About you|| George Weasley

Hoofdstuk 27

Ik keek in zijn mooie ogen die gebroken stonden.
Achter hem verschenen Fred, Ron en Harry.
Ik keek naar beneden, ik kon het niet meer aan.

'Waarom?' Zei hij zwakjes.

'Waarom!' Dit keer schreeuwde hij en sloeg hij met zijn vuist tegen de muur.

Hij stond nog steeds voor mij en had zijn beide handen tegen de muur aan zodat ik niet weg kon.

'Ik heb geen andere keus!'
Schreeuwde ik terug.

'Snap je het niet! Ik heb zo mijn best gedaan om je weg te duwen maar je kwam telkens terug!'

Tranen rolde nu over zijn wangen heen.
Ook ik kon me niet meer inhouden en er rolde een traan over mijn wang.

'Jij bent een van hun' zei George met afschuw in zijn stem.

'Het was niet mijn keuze! Als ik die had gehad zat dat verdomde teken echt niet op mijn arm hoor!'

'Hoezo geen keuze! Je hebt altijd een keuze!'
Schreeuwde hij terug.

'Wat denk jij! Mijn moeder is Bellatrix Lestrange! Jij denkt toch niet dat zij haar eigen dochter niet bij de slechte kant trekt! Ik had geen keus! Ze zou iedereen waarvan ik hield wat aan doen!'

Bij het horen van mijn moeders naam schrok iedereen.

'George kom we gaan' Fred legde een hand op de schouder van George maar die schudden hem boos van zich af.

'Ik zou er alles voor over hebben om
van het duistere teken af te komen, om bij de goede kant te horen...
Maar dat gewoon niet!'

'Jade...' Snikte hij en hij liet zijn hand over mijn gezicht gaan.

'Waarom ben je ook zo knap'

Ik glimlachte eventjes door mijn tranen heen.

'George, ze is een dooddoener! Dringt dat wel tot je door' riep Fred.

'Maar zeker geen slechte' zuchtte Ron.

George draaide zich om naar zijn kleine broertje.

'Ze heeft gister avond mijn leven gered'

George keek mij weer aan en ik knikte.

'Ik heb ze zo gezegd dat je op je broertje moest letten'

'Maar maar... Krijg je daar geen problemen mee?'

Ik keek maar de grond en bedacht me toen dat ik hier heel veel problemen mee zou krijgen...
Zeker nu de duistere heer terug is staat mij geen leuke straf te wachten...
Ik knikte.
'Waarom heb je het dan gedaan?' Vroeg George.

'Omdat ik je leuk vind! Heel leuk! Ron is je broertje, ik kon het niet over mijn hart verkrijgen dat er iets met hem zou gebeuren!' Schreeuwde ik naar George.

Zijn ogen werden steeds meer levender.

'Waarom kan ik nooit een makkelijk meisje kiezen' zei hij lachend.

Ik glimlachte eventjes naar hem.

'George' zei Fred voorzichtig en George zette een stap bij mij vandaan.

Met z'n vieren liepen ze bij mij weg en ik zakte naar beneden tegen de muur aan.
Waarom....
Ik verborg mijn hoofd in mijn handen en begon te snikken.