Becoming an American girl... Part 2 :)

13.

(Vanuit Laura)

"So, your dad left?" Vroeg Kyla geschrokken. Ik knikte met een verdrietig gezicht. "Oh gosh... That's terrible..." Zei ze. Ik knikte. "We'll see what the feature brings. My comeback is the only goal right now, and my mom... She is so sad... And mad." Zuchtte ik. Kyla knikte begrijpend. "Terrible... You are strong Lau." Ik glimlachte en gaf Kyla een knuffel. "Thanks girl. Anyway, how is gymnastics going?" Vroeg ik toen we elkaar weer loslieten. "Goed! I'm going to compete at the nationals next year!" Zei Kyla blij. "Good! I want to compete there too... We'll see." Zei ik. Kyla knikte.

Die avond zat Ilse bij ons op de bank. Mijn moeder zat er helemaal doorheen en had behoefte aan iemand die uit Nederland kwam. Gelukkig waren Ilse en Bart hier in Nashville. "Ik kan het gewoon echt niet geloven... Hoe kon hij dit doen...?" Stamelde mijn moeder. Ze staarde voor zich uit. Ik vond het verschrikkelijk om haar zo te zien. Godzijdank was Ilse hier. Toen mijn broer thuis kwam viel het even stil. "Ik kom niet echt gelegen merk ik?" Zei hij meteen. "Natuurlijk wel liefje, je woont hier." Zei mijn moeder. "Dat betekent nog niet dat hij gelegen komt." Merkte ik op. Dat veroorzaakte een lach bij iedereen. "Oke zusje, gaan we het zo spelen? Dan ken ik nog wel wat verhalen over jou." Grinnikte mijn broer, doelend op heel wat verhalen die mijn moeder niet mocht horen." "Ik ook over jou. Komt dat even mooi uit." Grinnikte ik. "Wie begint?" Grinnikte Ilse. "Oh, dit loopt uit op een ruzie. Tom en Laura, gedraag je volwassen alsjeblieft." Zei mijn moeder met een lachje.

Later die avond zat ik op mijn bed. Ik was foto's aan het kijken op mijn laptop, foto's van mij en mijn vader. Wat was ik boos op hem. Ik wilde alle foto's verwijderen, maar ik kon het niet. Foto's van Rio... Mijn vader stond er lachend op. Hij leek trots. Leek... Want ja, blijkbaar hield hij niet van ons. Na een tijdje werd er op de deur van mijn kamer geklopt. "Kan ik binnen komen?" Hoorde ik. Het was Ilse. "Ja hoor." Antwoordde ik en Ilse kwam binnen. Ik keek op en glimlachte. "Was je er nog?" Vroeg ik een beetje verbaasd. Ilse knikte. "Ja, natuurlijk. Wat doe je?" Vroeg ze toen ze naast me op bed kwam zitten. "Foto's kijken." Zuchtte ik. Ilse keek op mijn laptop en sloeg haar arm om me heen. "Heb je je vader nog gesproken?" Vroeg ze. "Een keer aan de telefoon. Hij kon niet eens antwoord geven toen ik hem vroeg of hij nog van houdt." Zei ik zacht. "Liefje toch..." Zei Ilse lief en ze gaf me een knuffel. "Alles komt goed, dat beloof ik." Ik knikte.