"RENE"

Επίλογος!!!!!

Ο γιατρός δεν άργησε να φτάσει. Τον υποδέχθηκε η  Κλερ και τον ανέβασε γρήγορα στο δωματιο.
Ρώτησε αρχικά κάθε πόση ώρα είχε συσπάσεις και έπειτα θέλησε να βγάλει τον Τόμας  έξω .
Στην αρχή αρνιόταν πεισματικά όταν όμως του εξήγησε τι επρόκειτο να συμβεί σε λίγο έχασε το χρώμα του και βγήκε γρήγορα έξω πριν πέσει κάτω ξερός.
Αν δεν πονούσε  τόσο πολύ η  Ρενέ  θα διασκέδαζε αρκετά με την αντίδραση του. Ήταν κάτι όμως που θα το κρατούσε σίγουρα για αργότερα.

"Μην ξεχνάς να με ενημερώνεις". Ήταν η  τελευταία του κουβέντα προς τη Μαρί , πριν βγει έξω.

Ήθελε να κλείσει τα αυτιά του ,να μην την ακούει να φωνάζει ,να μην νιώθει ότι πονάει.
Ήθελε να τρέξει κοντά της να της φωνάξει πόσο την αγαπά. Ήθελε επιτέλους να σταματήσει αυτό το μαρτύριο που περνούσε εκείνη, εξαιτίας του.

"Κλερ, γιατί αργούν τόσο πολύ."

"Ηρέμησε Τόμας  και μην κάνεις σαν παιδί . Τι νομίζεις ότι είναι η  γέννηση ενός μωρού το κυνήγι αγριόχοιρου που πηγαίνεις εσύ"?

Κι εκείνη ανησυχούσε και μάλιστα πολύ,δεν ήθελε όμως σε καμία περίπτωση να το δείξει στον αδερφό της. Αρκετά είχε αγχωθεί από μόνος του.
Είχαν περάσει 14 ώρες όμως  , καιψαν και έβγαινε η  Μαρί  για να ενημερώσει, όπως της είχε ζητήσει άλλωστε ο Τόμας , είχε αρχίσει να φοβάται.
Την τελευταία φορά που βγήκε η  γυναίκα είχε κάτι στο βλέμμα της που η Κλερ τρόμαξε. Της έκανε νόημα με τρόπο να μην καταλάβει κάτι ο Τόμας . Εκείνη έκανε πως πήγαινε στο δωμάτιο να πάρει την εσάρπα της,την βρήκε στο τέρμα της σκάλας να την περιμένει.

"Δεν πάνε καλά τα πράγματα κυρία το παιδί , έρχεται ανάποδα κι η  κυρά μου έχει αρχίσει να κουράζεται. Αχ! Άμα πάθει τίποτα η κυρά μου ..."

"Ω! Θεέ μου,τι να κάνω ,μπορώ να κάνω κάτι"?

"Προσευχή σου μόνο κυρία,προσευχή σου ,να τα καταφέρει η κοκόνα  μου".

Κατέβηκε και προσπάθησε να μην δείξει κάτι που θα έβαζε σε υποψίες τον αδερφό της. Εκείνος όμως ήξερε να διαβάζει τις σκέψεις της. Και τώρα που κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε   καλά,κρύος ιδρώτας τον έλουσε.

"Αν πάθει κάτι...."

"Οχι ,μην μιλάς ,μην λες τίποτα. Δεν θα πάθει τίποτα είναι δυνατή,μ' ακούς?"

Το δυνατό κλάμα του μωρού τον έβγαλε από τη θλίψη που περνούσε τις τελευταίες ώρες.
Εκείνη όμως? Πώς  ήταν εκείνη?
Η  Μαρί  κατέβηκε σχεδόν τρέχοντας τις σκάλες. Το ύφος της μαρτυρούσε ότι όλα πήγαν καλά.