Pijnlijke flashback

Anastasia, stop!

Sarah kijkt me vol angst aan, "Ik, ik, Anastasia, ik wou zeggen dat je Huarache's er mooi uitzien.. Heb ik iets verkeerds gezegd?". Mijn blik verzacht, "ik hoef jou commentaar op niks ja? Ik heb nooit jou mening om iets gevraagd." zeg ik.
"Oke het spijt me, ik zal het nooit meer doen!" Haar ogen stralen angst uit.

Na school loop ik gelijk door naar de uitgang, deze dag kan echt niet meer slechter! In de verte zie ik Aminah staan, de grootste billenlikkker van deze school. Ze loopt naar me toe, "Oke de dag kan dus wel slechter" fluister ik in me zelf.

Ze blijft voor me staan, en laat me niet doorlopen "Hey, Anastasia! Heb je huiswerk voor morgen? Dan kan ik dat wel voor je maken hoor." Zegt Amimah.
"Ga aan de kant leeghoofd, ik heb geen zin in jou rotkop!"

"Anastasia, waarom moet zij leiden onder jou littekens, onder jou nare verleden? Tenslotte probeert zij alleen maar zich zelf van jou te beschermen, jou nare gedrag en commentaar!"
Fluister ik in me zelf, terwijl ik Amimah daar met een mond vol tanden heb achter gelaten.

Wanneer ik onderweg ben naar huis op mijn scooter moet ik stoppen bij een stoplicht, ik hoor van achter een auto aankomen. Nog geen minuut later hoor ik een knal en schiet mijn scooter naar voren. Ik stop de scooter gelijk en stap af terwijl ik mijn helm af doe.
Ik draai me om en zie een jongen met grote lichtbruine ogen naar me kijken, marokkaans schat ik zijn afkomst. Hij heeft een hele ontschuldige blik, Hij stapt uit.

Mijn gezicht veranderd snel, ik kijk woedend naar hem. "Waar denk jij dat je mee bezig bent? Kan je niet uitkijken ofzo!?" Schreeuw ik.

"Ehm, sorry.. Ik lette eventjes niet op. Zal ik je mijn nummer geven? Dan vergoed ik al je kosten" Zegt hij.

Mijn blik verzacht, "Nee ik hoef jou nummer niet, en al helemaal je geld niet." Ik sta op het punt om naar mijn scooter te lopen, "Aangenaam, Anass" Hoor ik hem zeggen. Ik draai me om, ik kijk hem eventjes van top tot teen aan. Ik kijk hem diep aan, "Anastasia, aangenaam."

Ik wil weer weglopen, en weer hoor ik hem iets zeggen, "En dat over het vergoeden van je schade, zou ik je nummer mogen?"
Ik draai me om en kijk hem dodelijk aan, waarop ik op mijn scooter stap en wegrij.

Sukkel, wie denkt hij wel niet dat hij is. Mr Charmant universe? Sukkel 😒.

Wanneer ik thuis ben loop ik gelijk door naar mijn kamer, ik zie een oude k3 t-shirt liggen op mijn bed. Mijn ogen vullen zich met tranen..

- Flashback

(11 jarige Anastasia.)
Ik maak me in de ochtend klaar voor school, mijn moeder kamt mijn haar en doet het in een staartje. "Mama ik ben echt heel blij met mijn nieuwe K3 t-shirt, Heel erg bedankt mamie!" Ik geef haar een kusje. "Geen probleem mijn schatje, alles voor jou!" zegt ze.

Ik ben heel erg blij met dit t-shirt, mijn moeder had het van de kringloop gekocht.
Op school aangekomen zit ik in het klaslokaal de opgegeven opgaven te maken, ik wordt verstoord door een tik op mijn rug. Romy geeft me een briefje aan, ik hoor Romy en Mila giechelen.

Ik open het briefje, "Hey Anamariakoekoek, wat een lelijke kinderachtige K3 t-shirt heb je aan zeg. Ben je een loser ofzo? HAHA" Lees ik.

Mijn ogen vullen zich met tranen.
Maar ik vond hem zo mooi.. Ik sta op en loop naar de wc, daar aangekomen kijk ik mezelf aan in de spiegel.
"Kinderachtig? Kinderachtig?" Ik lach sarcastisch naar me zelf.

- Einde flashback

Mijn gezicht is helemaal nat van de tranen, "Kinderachtig". Ik was ook godverdomme een kind!

Ik loop woest naar beneden en ik schreeuw "Mama waar ben je!?"
Ik zie haar in de woonkamer zitten en sta voor haar stil. "Wat is er liev.." Ik kap haar af, "Niks te lieverd! Wat doet dit T-shirt in mijn kamer!?" schreeuw ik.
"Schat je vond hem toch zo mooi? dus ik vond hem weer en dacht dat je het wel leuk zou vinden als herinnering.."

"Hou je bek! Het is jou schuld dat ik zo werd behandeld, jou schuld! Jij bent de redene dat mijn leven is verpest, ik heb niet eens mijn kindertijd leuk kunnen beleven! En door wat? Omdat jullie niet beter konden betalen!" schreeuw ik weer.

"Schat het is niet, "niet kunnen betalen". Het is niet nodig om zoveel te betalen voor alleen maar een T-shirtje met zo een merkje erop waarvan de waarde eigenlijk 5 euro is.." zegt ze.

"Hou je fucking bek! Praat je er niet omheen, alles is jou schuld oke!? Was je maar niet in mijn leven! Ik wedt dat papa ook is overleden door jou, jij verpest iedereens leven mam!" Zeg ik waarop ik me omdraai en wegloop.

"Anastasia, dat was je moeder. Hou je respect, jij weet ook dondersgoed dat je moeder het gewoon kon betalen. Tenslotte werkt ze als een advocaat. Je zoekt alleen maar iemand om te beschuldigen omdat jij je zelf niet kon verdedigen!" Denk ik.

Ik hoor mijn moeder huilen, nee hou je sterk Anastasia het is haar schuld! ga ik mijn gedacht tegen.
Ik loop naar boven en ga op mijn bed zitten, ik zie op mijn nachtkastje een mesje liggen.

Ik pak het mesje en laat het langs mijn arm glijden..

-Deze dag is officieel.de slechtste dag ooit.