*piep* *piep* *piep* *piep*
Ik open mijn ogen, ugh ik zou deze wekker wel kapot willen gooien. Ik sla op de alarm knop en duw mijn bovenlichaam omhoog. Ik kijk hoe laat het is "7.00" geeft de wekker aan.
Ik laat me zelf terug vallen op het bed en rek me uit. "IK HEB GEEN ZIN HIERIIINN" schreeuw ik.
Nog geen minuut later stormt mijn moeder binnen, "ANASTASIA MARIA, waar denk je dat je mee bezig bent!?"
Ik kijk haar lang droog aan en giechel daarna, waarop ze nog bozer wordt.
Ze staat op het punt om me te slaan, maar ik duw me net optijd naar achter. "Oke sorry mama hahahaha". (hierboven zie je een foto van haar)
"Oke ga je klaar maken Anastasia straks kom je laat." zegt ze.
Na een tijdje zit ik beneden een broodje te eten, ik sta op en trek mijn all black Huarache's aan. Ik heb een witte broek aan en daar boven een zwarte sweater. Mijn haar doe ik in een messy bun.
Ik loop naar buiten en zeg mijn moeder gedag. Ik heb besloten om vandaag met mijn scooter te gaan, Op naar de eerste schooldag van Havo 4. Weer moet ik iemand zijn die ik helemaal niet wil zijn.
Op school aangekomen zet ik mijn scooter bij de fietsenstalling.
Ik zie een prachtig meisje staan met een hoofddoek op, ze heeft lange kleren aan die haar lichaam bedekken. Wow, wat knap in deze hitte. Ze merkt op dat ik haar aanstaar en ze glimlacht breed naar me, ik kijk haar vies aan "Heb ik wat van je aan ofzo?" Zeg ik. "Waarom doe je toch zo Anastasia, je doet dezelfde pijn anderen aan die jou werd aangedaan!" Denk ik terwijl ik me omdraai en weg loop.
Ik weet niet wat het is maar ze straalt iets heel positiefs uit. Deze reactie heeft ze niet verdiend.
- In de pauze -
Ik zit in de aula met Evelien (mijn enige "goeie" vriendin). Ik zie Evelien's vriendin Sarah aanlopen. Ze staat naast onze tafel en zegt "Haha Anastasia je schoenen zijn.." Ik kap haar af, "Hou je fucking bek, ik breek je nek ja."
*Flashback*
(11 jarige Anastasia)
Ik zit alleen een bankje tijdens de pauze, niet dat het ooit verschilt hoor. Ik ben nou eenmaal een eenzaam persoon. Ik zie romy naar me toe lopen, het meisje dat me steeds lastig valt. " HAHA Anastasia wat heb je mooie sandalen zeg!" zegt ze.
Ze heeft een hele valse glimlach op haar gezicht. Ik kijk verdrietig naar mijn sandalen, "Ze zitten lekker ja!".
Mila (een ander vervelend meisje) komt erbij staan, "Of kunnen je ouders niet beter betalen Anamariakoekoek?".
Ik sta op en kijk beschamend naar de grond, en zo loop ik naar het klaslokaal. "Anamariakoekoek" is wat ze me noemen, ik ben het zat!
Einde flashback
Ik sta op en kijk Sarah diep aan, op het punt om haar haar lesje te leren.
JE LEEST
Pijnlijke flashback
Action"Ik kijk haar in haar lichte maar duistere ogen aan, ben ik dit? Is dit mijn innerlijk?" "Jij, jij zult nooit gelukkig worden!" schreeuwt ze met een angstaanjagende stem keer op keer. Een verhaal over een bekeerling genaamd Anastasia Maria Herrera...
