldı. Baek'in arkasından annesi, Seohyun'un arkasından babası sarıldı. Bay Byun yanındaki ışığı kapattı.
"İyi geceler hayatımın anlamları. Sizi seviyorum."
Bütün aile üyeleri yüzlerinde bir gülümseme ile uykuya daldı.
-Flashback sonu-
Baekhyun'un gözleri hatırladığı bu anıyla doldu. Artık onu kabus gördükten sonra sarıp sarmalayacak ne bir annesi, ne bir babası, ne de bir kardeşi vardı. Onları çok özlüyordu. Onlara yine sarılmak isterdi. Yaşadıklarının kabus olmasını ve uyanıp yine annesiyle babasının arasında yatmayı o kadar çok isterdi ki, bunun için her şeyini verebilirdi. Ama şu anki hali, hayalinden oldukça uzaktı. Soğuk, rahatsız bir yatak ve sadece o. Başka kimse yok. Gerçeklerin acısıyla gözyaşları yine düşmeye başladı. Ardından uyuyakaldı.
...
Günlerden pazartesi. Baekhyun'un Yongçil'de ilk günü. Gerçekten bu konuda Jongsuk hocasına çok borçlu hissetti. Onun yüzünü kara çıkarmamaya kararlıydı. Gereğinden erken uyanmıştı. Yürüyerek gidecekti okula. Evine yakın olması işine gelmişti. Ayrıca çalıştığı kafeye de yakındı. Boşuna otobüs parası ödemesine gerek yoktu.
Evden çıktı. Yürümeye başladı. Hava biraz serindi be Baekhyun biraz üşüyordu. Onu koruyabilecek şeyler almaya parası yoktu. Uzun bir süre para biriktirmesi gerekiyordu ve tamamen biriktirene dek elindekilerle yetinmek zorundaydı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
OUR STORY -CHANBAEK- (Sezon 1)
Fanfic-Acısıyla tatlısıyla bu bizim hikayemiz. O zaman benimle hayatını da birleştirir misin? Benim senin hayatın değil de, bizim hayatımız olmasına izin verir misin? Baekhyun, benimle evlenir misin???
