Becoming an American girl... Part 2 :)

21.

(Vanuit Ilse)

Ik had geen idee hoe ik Daniëlle, de moeder van Laura, ging aantreffen. Ik wist dat ze depressief was, maar ja. Wat moest ik eigenlijk zeggen tegen zo iemand? Het liefst wilde ik haar uit bed sleuren en haar zeggen dat ze voor haar kinderen moest komen, maar ik wist dat het niet zo makkelijk was. Ik deed de deur van haar slaapkamer open en zag Daniëlle liggen. Even leek het alsof ze sliep, maar even later keek ze toch op. Ze leek verbaasd om mij te zien. "Ilse..." Zei ze zacht. Ik glimlachte licht. "Mag ik naast je komen zitten?" Vroeg ik. Daniëlle knikte en klopte naast zich op bed. Ze ging iets rechter op zitten en nu pas zag ik hoe slecht ze eruit zag. Ze had dikke, donkere wallen onder haar ogen en ze zag bleek. "Hoe gaat het met je?" Vroeg ik, al was het een overbodige vraag. Daniëlle haalde haar schouders op. "Ik weet niet meer wat ik voel. Ik voel leegte." Was haar antwoord. Ik had geen idee wat ik met dit antwoord aanmoest, maar iets in mij zei dat ik niet meteen op moest geven. "Wanneer heb je voor het laatst gegeten?" Vroeg ik. "Vanmorgen." Antwoordde Daniëlle. "Mijn kinderen zorgen zo goed voor me." Voegde ze eraan toe. Eigenlijk wilde ik zeggen dat zij voor haar kinderen moest zorgen, maar ik hield me in. Daniëlle had het zwaar, en ik hielp haar niet door boos op haar te worden. "Je hebt hulp nodig Daniëlle." Zei ik. Ik was verbaasd toen Daniëlle knikte. "Ik weet het Ilse... Maar ik wil niet zielig lijken... En nog erger, ik wil dat mijn kinderen niet aandoen..." Bij deze woorden begon Daniëlle te huilen. Ik streelde haar rug en bedacht wat ik moest zeggen. "Maar dit kun je je kinderen ook niet aandoen Daniëlle... Zij willen hun moeder ook gelukkig zien. Ik weet zeker dat zij willen dat jij hulp krijgt." Zei ik. Daniëlle keek me met betraande ogen aan. "Ja mam, dat willen we." Zei de stem van Laura. Ik draaide me om en zag Laura en Tom in de deuropening staan. Ik glimlachte en liet ze even alleen met z'n drieën. Misschien ging dit nog werken ook.