"RENE"

Κεφάλαιο 11

Ένας βρυχηθμός  σαν να πονούσε, βγήκε απ το στόμα του τόσο δυνατός που σχεδόν την τρόμαξε.
Τα μάτια του μισόκλεισαν και το σώμα του σφίχτηκε. Χωρίς δισταγμό  άρπαξε το χέρι της και την τράβηξε πάνω του.Προσγειώθηκε στα πόδια του και πριν προλάβει να μιλήσει έκλεισε το στόμα της με το δικό του. Το φιλί του ήταν βαθύ σχεδόν  βίαιο ,αλλά σε καμία περίπτωση δεν της προκάλεσε τρόμο, αντιθέτως  το καλόδέχτηκε. Τα δάχτυλα  του εσφιγγαν  τα μπράτσα της τόσο που την πονούσαν.
Δάγκωσε  τα χείλη της  δυνατά  που νόμιζε πως  θα ματώσουν.
Ο έλεγχος είχε χαθεί.
Με γρήγορες κινήσεις σχεδόν χειρουργικές,  άρχισε  να  λύνει τον κορσέ του φορέματος της με εκείνη να μην προβάλει καμία απολύτως αντίσταση.
Μέσα σε λίγα μόλις λεπτά την είχε μπροστά του  ολόγυμνή.
Την κοίταξε  στα μάτια  πρωτού την σηκώσει  στα χέρια του και την ξαπλώσει  στο κάθισμα. Το βλέμμα  του ταξίδεψε  στο γυμνό κορμί της που είχε ανατριχιάσει στο άγγιγμα του. Το δέρμα της  ήταν σφιχτό με καμπύλες στα σωστά σημεία. Τα μάγουλα της είχαν κοκκινίσει ενώ τα χείλη της είχαν πρηστεί απ τα βίαια  φιλιά και  δαγκώματα του.
Προσπάθησε για μία στιγμή να συνετίσει τον εαυτό του,είχε μπροστά του μία ανέγγιχτη γυναίκα ,έπρεπε να  συγκρατηθεί, απ την άλλη όμως δεν προλάβαινε. Αν είχε πει το Ναι στον Νίκολας Κόλιν,τότε την  έχανε για πάντα.
Και δεν ήθελε να την χάσει.
Την κοίταξε με τρυφερότητα αυτή τη φορά, έσκυψε και άφησε απαλά φιλιά στα χείλη, στο λαιμό, στα στήθη της. Ένιωθε την ανάσα της βαριά, και όταν το χέρι του κατέβηκε ανάμεσα στα πόδια της ένας αναστεναγμός ξέφυγε απο τα βάθη του λαιμού  της.

"Είσαι δική μου. Πες μου πως είσαι μόνο  δική μου", της είπε διεκδικώντας καθε σπιθαμή του παρθένου κορμιού της.

"Δική σου...μόνο δική σου", απάντησε χωρίς δισταγμό.

Η πρωτόγνωρη  ηδονή την είχε κάνει τοσο τολμηρή που  θα έλεγε ότι κι αν της ζητούσε αυτή τη στιγμή. Ένιωθε το κορμί της να φλέγεται,  ένιωθε να χάνεται κάτω απο το βαρος του δικού του κορμιού και όταν  εκείνος άνοιξε τα πόδια της και μπήκε μέσα της αργά νιώθοντας  την αντίσταση που περίμενε να βρεί, ένιωσε τον κόσμο ολο να χάνεται. Ο πόνος που ακολούθησε άφησε μερικά  δάκρυα να  κυλησουν  στα μάγουλα της.
Έσκυψε και τη φίλησε στα χείλη απαλά,γλυκά,τρυφερά.

"Ο πόνος θα φύγει..." της ψιθύρισε στο αυτί.
Και έτσι  έγινε . Σε κάθε επόμενη ώθηση του ο πόνος λιγόστευε. Και τώρα κάτι άλλο ,κάτι που δεν είχε νιώσει ποτέ ξανά πήρε τη θέση του.
Άρχισε να νιώθει ένα έντονο κάψιμο μία περίεργη γλύκα που όλο φούντωνε μέσα της μέχρι που έφτασε στην κορύφωση και φώναξε δυνατά  χωρίς να το καταλάβει.
Εκείνος έκλεισε το στόμα της με το δικό του και έφτασε στη δική του κορύφωση πέφτοντας πάνω στο στήθος της.

Έμεινα για λίγο εκεί ξαπλωμένοι χωρίς να μιλάνε. Έπειτα τη βοήθησε να ντυθεί και την έβαλε στα πόδια του. Κι εκείνη κουρασμένη από τον έρωτα του, έγειρε στον ώμο του.

"Και τώρα τι θα πω στο Νίκολας Κόλιν,μου λες"?

Ο Τόμας  άρχισε  να γελάει μά το  Θεό ξεκαρδίστηκε στα γέλια.  Έπιασε το πρόσωπο της και τη φίλησε με πάθος.

" Δεν δίνω δεκάρα γι αυτόν  αγάπη, άλλωστε μετά από ότι έγινε όπως καταλαβαίνεις δεν μπορείς πλέον να παντρευτείς τον νεαρό  και θα  πρέπει αναγκαστικά,  να παντρευτείς εμένα ".

Γύρισε  και τον κοίταξε με τα πράσινα γατίσια   μάτια της. Να τον παντρευτεί, μα πώς? Τον ήξερε ελάχιστα. Φυσικά μετά από ότι είχε συμβεί μεταξύ τους μάλλον τον ήξερε πολύ  περισσότερο απ τον Νίκολας Κόλιν .
Ο Τόμας  δεν την φλέρταρε ποτέ πριν.
Ή μήπως όλο αυτό, το πείραγμα ήταν φλερτ? Δεν ειχε ιδέα και δεν την ενδιέφερε κιόλας αφού από την πρώτη στιγμή που τον είχε  αντικρύσει ειχε κάνει κατάληψη στο μυαλό  της.
Εκείνος σαν να διάβασε τις σκέψεις της,θέλησε να διώξει την οποιαδήποτε αμφιβολία.

" Μην το πολύ σκέφτεσαι αγάπη. Ζει σε το μόνο. Μου αρέσεις, μου αρέσεις πολύ, εκτός κι αν εγώ δεν σου αρέσω. Αλήθεια ,μήπως με βρίσκεις μεγάλο αγάπη?"

Μεγάλο? Όχι, δεν τον έβρισκε καθόλου μεγάλο. Ίσα ,ίσα που δεν είχε δει ποιο όμορφο άντρα στη ζωή της.  Δεν θα ξεχάσει άλλωστε τι έλεγαν για εκείνον τα κορίτσια που τον είχαν προσέξει στο χορό. Είχε γοητεύσει όλο το γυναικείο πληθυσμό εκείνο το βράδυ. Αντισυμβατικός,γοητευτικός από όπου κι αν περνούσε ,τραβούσε τα βλέμματα αφήνοντας πίσω του θύματα  κι εκείνη το είχε προσέξει αυτό, όχι μόνο εκείνο το βράδυ του χορού. Ακόμη και τις υπηρέτριες του σπιτιού είχε  γοητεύσει ο Τόμας  Χάμιλτον .
Είχε προσέξει πώς  τον κρυφό κοιτούσαν και ψυθίριζαν μεταξύ τους. Άσε  τα χασκογελάκια τους όταν τους έλεγε κάτι.
Κι εκείνη όλες εκείνες τις φορές ένιωθε ένα τσίμπημα στην καρδιά της και έπιανε τον εαυτό της για πρώτη φορά,να θέλει να κατσαδιάσει τα κορίτσια. Να τους βάλει τις φωνές.
Ζήλευε, ζήλευε και τον αέρα που ανέπνεε   ο Τόμας  Χάμιλτον .

"Τόμας , τι θα πούμε στην Κλερ?".

Την κρατούσε ακόμη στην αγκαλιά του. Δεν ήθελε να την αφήσει. Στον άκουσμα αυτής της ερώτησης ένιωσε την πλάτη του να σφίγγεται.
Ένιωσε το θυμό του να ανεβαίνει μέχρι το λαιμό και να τον πνίγει.
Ήταν κι η αδερφή του που χωρίς να  το θέλει έγινε μέρος του δικού της σχεδίου. 

"Θα μιλήσω εγώ στην Κλερ, τί  ανησυχείς μπας και δεν μας δώσει την ευχή της?".

Αυτό το τελευταίο το είπε με μια δόση ειρωνείας που φυσικά μόνο εκείνος  κατάλαβε.
Εκείνη πάλι είχε ήδη αρχίσει να ζει το όνειρο.
Όνειρο ή εφιάλτης, θα το ανακάλυπτε πολύ γρήγορα η Ρενέ και θα ξυπνούσε απότομα από αυτό.