Hoofdstuk 26

2K 137 6
                                    


Midden in de nacht maakte mijn moeder mij wakker.
Gelukkig was haar niks overkomen...
Moeizaam trok ik mijn schoolkleding aan.
En ik liep maar buiten.
Narcissa had mijn wond op mijn hoofd verzorgt zodat hij niet meer zou bloeden.

'Ik ben trots op je dochter'

Ik keek glimlachend naar mijn moeder, dat ik alles wat ik wilde....
Alleen op de een of andere manier voelde het niet goed....
Ik knikte naar haar en verdwijnselde in de zwarte rook naar Hogwarts.

Moeizaam liep ik de gangen door, ik was dood op.
Ik liep de trap op bij de Slytherin kamer en ik plofte op mijn bed en viel meteen in slaap.

De volgende ochtend werd ik laat wakker, het was toch weekend en we hadden geen zwerkbal vandaag.
Ik trok een zwarte broek aan met daarop een wit Adidas t-shirt en keek in de spiegel.
Ik hoop zo erg dat Ron zijn mond houd....
Maar ik weet zeker dat hij dat niet gaat doen....
Ik liep de trap af en de leerlingen kamer uit.
Ik moest wat frisse lucht hebben.
Ik liep de gangen door en keek naar buiten, het was een prachtige dag allen door mijn ogen zag alles er somber uit...

Ik had nooit gedacht dat ik zo erg om iemand zou kunnen geven....

Ik keek naar voren en ik stopte abrupt met lopen.
Een paar meten van mij af stonden Harry, Ron, Fred en George met elkaar te praten.
Ron seinde naar mij toe en George draaide zich om.

Ik zag dat hij tranen in zijn ogen had en ik deed mijn best om niet te huilen.
Ik moest weg hier en wel nu.
Ik draaide me om en begon te lopen.

Maar ik hoorde voetpassen achter mij die steeds dichterbij kwamen.

Uit het niets werd ik tegen de muur gegooid en stond niemand minder dan George voor mij.....

About you|| George WeasleyWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu