Ik open mijn ogen en kijk om me heen. Ik zie mijn moeder daar bewusteloos tegen het stuur aan liggen. "Mama, mama!? Wordt wakker !" schreeuw ik.
Geen reactie. Ik maak me heel erg veel zorgen. Ik pak mijn telefoon uit mijn tas en bel 112 "Ja hallo.. Wwe hebben snel een a.. abulance nodig naar ehm rodeschie straat, we hebben een ongeluk gehad en mijn m moeder is z..zwaar gewond" stotter ik.
Na een tijdje komt de ambulance racend aan en rijden we naar het ziekenhuis. Mijn moeder wordt vrijwel gelijk naar de operatie kamer gebracht, wanneer ik mee wil komen duwt de dokter me terug en seint me dat ik moet gaan zitten in de wacht kamer.
Na een tijdje komt de dokter naar buiten, "En hoe is mijn moeder, het gaat wel met haar toch?" zeg ik meteen paniekerig
"De operatie is geslaagd, maar wegens enorme bloedverlies heeft ze een bloeddonor nodig" antwoord de dokter
"Ik, ik geef wel bloed af!" zeg ik met een tinteling in mijn stem en tranen in mijn ogen.
"Ja eerst moeten we even testen of het bloed overeen komt met je moeders bloed" antwoord de dokter weer
2 uur later
De dokter loopt naar me toe en nodigt me uit naar zijn kamer.
"Is er wat verkeerds, komt het bloed niet met elkaar overeen?" zeg ik bang.
"Ik wil dat je nu even rustig blijft Anastasia, want wat je nu gaat horen gaat je hart breken en dat weet ik vrijwel zeker"
Waarom? waarom is mijn hart voor de zoveelste keer gebroken? Is het wel mogelijk dat het erger wordt dan dit?
JE LEEST
Pijnlijke flashback
Action"Ik kijk haar in haar lichte maar duistere ogen aan, ben ik dit? Is dit mijn innerlijk?" "Jij, jij zult nooit gelukkig worden!" schreeuwt ze met een angstaanjagende stem keer op keer. Een verhaal over een bekeerling genaamd Anastasia Maria Herrera...
