{play paper hearts- jungkok cover}
--
reanna POV
ngumiti naman ako at kinuha ang kamay niya. nilagay naman niya ang kamay niya sa bewang ko at hinawakan niya din ako sa kamay, ko naman nakahawak sa balikat niya at ang isa ay hawak niya. hamakbang naman kami ng isa, natawa naman kasi sumasayaw kami ng walang music. para lang kaming tanga kung titignan.
"Wala bang sound?" Natatawang tanong ko sa kanya, natawa naman siya sa sinabi ko, titinaas naman niya ang kamay namin, kaya naman umikot ako.
"Pictures I'm living through for now
Trying to remember all the good times
Our life was cutting through so loud
Memories are playing in my dull mind" kanta niya, napangiti na lang ako, alam ko kasi ang kantang yan, napatingin naman ako sa kanya at hindi mapigilan na hindi maiyak. napapikit na lang ako at iniiisip ko na si papa ang kasayaw ko. i miss him, silang dalawa ni mama. kahit na hindi n niya kinakanta yun parng nag plaplay yun sa utak ko. tagos na tagos kasi ang meaning nun eh.
naramdaman ko naman na pinunasan niya ang luha ko, hindi ko na namalayan na tumulo na pala ang luha ko. hindi ko napansin.
"okay lang yan" sabi niya, bigla ko naman siyang niyakap. parang kasing nakikita ko sa kanya ang papa ko ng sinabi niya ang mga salitang yun. yung kasi ang laging sinasabi sakin ni papa kapag namimiss ko si mama. miss na miss ko na sila gusto ko na silang makasama.
"shhh" sabi niya at hinagad hangod ang likod ko, sinubsob ko naman ang mukha ko sa dibdib niya. ilang minuto pa kaming ganun. hindi ko alam kung ilang oras o kung gaano kami katagal na ganun. gusto ko muna ipahinga ang utak ko. at gusto kong maalis ang mag ka miss ko sa kanila ni mama at papa.
"heey, okay ka na ba?" tanong niya sakin, inalis ko naman ang yakap niya at tumango sa kanya. umupo naman ako sa damuhan, tumingala ako kasi gusto kong mawala ang mga luha sa mata ko. ayoko kasing nakikita akong umiiyak ng ibang tao. ayokong ipakita na mahina ako.
"thank you" sabi ko sa kanya at ngumiti, tumango naman siya sakin.
--
Pumasok na ako ng bahay, wala ang infinite, hindi ko alam kung saan sila nag sosout. Lumapit naman ako sa fridge. Nagulat na lang ako sa nakita sung jong na mukhang taong harina, puno kasi ang mukha niya ng harina eh. kung hindi mo lang talaga siya kilala talagang magugulat ka sa kanya. buti na lang wala akong sakit sa puso kung hindi baka bulagta na ako dito.
"anong ginagawa mo at ganyan ang mukha mo?" tanong ko sa kanya, hindi naman niya ako sinagot at nag patuloy parin sa ginawa. ako na ang lumapit sa kanya, nice talk din kasi ang lalaking toh eh. napatango naman ako sa ginagawa niya. gumagawa pala siya ng cookies. pero parang hindi niya ata kung paano talaga gumawa nun. kasi naman buhos lang siya ng buhos sa lalagyan. hindi man lang sinusukat yun.
"sigurado ka ba sa ginagawa mo?" tanong ko sa kanya, baka kasi gusto niyang tulungan ko siya, marunong naman akong mag bake. mas lalo na ang cookies, dahil nga gusto ko talaga ang pag gawa ng cookies. nakakaalis ng stress.
"hindi na alam ko naman ang ginawa mo" sabi niya, oo nga halata nga na alam niya ang ginagawa niya. kung makabuhos ng harina akala mo hindi na gagawa bukas eh.
"okay alam ko pa ang mga ganyan, good luck na lang sayo, sana hindi mo masunog ang buong bahay" sabi ko sa kanya, tumalikod naman ako, alam ko na mag papaturo din yan, alam ninyo naman kilalang kilala ko na ang infinite kaya basang basa ko na sila.
"5.... 4...... 3..... 2..... 1...--
"oo na hindi ko nga alam ang gagawin, tulungan mo na ako" sabi niya sakin, nag cross arms naman ak, siya pa talaga ang may ganang mag sungit. sina nga ang mag papaturo. kung hindi ko lang talaga amo ang lalaking toh hindi ko siya tutulungan eh, hihintayin ko na lang talagang masunog ang mabay na toh.
"wala man lang PLEASE" sabi ko sa kanya, kailangan din kasi niyang matutong mag sabi ng ganun salita, para naman ganahan ang tutulong sa kanya. sinamaan naman niya ako ng tingin, mukhang ayaw naman ata niyang mag sabi ng pls . tumalikod na ako.
"PLEASE!!!" sabi niya, humarap naman ako sa kanya. okay saan kami kami mag uumpisa, lumapit naman ako sa kinuha ko naman yung measuring cup at nag lagay dun ng flour.
"dapat sukatin mo muna, yung harinang gagamitin mo, para nasukat mo kung gaano karami ang lalagay mong asukal" sabi ko sa kanya, napatingin naman ako sa kanya, baka kasi hindi siya nakikinig sakin eh, babatukan ko talaga siya akala niya. nasasayang lang ang laway ko sa kakasalita dito ng walang nakikinig.
napangiti naman ako ng palihim, talaga kasing nakikinig siya, parang gusto talaga niyang matuto. okay din pala ang lalaking toh, marunong din palang makinig. nilagay ko na yung harina sa bowl. katapos kinuha ko tapos iexplain ko pa ang iba niyang kailangan gawin.
"excited na ako" sabi niya sakin, nag hihintay na lang kasi na ma bake na yun tapos okay na, narinig ko naman na tuminog yun, kinuha ko naman yun pat holder at nilagay yung cookies sa cooking rack. nakita ko naman siyang nakangiti at parang excited talaga siyang matikman yung cookies na yun.
"bakit ka ba gumagawa ng ganito?" tanong ko sa kanya, masyado kasi siyang masaya ng makita na tapos na ang ginawa namin, may pag bibigyan ba siya nito kaya siya ganyan ka excited. kasi bakit siya gagawi kung wala naman dahilan, mas lalo na hindi naman niya alam.
"ibibigay ko siya sa mama ko" sabi niya, napangiti naman ako sa sinabi niya, ang sweet pala niya sa mama niya, nasa hospital kasi nag mama niya, matagal ng nandun ang nanay niya. sabi kasi ni manager kaya daw pumayag si sungjong dahil sa wala siyang pera para sa hospital bills ng mama niya.
"here"
BINABASA MO ANG
Living with the infinite #wattys2016
Fanfiction"it's hard to live with them but i am happy because i meet them" reanna ay isang mayaman, pero bigla na lang siyang naging poor, mas mahirap pa sa daga, paano nangyari yun, at ano ang magiging connection ng inifinite sa buhay niya? at siya ano naman...
