About you|| George Weasley

Hoofdstuk 5

Ik hoorde Clarke Amy en Lucy de kamer binnen stormen.
Ik lag al een tijdje op bed.
Ik hoorde ze allemaal blij lachen en praten.
Zuchtend gooide ik mijn kussen over mijn hoofd heen.
Ik voelde dat het matras naast mij indrukte en iemand haalde de kussen van mijn hoofd af.

'Hee, waarom was je zo vroeg weg?'

Lucy keek me bezorgd aan.
Ik keek even op

'Draco'

En liep me toen weer vallen in mijn matras

'Het is uit?' Vroeg Amy vol ongeloof.

Ik trok mijn schouders op.

'Ik denk het wel' mompelde ik tegen mijn matras aan.

'Hoezo?'

Ik keek op 'George'

Ik zag de glimlach gelijk langs de mond van Amy.

'Dus je vind hem wel leuk!' Schreeuwde ze heel hard.

Ik ging zitten en keek haar boos aan.
'Helemaal niet!'

En ik gooide mijn kussen tegen het hoofd van Amy aan.

'Ik zie het aan je gezicht!' Riep Lucy en ook zei ging staan.

Ik werd helemaal rood en keek naar de grond.

'Dit is niet grappig' riep ik naar Lucy maar zei sprong de kamer al rond.

'Jade en George! Klinkt eigenlijk best wel leuk!'

Ik liet me achterover vallen op mijn bed.

'Ik haat jullie'

'Ik vind het wel schattig'
Hoorde ik Clarke zeggen.

Ik keek haar aan en ik begon te lachen.

'Ik vind George niet leuk!'

'Jaja tuurlijk'

Ik draaide met mijn ogen en pakte mijn kussen van de grond en sprong weer op mijn bed.

De hele avond had ik slecht geslapen.
Ik zat de hele tijd te denken aan George....
Ik vind hem niet leuk!
En hij mij vast ook niet...
Die gedachte maakte mijn enigszins wel verdrietig...

Maar ik zette alles van me af en ik liep richting de grote zaal.
Ik liep de trap op en ik zag twee mensen tegen elkaar staan.
Ik draaide met mijn ogen en wilde door lopen.
Toen zag ik pas wie het waren.
Het was Draco en die stomme bimbo van een Patty....

Ik hoorde me eigenlijk rot te voelen, boos omdat hij mijn vriendje eigenlijk nog was.
Maar ik voelde niks...
Ik voelde me alleen misselijk.
Pff mijn dag was nu al verpest.

'Ohh Jade'

Hoorde ik Draco mompelen en ik keek hem aan.
Hij kwam naar me toe lopen maar ik zette een stap naar achter.

'Wij zijn over wist je nog?' Hij keek naar de grond en knikte.

Ik zette een stap naar hem toe 'jij mag tegen mijn moeder zeggen dat jij het uit hebt gemaakt, ik wil er niks mee te maken hebben'
Fluisterde ik in zijn oor.

Ik wist dat het niet eerlijk was, maar hij had een soort van de relatie verbroken.
Dusja....

Eigenlijk was het wel mijn schuld.

'En uuh... Veel plezier met elkaar'

Ik klopte Draco op zijn schouder en liep toen door.
Ik draaide me nog een keer om en ik zag de zelfde gebroken blik weer in zijn ogen.
Ik ben echt een vreselijk persoon.
Niemand kan toch ooit van mij gaan houden.