-Acısıyla tatlısıyla bu bizim hikayemiz. O zaman benimle hayatını da birleştirir misin? Benim senin hayatın değil de, bizim hayatımız olmasına izin verir misin? Baekhyun, benimle evlenir misin???
Ne? Bana aşık mıymış? Ne yapacağım ben? Şimdi onunla sevgili olsam bile geçmişimi öğrenince sevmez ki beni. Ben yine yalnız kalmak istemiyorum. Yaşadığım acıların üstüne bir de bu gelirse ben dayanamam ki, onların arasında yok olurum. O kadar güçlü biri değilim ben.
"Chanyeol... B-ben... Olmaz ya-yani ben y-yapamam olmaz ben olmaz hayır lütfen..." Ben geriye doğru kaçmaya başlamıştım. Dayanabilecek gibi hissetmiyordum. Sevdiğim kişiyle bile birlikte olabilecek, onun için her zorluğu göze alabilecek kadar bile güçlü değilim ben. Ve evet, onu seviyordum. Belki çok erken, ama iş kalpte bitiyor. O daha en baştan kararını vermişti zaten bizim için. Gözyaşlarım gözlerimi işgal etmiş ve ben önümü bile göremiyorken bana sarılan kollarla durmayı başardım. Hiçbir şey söyleyemiyordum, sadece gözyaşları akıp gidiyordu seri bir biçimde.
"Bana bir şans versen Baekhyun lütfen erken belki ama sana bağlandım ben beni senden mahrum bırakma lütfen." Chanyeol bana sarılıyorken konuştu. Söylediği her bir kelimeyle, göğsümdeki acı bütün vücuduma yayılıyordu ve katlanılması zor bir hale geliyordu. Artık kendimde değildim. Tutamadım artık, söyledim.
"O-olmaz. Sen de bırakıp gideceksin beni. G-geçmişimi *hıck* öğrenince iğreneceks *hıck* sin benden. Gitmeni *hıck* istemiyorum C-Chanyeol lütfen." Ağlamaktan zar zor konuşuyordum artık. Ve bir de ağlama sonrası olan hıçkırıklar eklenmişti şimdi. Chanyeol daha sıkı sarıldı bana ve saçlarımı okşamaya başladı.
"Geçmişinde ne yaşadıysan hepsi orada kaldı. Ben sana bağlandım Baekhyun. Senden kopamam. Lütfen izin ver dertlerine ortak olayım, beraber çare arayalım, eğer ağlayacaksan benim omzumda ağla. Lütfen Baekhyun seni böyle görmeye dayanamıyorum." Baekhyun artık saklayamayacaktı. Anlatacaktı Chanyeol'a her şeyi. Ona güveniyordu.
"T-Tamam anlatacağım. A-ama önce anlatacaklarımı dinle çünkü yanımda kalmak isteyeceğinden emin değilim."
"Ben senin her anında yanında olacağım Baekhyun. Şimdi anlat bana bu yükünü birlikte taşıyalım."
"A-ama kimsenin olmadığı bir yere gitsek olmaz mı?" Chanyeol benden ayrıldı ve bana gülümsedi. Şu an şuracıkta bayılmıyorsam kendimi ona odaklayamadığım içindir. Aramızda. Sonra gözyaşlarımı sildi.
"Gel bakalım. Ben nereye gideceğimizi biliyorum." Elimi tutarak beni sürüklemeye başladı. Birleşen ellerimize baktım ve ben de gülümsedim. O elimi tutunca içimdeki güvende olma hissi çok hoşuma gitmişti.
...
Chanyeol'un beni getirdiği yere hayranlıkla bakıyordum. Burası gerçekten muhteşemdi. Ve kimsecikler yoktu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
