Becoming an American girl... Part 2 :)

16.

(Vanuit Laura)

Het was een week later en ik zat op de bank. Ik was net terug van training en mijn broer was weg. Ik had geen idee waar hij was, maar dat maakte me eigenlijk ook niet zoveel uit. Ilse en Bart zouden over een paar dagen komen om hun Amerikaanse plannen voort te zetten, en dat was maar goed ook. Het ging op z'n zachtst gezegd niet zo goed met mama. Ze kwam al dagen haar bed niet uit en ze huilde eigenlijk de hele dag. De eerste paar weken had ze nog geprobeerd om zich sterk te houden voor ons, maar nu gaf ze zich helemaal over aan haar verdriet. Ik snapte het wel, maar ik vond het heel vervelend. Tom en ik zorgden nu voor het huishouden, terwijl mama in bed lag. Waarom had papa ons dit aangedaan? Ik werd uit mijn gedachten gehaald door de deur van de gang die openging. Mama stond in de kamer. "Hey, je bent uit bed!" Zei ik een beetje verbaasd. Mijn moeder glimlachte flauwtjes. "Ja..." Zuchtte ze. "Ilse en Bart komen over een paar dagen weer in Nashville." Zei ik, in de hoop dat dat nieuws mijn moeder een beetje op zou vrolijken. "Leuk..." Glimlachte mijn moeder. Ze liep naar de keuken en kwam terug met water. Ze plofte op de bank en staarde uit het raam. Verdrietig, zoals altijd...

Twee dagen later stond ik op het vliegveld te wachten op Ilse en Bart. Toen ik ze zag rende ik op ze af en gaf ze allebei een knuffel. "Waar is je moeder?" Vroeg Ilse. Ik glimlachte. "In bed denk ik." Ilse keek me bezorgd aan. "Het gaat niet zo goed met haar." Legde ik uit toen we in de auto stapten. "Vertel." Zei Bart. Ik startte de auto en begon met vertellen. "Dus ze is depressief?" Vroeg Ilse toen ik uitverteld was. "Eigenlijk wel ja... Maar Tom en ik denken dat het wel over gaat, al is het al best een tijdje gaande. Maarja..." Zuchtte ik. "En je vader?" Vroeg Bart. Ik haalde mijn schouders op. "Die heb ik niet meer gezien of gesproken." Was mijn antwoord.

Toen we thuis aankwamen zat Tom op de bank. Hij begroette Ilse en Nart vrolijk en ik keek rond. "Waar is mama?" Vroeg ik. "Bed." Was het antwoord van mijn broer. Ik knikte. "Heeft ze wel ontbeten?" Tom knikte. "Heb ik net gebracht." Zei hij. "Trouwens, Ron belde nog." Zei mijn broer ineens. "Waarom?" Vroeg ik een beetje verbaasd. "Hij wilde vragen of jij je 'blonde friend' nog meenam naar training vanmiddag." Ilse en ik begonnen te lachen. "Ik ga zeker mee." Grinnikte Ilse.