His Time Should Be Mine [Monterialle Series #2] ON-HOLD

[8] The Latter

A/N: And I'm oh sooooo back!

Ken's POV

AS expected, isang batok na naman ang natanggap ko mula kay Peach habang buhat-buhat ko si Akin dito sa pinto ng bahay. Shet. Ang sakit non ha!

"Bakit ba kasi sinama mo pa siya sa Club niyo?!" She yelled at me. But wait-- may napansin yata akong kakaiba sa kakambal ko.

"Peach, umiyak ka ba?"

Dahil dyan, tumalikod siya.

"Just.. take her to the guest room and lock the doors. I'll go to sleep." Tapos ay nagtatakbo na siya paakyat sa kwarto niya. Napailing nalang ako. Tsk tsk. Lagot ka talaga sakin, Salvador ka.

Dahan-dahan kong inihiga si Akin sa kama ng guest room at nilagyan siya ng kumot. Tsk. Ang payat payat nga, ang bigat naman. =____=

Napabuntong-hininga nalang ako at naglakad papunta sa pinto.

"Hoy! Lalaking mukhang bayawak! Hihihi.. *huk*" Napatingin ako kay Akin nang humahikgik siya. Parang baliw naman. XD

"Matulog ka na." Sabi ko saka lumabas na ng tuluyan. Narinig kong tinawag niya ako kaya sumilip ako.

"A..anong oras n-na?" She asked while her eyes were closed.

"It's already one in the morning. Sleep." Saka ko sinara ang pinto at nagpunta sa kwarto ni Peach. Kala ko ba matutulog na siya?

"What are you doing here?" Tanong niya mula sa salamin. Nakaharap kasi siya dito, so bale, reflection ko lang ang tinitingnan niya.

"Ano bang nangyari?" Tanong ko agad sakanya. Napapikit naman siya. Tsk! Ang pabebe naman nitong utol ko. Pasalamat siya brokenhearted siya, dahil malapit ko na siyang batukan.

"Umalis ka na nga." Saka niya sinuklay ang buhok niya.

"Pakshet naman, Lovely Peaches Marie------" Bago ko pa matapos ang sasabihin ko, binato na niya sakin yung suklay, sakto sa noo ko. Sheet ang sakit!

"Marie is not my name, you jerk! Baka may makarinig pa sayo! Umalis ka na nga!" Humiga siya sa kama niya at nagtalukbong ng kumot. Napakamot nalang ako ng ulo at umupo sa tabi niya.

Hanggang sa narinig ko ang mga mahihinang hikbi niya. Hahaha. Sabi ko na nga iiyak din siya eh! Ayaw pa kasing sabihin. Uupakan ko naman si Salvador para sakanya bukas kaya maghintay lang siya. Grrrrr! XD

"'Wag ka nga magmukmok diyan! Nagmahal ka kasi e. Saka, walang forever noh!" Dahil dyan, nilabas niya ang kamay niya at sinapak ako.

"Watdafak?! Nakakarami ka na!"

Hindi naman na siya nagsalita ulit kaya naman tumayo na ako at umalis sa kwarto niya.

***

Julia's POV

"Ako na, alis!"

"Ako na kasi! Bisita ko naman siya ah!"

"Sabi nang ako na nga eh! Bumalik ka na dun!"

Nakarinig ako ng mga bulungan sa labas habang nakahawak sa ulo ko at nakapikit. Curse this headache! Sobrang sakit! Kinatok-katok ko ang ulo ko pero lalo lang sumakit.

"Argh."

I heard the door opens so I opened my eyes. Si Peach pala. Teka, si Peach!? Nasaan ba ako?! At bakit hindi ko agad napansin na wala ako sa kwarto ko? Shems, Julia. You're so careless!

"Nasan ako?" I asked her.

"Nasa kwarto." Pilosopong sabi niya at nilapag ang isang tray na may lamang pagkain sa side table. Sheesh. Nagutom tuloy ako bigla.

Napansin naman niya na nakasimangot ako. "Joke lang! Nasa bahay ka namin. Dinala ka kasi ni Ken dito kagabi, you were sooo drunked! I can't believe umiinom ka!!?!"

"Huy! First time ko 'yun ah. Saka, may nagbigay kasi sakin ng drink nung iniwan ako ni Ken. Aba, malay ko bang nakakalasing pala. By the way, ano nangyari sa boyfriend mo?" I asked which made her feel uneasy.

"Correction, ex. He's now my ex. Oh, kumain ka na, Ken and I cooked you a breakfast. And I also brought you medicines. Masakit ulo mo 'noh? Hangover 'yan."

Kinain ko nalang 'yung breakfast na niluto nila. At pagkatapos, uminom na ako ng gamot. Haay. Kahit papano naman, nabawasan 'yung sakit ng ulo ko.

"Kapag gusto mo maligo, pahiramin nalang kita ng damit ha? Kasi baka magtaka 'yung mommy mo-----"

"Ay si mommy nga pala! Baka hinahanap na ako 'nun!?" I panicked. Eheeee. Ayaw kong mapagalitan! Last time na hindi ako umuwi, ang sabi niya sakin, "do that again and I'll cut your allowance for the whole year." Ayoko nun!!

"Haha. Relax! Pinagpaalam na kita, hinanap ko number ng mommy mo sa phone mo tapos tinawagan ko, pero hindi ko sinabing lasing ka," Then she giggled. I sighed in relief.

"Thank you. Ayaw kong mawalan ng allowance."

Tumango siya. "Orayt. Maligo ka na, punta tayo nila Ken sa sementeryo. Tapos sa mall. Sama ka hihi."

Hindi na ako naka-hindi dahil pilit na siya ng pilit. Hay! Sabi ko nga, uuwi nalang ako at duon magbibihis pero ayaw talaga niya akong pauwiin. Kakaasar. XD

Nang makarating kami sa sementeryo, nagpunta na agad kami sa isang lapida. Sino kaya ang dadalawin namin? Hm.

Natasha Monterialle

"Kapatid niyo?" Tanong ko sakanila. Humarap naman sakin si Ken at ngumiti. Ehe. Nikikilig ako.

"Our mom." Sagot niya.

I gasped. "Di nga? Bakit namatay na siya??"

"She died while giving birth." Tipid na sagot ni Peach habang inaayos 'yung mga flowers.

"Sorry..." Sabi ko nalang. Humarap naman sa akin si Peach at ngumiti.

"It's okay. Pero si Dad, nakamove-on na talaga siya. May Marie na eh. Buti nga hindi natuloy 'yung dinner namin kasi ayaw ko siyang makita." Then she giggled.

"Sama mo, bro." Natatawang sabi ni Ken at hinampas ng mahina ang balikat ni Peach.

"Hindi ako masama. Masama 'yung mga taong nanakit sakin. Gaya ni Adrian. Ang panget lang naman niya,"

I laughed and sat beside her. "Wow ha. Sabi mo dati gwapo Adrian. Anyare?"

"Eww. Can you please drop the word 'gwapo'? Hindi bagay sa iisang sentence, eh!" Tapos nagkamot siya ulo. Yakkks! May kuto siya? Joke lang. :D

"Bitter ka talaga, Marie. HAHAHA!" Sabi ni Ken at nagtatakbo papasok sa kotse.

"Bwisit." She hissed. "Anyway, Julies. Nasabi mo na kay Ken ang ang tungkol sa feelings mo?" Tanong niya. Which made me feel uneasy.

"H..hindi."

"Anong hindi? Hindi mo pa sinasabi o hindi mo sasabihin?"

I smiled faintly. "The latter."