Ben zamanın üstündeyken
Yıldızlar düştü gözlerimden,
Kanımca yeni terlemişti bıyıklarım
Duru bir gençlik omuzlarımda
Saç tellerime benim
Fikrimce rüzgar yanmıştı
On sekizi gibi
On sekizinde ellerim
Hasretin yükünü yüklenmiş
Yollara aldanmıştı,
Zira gördüğüm ne varsa
Sabahın erken vakıtlarında
Gündüze değen karanlık
Yüze değen aydınlık
Alabildiğine yatmış
Alabildiğine tepenin arkasında
Gelinlik bir kız misali
Utancından saklanmış
Çiçeklerle aklanmış
Paklanmış
Sırtıyla geceye yaslanmış,
Şimdi diyorum ki ben
Bir zaman sonra bileceksin
Sesimi bilmem ama
Sözümü dinleyeceksin
Seni gördüğümü görüp
İrkileceksin
Ve emin ol güzellik
Sende herkes gibi
Aklında bir delilik
Evine döneceksin
Mehmet TÜRSUN
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RÜYA #Wattys 2020
PoesíaYazılanlar unutulmayacak, tarihe and içerim Söyledikçe kaybolmayacak bildiklerim Uğruna yanan can gibi sızlatsada Issız değil duygular kalemle betimlenecek.
