Aydınlık, rüzgarına kapıldığım bahar gibi
Aydınlık, kapanmaya yüz tutmuş yaram
Aydınlık kadarmış bence, sürünürken yılan
Ve aydınlıktan yok, benim payıma kalan
Karanlığım, çocukların çığlığı ateşe değince tenleri
Karanlığım, durmaz büyür göz bebeklerim
Karanlığımda görürüm kapanmazsa perdelerim
Ve karanlığın çöker, o çok korktuğun sesleri
Uykular kadar gerçek
Ölüme benzerken, uykularla pençeleşmek
Dünyanız ve dünyalarının perdeleri
Yüzleri kayıptır, girmeden görünmez karanlığın askerleri
Aydınlıkta dar gelirken nefesin
Karanlığımda susarım çığlık olur sesim
Zindan olsada beden gibi kafesin
Hayır! Çekerim, dar değil ruhuma nefesim
Sisler gibiyim gece görür gündüzleri körüm
Korkanlar dururken ben sislerde yürürüm
Ve duranlar göremez gözlerimdeyken ölüm
Sen yürü korkma sana karanlıkta görünürüm.
Mehmet TÜRSUN
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RÜYA #Wattys 2020
PoesíaYazılanlar unutulmayacak, tarihe and içerim Söyledikçe kaybolmayacak bildiklerim Uğruna yanan can gibi sızlatsada Issız değil duygular kalemle betimlenecek.
