"RENE"

Κεφάλαιο 22

Η  μέρα ήταν για τον Τόμας  δύσκολη,μιας και έπρεπε να τακτοποιήσει αρκετές απ τις υποθέσεις του. Έλειπε ένα μήνα σχεδόν και όπως κάθε φορά, έμεναν όλα πίσω.
Αν και θα ήθελε να περάσει το υπόλοιπο της ημέρας στο κρεβάτι με τη Ρενέ , υπήρχαν πράγματα που έπρεπε να τακτοποιηθούν άμεσα.
Και φυσικά δεν μπορούσε να πιστέψει ότι έτσι απλά αυτή η γυναίκα αποφάσισε να γίνει κανονική σύζυγος.
Κρατούσε μία επιφύλαξη για το τι θα συναντούσε αργότερα. Φυσικά του είχε κάνει εντύπωση που εκείνη δεν είχε αρνηθεί να μετακομίσει στο δικό του δωμάτιο.
Στη σκέψη ότι το βράδυ θα την είχε δίπλα του στο ζεστό του κρεβάτι έκανε το κορμί του να σφιχτεί. Έλειπε και τόσο καιρό στο δάσος με ένα μάτσο άντρες, είχε ανάγκη και από αλλα πράγματα.
Εκείνη έκανε υπομονή αν και όσο περνούσε η ώρα η αγωνία  της για τη νύχτα που θα ακολουθούσε μεγάλωνε όλο και περισσότερο.
Αυτό που την ικανοποίησε περισσότερο ήταν που πλέον όλοι την είχαν δεχτεί σαν σύζυγο του αφέντη τους και τώρα της έδειχναν περισσότερο σεβασμο. Μάλιστα η γριά γυναίκα τη ρώτησε τι θα επιθυμούσε να φτιάξει για εκείνη και τον κύριο η μαγείρισσα το βράδυ στο δείπνο.
Ζήτησε κάτι ελαφρύ γιατί τα βαριά φαγητά την πείραζαν τώρα που ήταν έγκυος . Μετά όμως σκέφτηκε οτι ο Τόμας  θα πεινουσε πολύ, αφού έλειπε όλη μέρα κι ετσι ζήτησε ψητό κρέας για εκείνον.
Το μεσημέρι που θέλησε να ξαποστάσει ο Ιαν την οδήγησε στο δωμάτιο του Τομας, που ήταν δύο φορές μεγαλύτερο απ το προηγούμενο. Είχε μία μπανιέρα που σίγουρα χωρούσε και τους δύο τους.
Αυτό την έκανε να σκεφτεί πόσο ωραία θα ήταν να κάνουν κάποια στιγμή οι δυο τους μαζί μπάνιο.
Τα μάγουλά της πήραν φωτιά στη σκέψη αυτή.
Έβγαλε τα ρούχα της και φόρεσε το ημιδιαφανο νυχτικό της. Ξάπλωσε στο τεράστιο κρεβάτι και μέσα της παρακαλούσε να ανοίξει η  πόρτα και να μπει εκείνος. Αυτό ομως δεν έγινε ποτέ. Την πήρε ο ύπνος και ξύπνησε δύο ώρες αργότερα.
Προσπάθησε να μην χαλάσει τη διάθεση της και έτσι άρχισε να σκέφτεται λίγο γυναικεία.
Στο δείπνο έπρεπε να είναι εκθαμβωτική. Έτσι εκείνος δεν θα είχε περιθώριο να αρνηθεί το κρεβάτι της.
Κατέβηκε στην μεγάλη τραπεζαρία μία ώρα αργότερα και προς μεγάλη της έκπληξη ήταν γεμάτη κόσμο.
Για την ακρίβεια ήταν γεμάτη άντρες.
Έπιναν, έτρωγαν και γελουσαν και το χειρότερο από όλα  φορούσαν φούστες.
Για μία στιγμή έπεσε σιωπή. Όλα τα βλέμματα καρφώθηκαν πάνω της.
Τα πράσινα γατίσια  μάτια της ξεχώριζαν μέσα στα μαύρα που ήταν ντυμένη.
Ο καμπύλες τις τονίζονταν κάτω απ το ντελικάτο ύφασμα.
Τα μάτια του Τόμας  την κατακεραυνωσαν. Μπορεί εκείνος να είχε κουβαλήσει αυτούς τους αγριανθρωπους στο σπίτι και σίγουρα το έκανε για να την εκνευρίσει , δεν περίμενε όμως ότι εκείνη θα κατέβαινε με τέτοια εμφάνιση.
Και όσο κι αν του άρεσε να τη βλέπει θυμωμένη ,δεν του άρεσε καθόλου όμως, οι άλλοι άντρες να χαζευουν τη γυναίκα του.

"Ωραία λοιπόν",σκέφτηκε εκείνη για μία στιγμή. "Ας δούμε ποιος θα βγει χαμένος απ όλο αυτό".

Περπάτησε με καμάρι,με το στητο κορμί της ,έκανε μία ελαφριά υπόκλιση στους κύριους, οι οποίοι ακόμα δεν έλεγαν να συνέλθουν και  σκουντουσε ο ένας τον άλλο κάτω απ το τραπέζι, πέρασε τα χέρια της απ την πλάτη του Τόμας , που σφίχτηκε στο άγγιγμα της καθώς περνούσε από πίσω του και έκατσε στην καρέκλα ακριβώς δίπλα του.

"Παρακαλώ κύριοι ,συνεχίστε. Δεν θα ήθελα να χαλάσω ότι σαν διασκέδαζε προηγούμενος".

Η  κύρια που σέρβιρε είχε έρθει τώρα κοντά της και τη ρωτούσε τί επιθυμούσε να φάει.

"Έφτιαξε η  μαγείρισσα ότι της ζήτησα για εμένα καλή μου?

Εκείνη φυσικά ήρθε σε δύσκολη θέση γιατί ο Τόμας  είχε επίτηδες αλλάξει την παραγγελία της γυναίκας του, αυτό όμως όσο και να θύμωσε τη Ρενέ  δεν θα άφηνε να βγει προς τα έξω.
Οχι μπροστά σε αυτό το τσούρμο των αντρών,τουλαχιστον.

"Δεν πειράζει καλή μου, να μου φτιάξει λίγο ζεστό γάλα πες της τότε και να μου το φέρει αργότερα στο δωμάτιο."

Η  γυναίκα έφυγε για την κουζίνα και αυτή τη φορά ότι και να λεγε ο κύρης της δεν θα άφηνε το κορίτσι νηστικό.
Είχε καταλάβει ότι ήταν λίγο άρρωστη τις τελευταίες μέρες. Μάλλον  θα είχε κρυώσει παίζοντας στο χιόνι είχε σκεφτεί η γυναίκα. Ή   είχε το στομάχι  της μιας και κανα δύο φορές την ειχε δει να κάνει εμετό.

"Δεν θα φάτε τίποτα κυρία ,τόσα  πράγματα έχει το τραπέζι. Τα περισσότερα δε ,τα έχω σκοτώσει εγώ ο ίδιος."

Ένιωσε το στομάχι της να ανακατεύεται με όλα αυτά τα πτώματα πάνω στο τραπέζι. Από όταν έμεινε έγκυος και μετά δεν μπορούσε όχι να φαει ,ούτε να μυρίσει κρέας.

"Ναι αλλά δεν βλέπω πουθενά  μανιτάρια,κυριε".

Ο Τόμας την κοίταξε  με μία πονηραδα κι ένα χαμόγελο στα χείλη.

"Σας αρέσουν τα μανιτάρια κυρία"?
Πετάχτηκε ένας από τους άντρες που βρίσκονταν στην αίθουσα.

"Φυσικά ,αρκεί να μην είναι δηλητηριασμένα" απάντησε εκείνη με σκανταλιαρικη διάθεση κοιτώντας τον Τόμας  στα μάτια.

Οι άντρες κοιτάχτηκαν  μεταξύ τους και έσκασαν στα γέλια. Η  ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμενη μεταξύ αυτών των δύο και όλοι το είχαν πλέον πάρει χαμπαρι.
Ο Τόμας  έκανε να γεμίσει το ποτήρι της με κρασί. Ίσως αν έπινε λιγάκι...

"Δεν θα πιω σε ευχαριστώ" είπε εκείνη βάζοντας το χέρι της πάνω στην κούπα κλείνοντας τη.

Τώρα την κοιτούσε με περιέργεια.
"Δεν τρως,δεν πίνεις άρρωστη είσαι του λόγου σου"?

"Μία χαρά είμαι ,φτυσ' τον κόρφο σου κι αν ήθελες να φάω να μην άλλαζες την παραγγελία που έδωσα".

"Είπα κι εγώ που πήγε το ταμπεραμέντο σου. Τόση ώρα πρέπει να δυσκολεύτηκες πολύ να το παίξεις κυρία".