Kom morgen maar terug

56 6 1
                                    

Hoi iedereen,
Voor ik begin met dit hoofdstuk:
Sorry dat ik zooooo lang niet geschreven heb. Ik denk dat ik maar een einde aan ga breien aan dit boek. Misschien nog 1 of 2 hoofdstukken, dan nog een epiloog en dan is dit boek klaar :)

Veel leesplezier!

POV Dunja

Ik open mijn ogen. Ik kijk in twee heldere ogen die mij blij aankijken. Ik herken het, maar kan niet bedenken wie het is. 'Je leeft nog! Godzijdank' zegt de jongen met de heldere ogen. Er komt een andere jongen bij. 'Ze herkent ons niet' zegt hij. Even later komt er ook een meisje bij. Die herken ik ook. Maar waarvan? Ik word een beetje duizelig van al dat denken. Ik sluit mijn ogen weer. 'Kom mee, Rudolf, we laten Dunja en Kiara even alleen.' zegt de tweede jongen. Ik hoor voetstappen en een deur sluiten. Dan is het stil. Ik open mijn ogen en kijk recht in het zo bekende gezicht van het meisje. Kiara dus. Kiara.... Waar ken ik haar toch van?

'Hey Dunja' zegt Kiara. Ik blijf haar aankijken. 'Weet je echt niet meer wie ik ben? Ik kijk haar nog steeds doodstil aan. Kiara blijft nu ook stil. Dan lijkt ze plots een idee te krijgen. 'Ik ben over een uurtje terug' zegt ze, en loopt de kamer uit. En dan ben ik alleen. Ik voel me heel erg moe, dus ik sluit mijn ogen, en van bijna meteen als een blok in slaap.

POV Kiara

Haar favoriete chocolade moet wel helpen! Ik ga snel naar de supermarkt in de buurt van het ziekenhuis. Ik koop een Milka chocolade wit, want daar is ze gek op. Ik bedank de caissière en loop de kassa's voorbij. Terug naar het ziekenhuis.

Als ik bij Dunja's bed terugkom, ligt ze vredig te slapen. Ik ga maar op de stoel naast haar bed zitten. Het duurt heel lang, en Dunja blijft slapen. Na een tijdje wordt het al donker. Een zuster komt de kamer binnen. 'Ben je nog steeds hier?' vraagt ze. Ik knik. 'Ben je famillie?' vraagt ze. 'Ik ben haar zus' antwoord ik. Ze knikt. 'Over vijf minuten moet je gaan. Morgen is het bezoekuur vanaf 3 uur' Ik knik. Ik pak mijn spullen (óók de chocolade) en loop richting de deur. Tot morgen dan maar, Dunja. Denk ik voor ik de deur van de hoofdingang sluit.

###########
Hoii,
Nog als sorry dat ik zo lang niet schrijf. En nu dan ook zo weinig. Ik hoop dat jullie het nog wel leuk vinden en verder lezen!!

Gevangen in de weerwolvenwereldWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu