Gevangen in de weerwolvenwereld

Verandering

POV Dunja

Ik word wakker. Ik lig in mijn hemelbed. Ik kijk naar het plafond en ik zie allemaal mooie schilderingen. Ze vallen me nu voor het eerst op. Ze zijn heel mooi. Een beetje christelijk-achtig. Ik zit er een hele tijd naar te staren, tot ik opeens een heel misselijk gevoel in mijn buik voel. Ik sta op en ren naar het toilet in mijn privébadkamer. En meteen komt het eruit. Ik spoel door en voel me nog steeds slecht. Wat was er nu allemaal gebeurd? Oh ja, de trouwerij...

Mijn trouwjurk heb ik niet meer aan. Ik heb gewoon mijn nachtjapon aan. Ik loop terug de kamer in en tot mijn schrik zie ik Gabriël in de deuropening staan. Met een gemene grijns kijkt hij mij aan. 'W... Wat doe je hier' zeg ik. 'Jou halen. We hebben dat vriendje van jou nog even hier gehouden. Jij mag toekijken wat we nu met hem gaan doen...' Wacht. Shak is nog niet weg? Maar ze hadden het beloofd! Gabriël neemt me aan mijn pols mee en sleurt me mijn kamer uit. 'Mooie oren trouwens' zegt Gabriël. Ik voel op de plek waar mijn oren zouden moeten zitten, maar ik voel daar niets. Ik tast verder naar boven met mijn hand en voel iets harigs in mijn haren (als vachtharig, snap je). Ik gil. 'Wat heb je met me gedaan!' 'Kop dicht en meelopen!' roept Gabriël.

We komen op een open plek. In het midden staat een schandpaal zoals in de middeleeuwen. Shak zit er in vast. Hij ziet er nog slechter uit dan hij al was. 'Wat heeft u met hem gedaan' zeg ik tegen Gabriël. 'U zei dat u hem zou bevrijden als ik zou zijn getrouwd' 'Ik zou hem inderdaad bevrijden. Maar volgens mij heb ik nooit gezegd wanéér ik hem ging bevrijden' Gabriël lacht gemeen naar me. 'Maar u had het belooft!' schreeuw ik. Ik ruk me los uit zijn greep en ren richting de schandpaal. Ik wurm me door de mensenmenigte heen en klim op het podium. Snel ren ik naar de schandpaal waar Shak in zit. Ik proberen het los te maken maar er zit (natuurlijk) een slot op. 'Wie heeft de sleutel!' roep ik. 'Ru... Rudolf' zegt Shak zwak. Rudolf? Hij heeft Shak vastgemaakt? Op dat moment komt er nog iemand de open plek binnenlopen. Het is Rudolf. Hij klimt ook op het podium en trekt mij, met protest van mij, weg van de schandpaal. 'Nee! Laat Shak met rust!' roep ik tegen hem. Ik ren terug naar Shak en sla hem. Hij gaat ondertussen ongestoord verder met waar hij mee bezig is.

Uiteindelijk zie ik wat hij aan het doen was. De schandpaal gaat open en Shak kan weer opstaan. Ik kijk verbaasd naar Rudolf. 'Waarom deed je dat?' vraag ik. 'Bedoel je het opsluiten? Of het bevrijden?' vraagt Rudolf. Hij kijkt me niet aan. 'Allebei' antwoord ik. Hij kijkt me kort aan en zegt dan:'Ik zal er later aan je uitleggen' 'Rudolf!' klinkt er aan de andere kant van het podium. 'Wat heeft dit te betekenen zoon?' Gabriël pakt Rudolf bij zijn shirt en schudt zijn zoon door elkaar. 'Je weet toch wel wat we hebben afgesproken?!' hij schreeuwt zowat. 'Ja vader. Maar ik wil dit niet meer. Ik doe nu al jaren wat u me opdraagt, en nu wil ik iets doen uit eigen initiatief. Dunja is met mij getrouwd om deze jongen te bevrijden, weet u nog? Dan is het gewoon sneu dat je hem alsnog vernedert en vasthoudt. Deze jongen mag op vrije voeten lopen. Want ik eis mijn plek op de troon op, vader!' Gabriël kijkt hem ongelovig aan. 'Mijn zoon' stamelt hij. 'Ik dacht dat ik je kende' 'Blijkbaar niet vader. En nu moet u wegwezen. Ik verban u uit ons weerwolvenrijk, wegens afpersing en voorliegen' Rudolf kijkt scherp naar zijn vader. Gabriël weet hier niets op terug te zeggen, en de mensen die beneden staan, beginnen nu ook te joelen. 'Weg met hem!' 'Opzouten!' klinkt er allemaal in de menigte. Boos gaat Gabriël de trap af. 'Jou krijg ik nog wel meid' hoor ik hem nog mompelen. Dan is hij de poort door.

Even later, in Dunja's kamer

'Hey' Rudolf staat in de deuropening. Ik kijk op. 'Hey' zeg ik. 'Wil je nog weten waarom ik het deed? Van net...' Ik k ik langzaam. Rudolf komt bij me zitten. En meteen begin ik met vragen.

'Waarom bond je Shak  aan een schandpaal?' Het is pijnlijk, maar ik moet het weten. Rudolf zucht een keer en zegt dan:'Omdat mijn vader dat van mij verwachtte. Net als onze bruiloft heb ik de bevelen van mijn vader gehoorzaamd.' Oké. Ik wist dat dat zo was, maar het komt evengoed hard aan. 'Oké... Tweede vraag. Waarom bevrijdde je Shak daarnet en kwam je op voor jezelf?' Rudolf kijkt me aan. 'Omdat ik van je hou, Dunja'

En dan kust Rudolf me.

##########
Heeey,
Sorry dat het zolang duurde voordat dit hoofdstuk kwam. Ik had eigenlijk inspiratie gekregen voor tot en met de bruiloft. En nu die voorbij is, moet ik weer eens inspiratie gaan zoeken. Ik ben heel blij dat je dit hoofdstuk leest, meld het even als er woorden tussen staan die daar niet horen te staan ;)