About you|| George Weasley

Hoofdstuk 91

Ron was ondertussen de ziekenzaal al uit en ik zat bij de boom die ondertussen al zijn groene bladeren weer terug had gekregen.
Ik opende een schoolboek en ik keek naar de plaatjes.

Ik snapte toch niks van die woorden...

Ik voelde me heel schuldig tegenover George maar ik wist dat ik geen andere keus had dan liegen.

Het zou hem alleen meer in gevaar brengen als hij wist waar ik mee bezig was.
Vanavond zouden de dooddoeners op school komen...

Ik hoop zo dat ze niemand tegen komen.
Ik was dood zenuwachtig voor wat komen gaat.
Ik sloeg de bladzijde om en ik keek recht voor me uit.

Fred en George waren druk bezig met het bedenken van nieuwe grappen voor hun winkel die ze wilde beginnen.

Alleen ik wist het...

Ik probeerde mijn gedachte van vanavond af te halen en ik begon te lezen in mijn boek toen iemand mijn naam zei.

Ik keek op en ik zag Charlotte en Ace voor mijn neus staan.

'Hee, Ace' zei ik.

En ik richtte me weer op mijn boek.

'Ik heb iemand veel beter gevonden dan George!' Hoorde ik Charlotte zeggen en ik keek op.

'Gezellig, heb je hem ook vergiftigd' zei ik droog en ik keek Ace aan die een glimlach op zijn gezicht kreeg.

'Nee, dat heb ik niet' zuchtte ze boos.

Ik haalde mijn schouders op en ik richtte mijn aandacht weer op het boek.

'Dan gaan wij maar weer' snauwde ze en ik keek niet eens op van mijn boek en ik knikte.

Ik hoorde ze weglopen en ik keek op van mijn boek en ik legde mijn hoofd tegen de boomstam aan.

Zelf Charlotte irriteren maakte me niet eens blij.

Wat zou George ervan vinden als hij wist dat ik iets te maken had met de dood van Perkamentus...

Dat Harry gelijk had...

Nou niet altijd dan..
Die jongen draaft soms nogal door.....

Ik keek op mijn horloge die ik om had.
Het was bijna etenstijd.
En sloot mijn boek en ik liep naar die grote zaal.