Gevangen in de weerwolvenwereld

De geest

POV Dunja

Ik zit op mijn hemelbed. Het is een paar dagen nadat Shak in de schandpaal gebonden was. Nu is hij vrij. Hij is vast terug naar zijn huisje of in elk geval naar het vampierenrijk. Wat mis ik dat rijk eigenlijk. 'Dunja?' klinkt er een bekende stem in de kamer. Ik kijk op, en moet proberen me aan een pilaar van het hemelbed vast te houden om niet van mijn bed af te vallen.

Daar staat Luk.

'Luk?' zeg ik verbaasd. 'M-maar... Je was toch...' Hij knikt. 'Ik ben nu een geest. Ik kom je steunen. Ik was bij je eerste gesprek met Gabriël...' Ik sla mijn ogen neer. 'Dus je weet het...' zeg ik zacht. Luk knikt weer. 'Maar dat neemt niet weg dat ik nog steeds van je hou, Dunja' liefdevol kijkt hij me aan. Ik wil het niet, maar toch moet ik blozen. 'Maar ik weet ook dat het waarschijnlijk nooit wat geworden was tussen ons' zeg hij, een beetje teleurgesteld. Er wordt op de deur geklopt. 'Dunja? Met wie praat je?' Het is Rudolf. 'Snel, ga weg!' roep ik fluisterend naar Luk. 'Geen zorgen, hij ziet en hoort me niet. Ik ben een geest'

'Ehh niemand!'roep ik. 'Mag ik binnenkomen?' vraagt Rudolf. Ik kijk nog even naar Luk, die bevestigend knikt en roep dan: 'Ja hoor, kom maar binnen'

De deur wordt opengedaan en Rudolf komt naar binnen. 'Hoe gaat het met de mutatie?' vraagt hij plagend. Ik kijk hem boos aan. 'Rudolf, je wist dat ik het niet wilde' Rudolf knikt. 'Het spijt me Dunja. Ik kon niet tegen mijn vader ingaan...' 'Maar nu deed je het wel' val ik hem in de rede. 'Waarom toen niet?' Rudolf blijft stil bij deze vraag. 'Sorry' zegt hij. Oké. Hier schiet ik dus niks mee op. Ik zucht en ga liggen, niet wetend wat te doen. Rudolf komt naast me liggen. 'Nu mijn vader weg is, moet ik de troon bestijgen' zegt hij opeens. Oh ja! Dat was ik even vergeten. En ik moet koningin worden zeker. 'En als we dan koning en koningin zijn... kunnen we...' Hij blijft even stil. 'Dan kunnen we vrede sluiten met de vampierwereld' Nu heeft hij mijn aandacht. 'En je wilt dat echt?' vraag ik. 'Of is het alleen om mij een plezier te doen?' 'Ik doe het niet alleen voor jou, maar voor alle weerwolven in het weerwolvenrijk' zegt Rudolf. Kijk, dát zijn dus echt woorden van een ware koning.

Oké, ik moet hem nog geen koning noemen, maar hij zei het wel als een echte koning.

Stralend kijk ik hem aan. 'Je bent geweldig!' 'En' zegt hij, 'ik kan er ook voor zorgen dat je naar je ouders kunt' Ik moet het even een paar keer in mijn hoofd herhalen voor ik het echt geloof. Ik kan naar mijn ouders! Ik kan ze eindelijk vertellen dat ik ongedeerd ben! Ik kan ze eindelijk weer zien, in mijn armen sluiten, en niet meer loslaten! 'Je bent nog geweldiger dan net!' roep ik uit en vlieg in zijn armen. En voor het eerst voel ik me niet meer zo ongemakkelijk met hem in de buurt.

#######
Hooii,
Het is alweer niet zoveel, maar ik vond het wel even genoeg zo voor dit hoofdstuk. Ik vind het zoo leuk dat jullie dit blijven lezen !! Ik hoop dat je het wel een leuk hoofdstuk vond en dat je de volgende weer gaat lezen :)