Wbrew Wszystkiemu ~ Destiel

XXIV. Sądny dzień nastąpi lada moment!

Patrzyłem na niego szeroko otwartymi oczami. Gabriel stał tuż obok mnie ale się nie odzywał bo co niby miał powiedzieć? Chciałem tak dużo mu wyjaśnić, podbiec, przytulić, a zamiast tego stałem i gapiłem się jak niedorozwój.

- Witaj Dean- Cas przerwał niezręczną ciszę, a ja niemal się nie przewróciłem słysząc ten głos. Dopiero teraz czułem jak bardzo mi go brakowało. Nawet nie potrafiłem sklecić normalnego zdania.

- Cas...- powiedziałem nadal patrząc mu w oczy. Anioł nie zmienił swojej pozycji nawet o milimetr. Patrząc na mnie obojętnie zaczął zdanie.

- Coś się stało? Nadal jestem twoim aniołem stróżem ale nie wyczuwam, żeby coś było nie tak. Po co tu jesteście?

- Ty.. Serio pytasz?- wydukałem. Co oni mu tam zrobili?! Cas skinął głową a ja spojrzałem na Gabriela. On też był zamyślony.

- Nie pamiętasz co się działo zanim wróciłeś do tych palantów?

- To są moi bracia. Trochę szacunku- jebłem.- Niewiele pamiętam. Wiem, że dużo przez Ciebie wycierpiałem ale to nic, jesteś tylko człowiekiem. Wybaczam Ci- co do cierpienia przeze mnie miał cholerną rację. Mimo to zabolało, przecież nie prosiłem go żeby spadał z nieba albo został dla mnie na ziemi. Chciałem dla niego jak najlepiej. Zamrugałem powstrzymując tym samym łzy. Już nic nie mówiłem bo nie byłem w stanie.

- Castiel, Dean nic Ci nie zrobił. Nie cierpiałeś przez niego tylko przez Naomi. Nie pamiętasz co o nim wcześniej mówiłeś? Chciałeś umrzeć dla niego, nie chciałeś wrócić do nieba, żeby tylko z nim zostać- Gabriel próbował ratować sytuację ale mój anioł podszedł parę kroków do mojego obrońcy i wycedził przez zęby.

- Nie bluźnij bracie. Ostrzegali mnie przed waszymi kłamstwami. Jeżeli nic się nie stało to przepraszam ale tam na górze nigdy nie brakuje pracy- po tych słowach zniknął. Spojrzeliśmy na siebie.

- Witamy w krainie Oz- mruknąłem zdegustowany, a Archanioł się podrapał po głowie.

- Naomi przegięła. Grzebała mu we wspomnieniach. On nawet nie wie, że jestem jego sojusznikiem. Musimy jakoś go przywrócić, a z nią się i tak rozprawie- warknął wściekle Gabriel, a ja wiedziałem że kimkolwiek jest ta Naomi ,to nie chciałbym być w jej skórze.

*****

Archanioł mnie odstawił do zajazdu. Już świtało. Zastanawiałem się jak tam noc Ojca, Sama i Bobbiego. No, może ten ostatni mnie najmniej interesował. Nie wiedziałem co z sobą zrobić, czułem się tak... Zniszczony w środku. Ostatnie czego się trzymałem to właśnie Castiel. a teraz nawet tego nie mam. Przetarłem zmęczone oczy i niemal spadłem z krzesła widząc przed sobą Crowleya.

- Witaj skarbie.

- Crowley! Kurwa!

- Tylko bez obelg. Przyszedłem się przywitać. Kłopoty w raju?- poruszył sugestywnie brwiami, a ja miałem ochotę przypieprzyć mu w twarz krzesłem.

- Daj mi spokój- warknąłem.

- Oj, wiewiórze. Nie złość się tak. Przyszedłem pogadać o interesach.

- Co? Nie sprzedam Ci duszy. Od razu możesz spieprzać do swojej podziemnej nory.

- Kto tu mówi o twojej duszy? Byłaby to inwestycja co najmniej nieudana. Chcę, żebyś załatwił coś dla mnie.

- Co?

- Potrzebuję parę dusz, a ty masz ładną buźkę, więc może..

- Może nie- urwałem jego wypowiedź.

- Poczekaj aż usłyszysz o zapłacie.

- Stary, czego nie rozumiesz w słowie "spierdalaj"? Mam to sobie na czole wytatuować?- demon wzruszył ramionami i zignorował moją odmowę.