"RENE"

Κεφάλαιο 15

Η  κοπέλα είχε επιστρέψει στην τραπεζαρία μετά το θόρυβο που έκανε η καρέκλα πέφτοντας.
Η  Ρενέ  βρήκε ευκαιρία  να σηκωθεί να φύγει προς τον κήπο αλλά τον άκουσε να έρχεται πίσω της με γρήγορα βήματα. Γύρισε να κοιτάξει και το παγερό του ύφος τώρα που  ήταν τόσο  κοντά της την τρόμαξε.
Χωρίς να το πολύ σκεφτεί σήκωσε με τα χέρια τη φούστα της και άρχισε να τρέχει. Τον άκουσε να γελά αλλά δεν έκανε το λάθος να γυρίσει. Έτρεχε και ευχόταν να μην την πιάσει αλλά,   την έπιασε.
Το χέρι του άρπαξε την άκρη της φούστας της και την φρέναρε απότομα που παρολίγο να πέσει.
Τη γύρισε προς το μέρος του και την κράτησε σφιχτά απ τη μέση.

"Σας αρέσουν τα παιχνίδια κυρία? Δεν θα έλεγα όχι,  μόνο που εγώ  προτιμώ να τα περιορίζω στην κρεβατοκάμαρα μου", της είπε πολύ κοντά στο πρόσωπο.

Έβαλε το χέρι του στο λαιμό της κι ενώ εκείνη προσπάθησε με όλη της τη δύναμη να του αντισταθεί στο τέλος δεν τα κατάφερε.
Τα χείλη του βρέθηκαν πάνω στα δικά της. Η  γλώσσα του παραβίασε με όλη της τη δύναμη τα δόντια ανοίγοντας το στόμα της ακόμη περισσότερο. Μέχρι που συνάντησε τη δική της και το μπλέξιμο τους ήταν μοναδικό. Γατζώθηκε από πάνω του σαν να ήταν αυτός η μοναδική της σωτηρία. Πέρασε τα χέρια της στα μαλλιά του και τα τράβηξε ,τα τράβηξε με δύναμη οταν άκουσε ένα βογκητο να βγαίνει απ τα βάθη του λαιμού του.
Για μία στιγμή ένιωσε το βλέμμα του να κοιτά τριγύρω σαν να ψάχνει κάτι. Την πήρε αγκαλιά και την οδήγησε στο στάβλο.
Την κόλλησε πάνω στον ξύλινο τοίχο και άρχισε ένα ανελέητο ταξίδι με τα χείλη του σε όλο της το κορμί.
Έβαλε το χέρι του κάτω απ τη φούστα της και άρχισε να χαϊδεύει  τα πόδια της μέχρι την κορυφή των μοιρών της. Το πόδι του μπηκε  ανάμεσα στα δικά της και τα άνοιξε ώστε το χέρι του να μπορέσει να φτάσει στη ζεστασιά της. Όταν τα κατάφερε άκουσε βαριά την ανάσα  της και ήταν  αυτό  αρκετό  για να χάσει τον έλεγχο.

"Σε παρακαλώ Τόμας ". Η  φωνή της έβγαινε σε δόσεις απ το στόμα της.

" Τι με παρακαλείς Ρενέ ? Πες μου,θελω να το ακούσω ".

Τα δάχτυλα του συνέχιζαν το ανελέητο παιχνίδι τους κι εκείνη ένιωθε ότι θα εκραγεί. Η  γλώσσα του έκανε κύκλους στο αυτί της και την τρελενε ακόμα περισσότερο.
Με το άλλο χέρι σήκωσε κι άλλο τη φούστα της και με μία κινηση βρέθηκε στον αέρα, για μία στιγμή μονάχα άνοιξε τα μάτια της,και συνάντησε τα δικά του. Πέταγαν σπίθες,καθώς την άφηνε αργά και βασανιστικά πάνω στη  φύση του.
Έκλεισε τα μάτια και μόνο  ένιωθε,ένιωθε τον ανδρισμό του να τη γεμίζει. Έφτασαν μαζί στην κορύφωση και ήταν κάτι μοναδικό.Όλο της το κορμί τρανταζοταν σε απόλυτη αρμονία με το δικό του.
Την άφησε αργά κάτω χωρίς όμως να την αφήσει και απ την αγκαλιά του.

" Πρέπει να σταματήσουμε αυτή τη συνήθεια να το κάνουμε σε όλα τα περίεργα μέρη,ενώ έχουμε ένα ωραίο διπλό κρεβάτι επάνω",ψιθύρισε πάνω στα χείλη της.

Είχε ηρεμήσει και είχε επανέλθει στα λογικά της. Ίσιωσε τη φούστα της και τα μαλλιά της  και προς μεγάλη του έκπληξη τον έσπρωξε με δύναμη μακριά της.

"Το ωραίο διπλό κρεβάτι αγαπητέ κύριε είναι δικό μου κι εσείς δεν έχετε καμιά θέση σε αυτό."

Έφυγε πάλι  τρέχοντας και τον άκουσε πίσω της να γελάει δυνατά. Αυτό το θηλυκό θα τον τρέλενε  με τα καμώματα του.
Ένα χαμόγελο πονηρό απλώθηκε στα χείλη της καθώς ανέβαινε στο δωμάτιο της . Τί  ήθελε από εκείνη τελικά? Αφού πλέον ήξερε ότι δεν επρόκειτο να βάλει στο χέρι την περιουσία της γιατί έμενε ακόμη? Τί  ήθελε από εκείνη ο Τόμας  Χάμιλτον ?

"Και αυτός γιατί δεν έφυγε για να έχουμε καλό ερώτημα"?

Η  Μαρί  είχε δει εκείνο το πρωί τον Τόμας  όπως είχε ακούσει και τη φασαρία που ακολούθησε. Φυσικά την συνέχεια της φασαρίας  αυτής την ήξεραν μόνο οι δυο τους.

" Μην ανησυχείς  και θα τον κάνω εγώ να φύγει πολύ γρήγορα από εδώ μέσα. Έλα  τώρα βοήθησε με να λύσω τον κορσέ μου".

Καθώς η γυναίκα έλυσε τα κορδόνια της και βοήθησε την κυρά της να βγάλει το φόρεμα της πρόσεξε κάτι χαμηλά στο λαιμό της.

"Τι είναι αυτό κοκόνα  μου? Μελανιά θαρρώ, τι σου κάνε ο άτιμος σε χτύπησε "?

Η  γυναίκα ήξερε πολύ καλά τι ήταν το σημάδι στο λαιμό της Ρενέ αλλά μιας και η ίδια δεν το είχε καταλάβει ήθελε να την κάνει να ομολογήσει. Δεν της άρεσε να της κρατάει μυστικά.

" Α! Το κάθαρμα. Μου άφησε σημάδι? Αααα!! Τόμας  Χάμιλτον  θα το πληρώσεις αυτό".

Η  γυναίκα γέλασε με τα καμώματα της κυράς της. Είχε προσέξει πως την κοίταζε ο Σερ Τόμας  και τότε είχε πιστέψει ότι την θέλει στ' αλήθεια.

"Μήπως δεν είναι τα πράγματα όπως τα σκέφτηκες μάτια μου? Κι αν έκανες λάθος? Κρίμα είναι να χάνεις τη ζεστασιά του άντρα σου κάθε βράδυ".

" Κι αν έκανα λάθος καλή μου θέλω να πάρω την εκδίκηση μου. Να τον δω να υποφέρει. Αλλά απ την άλλη αν με θέλει όπως υπονοείς δεν μου το χει πει ποτέ. Και φτάνει μόνο αυτό άραγε? Δεν πρέπει και να μ' αγαπάει?"

" Κι εσύ? Εσύ  τον αγαπάς?"

Η  Ρενέ  κοίταξε τη γυναίκα και μία λιμνούλα, σχηματίστηκε στα μάτια της απο δάκρυα που ήταν ετοιμα να κυλήσουν.

Δεν χρειάστηκε να της το πει. Εκείνη την πήρε στην αγκαλιά της και όπως πάντα της χάιδεψε τα μαλλιά.

"Τότε κοίτα να είναι σύντομη η εκδίκηση σου γιατί δεν νομίζω να σε αφήσει ο Σερ Τόμας  πολύ ακόμα να τον παιδεύεις."