Bu gündüzün ardında
Bir gecenin perisi
Çıkmaz, kulaklarımda
Fısıltıların nefesi
Sislerinin içinden
Çağırır ince sesi
Şikayeti gündüzden
Utanırmış gölgesi
Suretini göz görmez
Karanlıkmış kafesi
Yollarında gül bitmez
Dikenliymiş kendisi
Onu melekler tanır
Değeni bir hayal alır
Gören gözlerinden utanır
Gönlümün efendisi.
Mehmet TÜRSUN
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RÜYA #Wattys 2020
PoesíaYazılanlar unutulmayacak, tarihe and içerim Söyledikçe kaybolmayacak bildiklerim Uğruna yanan can gibi sızlatsada Issız değil duygular kalemle betimlenecek.
