HÜZÜN

Sürpriz (28. Bölüm)

Benim kızlar çok nazlı, illa ki benim taşımamı isterler. Eee koca ve baba olmak zor bu devirde.

28. Bölümün...

"Yine zorbalığın tuttu. Derhal indir beni. Bizi. Çabuk bırak ikimizi!!"

"Debelenme karıcığım. Benimki de can yani. Ağırlaştın mı sen? Valla zor yürüyorum ağırlıktan."

"İki kişiyi kaçırdığından olabilir mi zorba bey?"

"Bak onu hiç düşünmemiştim. Prensesim yine ananı kaçırıyorum. Bu sefer senide kaçırıyorum."

Elif babasına gülücük atar.
Merdivenleri çıktıktan sonra. Pastahanenin giriş katına gelirler.

Kenan Kübra'yı Yiğit'in omuzunda görünce şaşırır.

"Kübra iyi misin? Yiğit bey siz ne yapıyorsunuz Allah aşkına?"

"Sen karışma istersen Kenan'cığım. Uzun zamandır mor olmayan gözlerle hayata bakıyorsun öyle bakmaya devam et. Zorlama."

"Merak etme Kenan biz iyiyiz. Bizim normal halimiz bu. Alış. N'olur kusura bakma."

"Özür dileme şundan. Açıklamayı bırak istersen."

"Bütün çalışanlara rezil ettin beni. Resmen kepaze olduk herkese."

"Sayemizde hayatları heyecanlandı."

Pastahanenin otamatik kapısı açılıp dışarı çıkarlar. Yiğit arabanın yanına gelince Kübra'yı indirir.

"Bin."

"Binmem."

"Bin, binmezsen kızımla çekip gideriz ölürsün hasretimizden."

"Zorba. Tehtitçi zorba."

"Zorbayım işte. Hem ben zorba olduğum için aşık olmadın mı bana?"

"Evet." Der yüzüne yayılan gülümsemeyle. Ama bugün gelemem Yiğit, pastahanede çok iş var."

"Valla beni resmen zorbalığa itiyorsun."

Kolundan tutup Kübra'yı arabaya zorla oturtur. Sonra gidip Elif'i bebek koltuğuna oturtup kemerini bağlar.

"Bakıyorum da herşeyi düşünmüşsün. Bebek koltuğu falan."

"Zorbalıkta sınır tanımam."

"Farkındayım. Kendini bilmek bir erdemliktir."

"Seninleyken daha çok kendimi kaybediyorum. Bu hep böyle oldu. Sen bana ne yaptın böyle?"

"Aşık oldum."

"Bende. Kızlar gidiyoruz. Sıkı tutunun."

"Nereye?"

"Sence?"

"Aşk yuvamıza."

Yiğit Kübra'ya bakıp gülümser. Arabayı sürmeye başlar.