Sana (EndMira: Jasper)

Chapter Forty Three

Chapter Forty-Three

NICA.

"Nica, pinapalagyan pala ng vanilla ni ma'am ang latte niya, hindi mo na-indicate doon sa order," sabi ni Mike sa akin, isa sa mga kasamahan kong barista sa café nina Jasper.

"Ay shit. Sorry Mike. Hindi ko nailagay."

Nginitian niya ako, "it's okay. Nalagyan ko na. Gusto mo bang mag break muna? Kanina ka pa wala sa sarili ah."

Umiling ako, "a-ayos lang. Sorry talaga. Aayusin ko na talaga."

"O sige palit na lang tayo. Ako ang mag t-transact ng mga orders, ikaw ang gumawa?"

Tumango ako. "Thank you Mike."

"No problem!"

Pumunta ako sa bar para gawin yung coffee nung customer. Lutang na lutang ang isip ko. Kanina ko pa iniisip kung paano ko susulusyonan yung outline ng concept ko para project ni Jasper.

Ayaw gumana ng imagination ko. Ang panget ng mga eksenang nagagawa ko. Pagkakasunod sunod pa lang yun ng eksena at wala pang lines pero pumapalpak na ako.

Hindi ako makapasok sa story kahit na story ko naman 'to. Gusto kong pukpukin ang ulo ko kasi alam kong hindi maganda itong nangyayari. Yes, pinabago sa akin yung ending. Siguro yun yung major factor kung bakit ako nagkakaganito. Pero ano ba Nica! Alam ko hindi pa ito ang unang storya kung saan ipaparevise nila sa akin ang takbo ng kwento. Alam kong ganito talaga. Alam ko yun at dapat kong sanayin ang sarili ko.

Pero kasi...

Sabi nung prof namin dati, bukod sa pag gawa ng character sketch, pinaka the best way na gawin para mas maging buhay ang character mo eh ang ilagay ang sarili mo sa sapatos niya.

Pero sa ginawa kong storya, hindi ko lang basta inilagay ang sarili ko sa sapatos niya. Parang naging ako na yung character. Ako na yung second lead. Ako yung best friend.

Akong ako.

Yung nandyan palagi sa tabi niya. Yung hindi siya iniwan. Yung pilit siyang pinapasaya. Yung umaasa na sana makita niya rin ako. Sana ma-realize niya na ako ang taong para sa kanya.

Eh ayan pakshet. Nag iba ending. Ayan tuloy hindi ko maisulat ng maayos. Bwiset na yan.

"Nica, someone's looking for you."

Napaangat ang tingin ko at nakita ko si Sir Stan na nasa may counter.

"Hi Nica!"

"S-sir?"

"Pwede ba kitang makausap?"

Tumingin ako kay Mike.

"Sure, go ahead. Patapos na rin naman mag break si Lina," nakangiti niyang sabi.

"Thanks Mike."

Um-order lang saglit si Sir Stan ng kape then naupo kami doon sa gilid.

"Sir, ba't kayo napapunta dito?"

"Well, may meeting ako malapit dito so naisipan na kitang daanan. May good news kasi ako sa'yo."

Napaayos ako bigla ng upo at parang lumundag ang puso ko.