Merhaba :) Bölümü pek beğenmedim ama daha fazla geçiktirmek istemedim.Evet çok geçiktiriyorum farkındayım ama yarın yazarım biraz yazarım derken vakit geçiyor.Bu yüzden özür dilerim.Artık dikkat edeceğim.Yorumlar çok az bu arada :3 Multimediadaki de Tyler'ın gitarı :D
Ehm ayrıca 1DStoryAwards'ta adaylığım var biliyorsunuz.Oylarınızı esirgemezseniz sevinirim.Desteğinize ihtiyacım var.Neyse iyi okumalar sevgili okuyucularım ♥
- - -
Anneme ‘Neden içeri aldın?’ tarzında bakışlar attım.Hemen Harry’nin yanına yerleşti.İkimizin gözlerin de git gel yaparak sinsice gülümsedi.”Neden geldin?” dedim bir çırpıda.”Sevgilimi özledim Kate’i özledim.” Omuz silkti.Annemi özlemiş.Hah!” Başka vakit kalmadı zaten.” Diye mırıldanınca.Mutfaktan gelen annemin öldürücü bakışlarına maruz kaldım.Olanları bilseydi bu kadar sakin olur muydu? Şuan Ruby’i alıp dışarı fırlatmak istiyordum.Ama Anne Cox burada olduğu için yapamıyordum.Yanaklarımı şişirdim.”Siz sevgili misiniz?” annem şaşırmıştı.Tabii annemin “Mükemmel çift.” Planları suya düşmüştü.”Artık değil.” “Evet.” İkisi de aynı anda konuşunca Anne Cox sessiz bir şekilde kıkırdadı.”Değiliz.” deyip başını salladı Harry.
Gülümsemeye başladığımda Harry ile göz göze geldim.Oda gülümsüyordu buna karşılık yüzümü ekşittim.”Harry ile Alanis geçen seneden tanışıyor biliyor musunuz?” boş boğazlı sürtük.Sevimli sevimli sırıtıp ağzına bir lokma attı.Boğulursun umarım.”Hiç anlatmamıştın Alanis.” Deyip Anne Cox ile beraber gülümsedi annem.”Beni herkes tanıyordu zaten.” Deyip sırıtmaya başladım.”Sen de yanımda dolaşıyordun.” Dedim şirin şirin sırıtarak.Biraz dişlerimi göstermekten zarar gelmezdi.Ben hala iyi kızım.Keyifle Harry’e baktığımda yüzünün asıldığını fark ettim dediklerime mi kırılmıştı.Ya da Ruby’nin burada olması onu huzursuz ediyordur.
Benim konuşmamdan sonra kimse sesini çıkartmamıştı.Sessiz sessiz herkes tabağındaki tatlıyı yiyordu.Ruby’de sessizdi.İlginç.Söylediğim lafları bir güzel yemişti.Eh hak etmişti.
“Herşey için teşekkürler Kate.” Anne Cox sıcak bir gülümsemeyle anneme sarıldı.”Teşekkürler Bayan Moore.” Deyip selam verdi Harry.Ardından Ruby’de gülümseyip –tıpkı bir sürtük gibi- anneme sarıldı ve gitti.Harry yüzüme bile bakmamıştı.Aslında ona bir şey dememiştim .Anneme masayı toplamak için yardım ettikten sonra odama çıktım.
“Yemek nasıldı?” Elinde dergiyle yatağımda uzanıyordu.”Ruby geldi.” Elindeki dergiyi masanın üzerine bırakıp yüzünü ekşitti “Neden gelmiş o sarışın sürtük.” Bell’in sevdiğim bir huyu ya da tek huyu bana her zaman destek olması.”Sizi tebrik etmeye gelmiş.” Anlamsız yüz ifadesiyle bana bakıyordu.Bir süre sonra anlamış olacak ki konuşmaya başladı “Alanis gerçekten özür dilerim sarhoştum bak sizin aranızı düzelteceğim.” Hala aranızı düzeltmek diyor.Hayır anlamıyorum “Biz arkadaş değiliz.” Cümlesinin anlaşılmayan tarafı nedir? Eski arkadaş olabiliriz Sürekli aynı şeyleri söylüyorsun.
“Demek öyle dedin harikasın kuzen.” Dedi omzumu sıvazlarken.”Ben sana hala kızgınım beni o gün yalnız bıraktın.” Deyip omuz silktim.Gece lambasını söndürüp yatağımdan onu ittirdim.”Şimdi iyi geceler.” Battaniyeyi üzerime çektim.Gözlerim kapanmak için zaman kolluyorlardı zaten.”İyi geceler gıcık kuzen.” Dedi ve oda gece lambasını kapattı.Cevap veremedim üzerime ağırlık çökmüştü.Uyumalıydım.
**
“Günaydın bu çıkışta proje için buluşalım mı?” Tyler yanıma oturdu.Ne kadar çabuk biterse o kadar iyidir.”Tamam nerede buluşalım?” gözlerini düşünürcesine kıstı “Bizim evde.” Dedi bir çırpıda.”Tamam adresi bana mesaj olarak atarsın.” Deyip çantamı aldım.”Seni ben alırım Alanis.” Deyip sırıttı.Şimdi onu nasıl seviyordum bilmiyorum.Herkesten daha güvenilir gözüküyordu.”Pekala görüşürüz.” Yanından ayrılıp merdivenlerden çıkmaya başladım.Ne kadar ilginç ,bir sene önce sevmediğim çocuk şimdi tek arkadaşımdı.
Tarih sınıfına doğru ilerliyordum.Müzik odasından sesler duymaya başladım.Evet kapı aralarından insan dinlemeyi hobi edindim.Kulağıma gelen sesi tanıdığımdan kapılara yöneliyordum sadece.Tyler ve Styles konuşuyorlardı.”Bence bu oyuna son vermelisin.O zaten pişman.” Muhtemelen Ruby’den bahsediyorlardı.Ama Tyler neden Ruby’i savunuyor olabilirdi ki ? “Bayan Moore?” topuklarımın üzerinde döndüğümde şirin mi şirin (!) yüz ifadesiyle Bayan Walt beni karşıladı.”Merhaba Bayan Walt bende sınıfa gidiyordum.” Deyip hızlı adımlarla oradan ayrıldım.
**
Oyalanmadan eve gelmiştim.Annem de okuldaydı.Evde sadece Annabell olmalıydı.Üst kata çıkıp odama girdim.Hala uyuyordu.Banyoya girdim.Ilık bir duş beni rahatlatabilirdi.Üzerimdekileri çıkartıp duşa girdim.
Bornoza sarılıp odama geri döndüm.Döndüğümde Annabell yoktu muhtemelen uyanmıştı.Gardrobu açıp hardal rengil tişört ve kül rengi bir dar paça pantolonu üzerime geçirdim.Saçlarımı açık bırakıp hafif bir makyaj yaptım.Merdivenlerden inip bir şeyler atıştırmak için mutfağa girdim.Üzerinde pijamalarla mısır gevreğini kaşıklıyordu.”Günaydın.” deyip kıkırdadım.”Ben sana hala kızgınım.” Deyip benim taklidimi yaptı.Şapşal.”Ha ha çok komiksin.” Buz dolabının kapağını açtım.Annem sandviç hazırlar dolaba bırakırdı.Evet ben çok üşengecim.Evet zafer kazanmış bir şekilde gülümseyip sandviçi dolaptan aldım.Meyve suyu döküp Bell’in yanına oturdum.
“Tyler geldi.” Pencereden bakıyordu.Meraklı ne olacak.”Benim de gitme vaktim.” Deyip el salladım ve dışarı çıktım.”Eviniz değişti mi?” dedim konu açmak için.”Hala aynı evde oturuyoruz.” Dedi gözünü yoldan ayırıp bana bakarken.”Hmm.” diye mırıldanıp gülümsedim.
“Pekâlâ, onları bir kenara bırak acıkmışsındır.” Deyip elindeki tabağı bana uzattı.Elindeki tabağı alıp yerime oturdum.”Gitarın gerçekten çok güzelmiş.” Başıyla gitarını işaret edip gülümsedi “İstersen bir şeyler çalabilirim.” Hayır diyemezdim “Olur.” Dedim omuz silkip.Elindeki tabağı masaya bırakıp gitarın kılıfını çıkarttı.Kendine has gitar tutma şekli vardı.Gülümsedim.”Pekala.” tellere basıp penayı aşağı yukarı hareket ettirdi.Mırıldanmaya başladı.
“Summer comes, Winter fade, Here we are just the same, We don't need pressure, don't need change, Let's not give the game away. I used to be an empty space, A photograph without a face, But with your presence and your grace, Everything falls into place.( Yaz gelir, kış gider, Biz hep aynıyız, Baskıya ihtiyacımız yok, değişikliğe de, Oyunbozanlık yapmayalım, Ben önceden boş bir yerdim, Yüzü olmayan bir fotoğraftım, Ama senin varlığın ve harikalığınla, Her şey yerini buldu.)
Son kez penayı aşağı doğru hızlı bir şekilde hareket ettirip bitirdi.Şaşkınlık içinde onu izliyordum.Harika gitar çalıyordu.Üstelik sesi de güzeldi.Şaşırmış bir şekilde –gerçekten şaşırmış- kaşlarımı kaldırdım “Bu harika.” Alayla alkışladım.Gitarı bir köşeye bırakıp sırıtarak oturdu.”Beğenmene sevindim sesim o kadar iyi değil ama.’Benimle dalga mı geçiyorsun?’ anlamında bir bakış attım.”Hadi şu proje işini halledelim.” Dedi konuyu değiştirmeye çalışarak.”Pekala ama gitar çalmana bayıldım.” Dedim “İstersen sana öğretebilirim.” Tyler’dan gitar öğretmenim olmak için teklif almıştım.Ve bu gitarımın kılıfından çıkacağı anlamındaydı.Evet istiyordum “Olur harika olur.” Dedim sırıtarak.Ne ara bu kadar samimi olmuştuk bilmiyorum ama şuan kendimi rahat hissediyordum.”Bu halin çok hoş.” Dedi sırıtıp doğrudan gözlerime bakarken.
Bana öyle bakma.
Boğazımı temizledim “İltifatın için teşekkürler ama kapıya bakmazsan sökebilirler.” Dedim gözlerimi kaçırıp.Utandım.Bir erkeğin gözüne uzun süre bakamıyordum.Önceden de böyleydi popüler kız olduğum zamanlar yani.Umarım yanaklarım kızarmamıştır.”Geliyorum hemen.” Deyip ayağa kalktı.Bende masanın üzerinde duran kağıtlara geri döndüm.
“Selam.” Bu sinir bozucu ses kimin olabilir tabii Styles.”Senin burada olduğunu bilmiyordum.” Dedi yatağın ucuna otururken.”Hı.” diyerek başımı salladım.Nerede olsam beni buluyordu bu çocuk.Koku mu falan mı alıyordu? “Projeyi mi yapıyorsunuz çok sıkıcı.” Omuz silkti ve gitarı eline aldı.”İstersen gidebilirsin seni zorla tutan yok.” Dedim kapıyı işaret ederken.Umursamadan gitarın tellerine basmaya başladı “Sen gitar çalmayı bilmiyorsun herhalde.” Bakışlarımdan falan mı anlaşılıyordu bilmediğim.”Bilmiyorum.” dedim gözlerimi devirerek.”Bende.” deyip kıkırdadı.Evet bu aptalcaydı ama kıkırdadım.
