"RENE"

Κεφαλαιο 1

Η  Ρενέ  είχε γείρει στο μεγάλο παράθυρο του διαδρόμου όπου βρισκόταν η κρεβατοκάμαρα του πατέρα της. Κοιτούσε έξω απ' το παράθυρο όχι κάπου συγκεκριμένα,μάλλον αφηρημένα.Είχαν περάσει δύο ολόκληρες  ώρες απ' την στιγμή που είχε έρθει ο γιατρός και ειχε κλειστεί στο δωμάτιο  του πατέρα  και  από τότε  δεν είχαν πάρει καμία ενημέρωση για την υγεία του.
Είχε τυλίξει στο δάχτυλό της μία μπούκλα απ τα μαλλιά της και προσπαθούσε έτσι να ελέγξει την αγωνία και το άγχος που την είχαν κυριεύσει.
Και να φανταστεί κανείς ότι σε λίγες μέρες είχε τα γενέθλια  της,γινόταν 18 και θα έκανε το ντεμπούτο της στην υψηλή κοινωνία.
Όλα τα είχε ετοιμάσει ο καλός της,ο χορός που θα έδιναν στα διαμερίσματα που διατηρούσαν στο Μπαθ θα έμενε  στην ιστορία.Κι εκείνη έτσι όμορφη που είχε εξελιχθεί,ίδια η συγχωρεμένη η μητέρα της,θα είχε τόσες πολλές προτάσεις απ τους καλύτερους και πλουσιότερους νέους του Λονδίνου  ,που δεν θα ήξερε ποιόν  να διαλέξει.
Βδομάδες τώρα ετοιμαζόταν ο μεγάλος χορός, είχαν σταλεί οι προσκλήσεις ,μέχρι και την επίπλωση είχε ανανεώσει ο πατέρας της,με έπιπλα από το τελευταίο του ταξίδι στις Ινδιες.
Η  μοδίστρα της Ρενέ  είχε επιλέξει ένα ολόλευκο μεταξωτό φόρεμα με την καλύτερη δαντέλα στο τελείωμα,στα μανίκια και στο μπούστο. Στην αρχή της ίδιας της είχε φανεί τολμηρό τό μπούστο αλλά η ίδια την καθησύχασε λέγοντας της ότι αυτή είναι η  τελευταία  λέξη της μόδας και ότι όλες οι ντεμπιταντ  τέτοια έραβαν για την πρώτη τους εμφάνιση.
Και τότε ήταν που ο αγαπημένος της πατέρας ,ένιωσε εκείνη την ξαφνική αδιαθεσία και μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο Λονδίνο.Και νάσου τώρα δυόμιση ώρες έξω απ το δωμάτιο του ,να τρώει τα νύχια της από την αγωνία και να μην έχει βγει κανείς να τους δώσει μία πληροφορία.
Γύρισε και έριξε μία ματιά στη λαίδη Κλερ ,γυναίκα του πατέρα της και μητριά της.Καθόταν στην πολυθρόνα έξω απ το δωμάτιο και δεν είχε κουνηθεί ούτε μία στιγμη όλες αυτές τις ώρες.

"Κλερ, γιατί αργούν τόσο πολύ"?

Εκείνη την κοίταξε με το καθησυχαστικο της βλέμμα ,εκείνο που όλα αυτά τα χρόνια είχε μάθει καλά πια η Ρενε.
Βλέπεις η λαίδη Κλερ ήρθε στο σπίτι πρώτη φορά όταν η Ρενε ήταν μόλις 14 χρόνων. Τη μητέρα της δεν την είχε γνωρίσει ,είχε πεθάνει στη γέννα, μητέρα και πατέρας ήταν ο κόμης Τέρλιγκτον  για εκείνη ,τον λάτρευε και την λάτρευε κι εκείνος και ευτυχώς η Λαίδη Κλερ δεν θέλησε ποτέ να μπει ανάμεσα τους. Είχε αγκαλιάσει το κορίτσι απ την πρωτη στιγμη και μεγαλώνοντας πια η Ρενέ  είχε γίνει η φίλη και σύμμαχος σε όλες τις τρέλες της εφηβείας της.Ήξερε να χειρίζεται  καλα τον άντρα της ,κι έτσι η μικρή τη γλίτωνε σχεδόν πάντα.

" Μην ανησυχείς  καλή μου,όλα καλά θα είναι. Μάλλον  τελικά ο πατέρας σου δεν είναι και τόσο έτοιμος να σε αποχωριστεί".

Αυτή η παρατήρηση την έκανε να ξεχαστεί  προς στιγμήν,  η αγωνία της έδωσε χώρο σε ενα αμυδρό χαμόγελο που   ζωγραφίστηκε   στα χείλη της. . Μα αυτο ηταν κάτι  που  δεν θα κρατούσε  για πολύ ακόμη.
Ο πατέρας της δεν θα κρατούσε τελικά την υπόσχεση που της είχε δώσει να τη συνοδεύσει δηλαδή στον πρώτο επίσημο χορό της.
Ο γιατρος σαν βγήκε από το  δωμάτιο του κόμη δεν ειχε το ιδιο ύφος με προηγούμενος. Κοίταξε την Κλερ και κούνησε αρνητικά το κεφάλι του κάνοντας μια γκριματσα με το  στόμα. 
Εκείνη έβαλε τα χέρια στο πρόσωπο και αυτό που ακολούθησε η Ρενέ δεν ήθελε να το ζήσει ποτέ.