KarmaAŞIK

SIRLAR

Deniz ile kahvaltımızı yaptıktan sonra, beni okula bıraktı. Sabah ki olaydan sonra Doğu'yu hiç görmedim. Okula gittiğimde o kadar sıkıcıydı ki bir boşluk vardı nereden geldiğini bilmediğim. Dersler uyumakla geçti sonunda, ne Atakan'ın ne Melis'in yüzünü görmemiştim bir yandanda huzurluydum. Öğle arası olduğunda yemek yemeyi istemiyordum, herkes sınıftan çıkmasına rağmen ben sadece müzik dinlemek ve uyumak istiyordum. Ve öyle de yaptım.

Ta ki Melis'in başımda o cırtlak sesini duyana kadar.

"Mina tatlım!" dedi bağırarak. İlk önce uyur numarası yapmayı planlasam da bu kadar bağırarak uyandırmasının sebebini merak ediyordum açıkçası.

Kafamı yavaşça doğrulttum saçlarım yüzümü kavrıyordu, yavaşça elimle sıyırdım, gözlerini görebiliyordum

"Efendim Melis?" dedim sorgulayıcı şekilde, ilk geldiğim günden beri bir gıcık geliyordu bu kız bana.

"Kusura bakma tatlım, uyandırdığım için bir şey soracaktım da yani daha doğrusu bir teklif." diyerek merakımı arttırmıştı,dinliyorum seni şeklinde başımı salladım.

"Bugün Doğu'nun doğum günü ona sürpriz yapmak istiyoruz, bize yardım edermisin? Yani bir nevi doğum gününe bekliyoruz ama sürpriz için yardım etmen de gerek." iyice meraklanıyordum, nasıl bir yardım ki bu? Ne yapmam lazım? Ve en önemlisi neden ben? Kesin elime yüzüme bulaştırırdım ve sonunda Doğu olmak üzere herkes kızabilirdi, düşüncelere dalarken

"Evet ne düşünüyorsun?" dedi yüzüme kedi yavrusu gibi yalvarırcasına bakarken, ve o an merak ettiğim soruyu sordum.

"Neden ben?" dememle hafif yüzünde tebessüm oluştu, bense boş boş bakıyordum.

"Çünkü sen Doğu'yla fazla samimi değilsin ama soğukta değilsin ve sana kızmayacağını düşündük." işte bunu bekliyordum,kızacağı bir şeydi tam da tahmin ettiğim gibi.

"Ya kızarsa ,en iyisi ben ne yapmam gerektiğini öğreneyim ona göre karar vereyim." dedim yerimden tam doğrularak.

"Bak şimdi..."

Planı duyduğumda açıkçası Doğu'nun kızmasından çok çekindim ama Melis o kadar çok ısrar etti ki ona engel olamadım, ve kabul ettim.

Okul bitişinde direkt eve gittim ve Nermin teyzemin yaptığı yemekleri yedikten sonra çantama da gerekli eşyaları koyup ,aynaya bile bakmadan evden çıktım. İlk olarak taksi çağırdım ve gelmesiyle okula gittim. Her okul çıkışı olduğu gibi okuldaydı ve ben de voleybol için antrenman yapmaya gelmiştim, hocamızın isteği üzerine şimdilik her şey normaldi. Bütün voleybol takımı buradaydı ve ısınıp antrenmana başlamıştık , şimdi başlıyordu plan.

Atakan kafama öyle bir top vurdu ki gerçek olsa böyle canım yanmazdı galiba, numara yapmama gerek yoktu bence. Bayılırmış gibi yaparken Atakan'ın bana göz kıptığını gördüm hayal meyal. Ve herkes başıma toplandı, Atakan da başımdaydı sesini duyabiliyordum.

"Mina! Çok özür dilerim dikkatsizliğime denk geldi." diye yalvarışlarını duyuyordum.

"İyi misin?" derken bir el başımı tutuyordu. Alev alıyordu tuttuğu yer bu Doğu'ydu. İlk önce inanamasam da oydu, yani normal olarak kaptandı sonuçta buradaki hocadan sonra en yetkili kişi, hocada daha gelmediğine göre, oydu. Başka yerlere çekmeye ne gerek vardı Mina?

"Doğu ortak Mina'yı hastaneye götür, iyi görünmüyor ben senin yerine dururum burada ,araba yanımda değil biliyorsun." demesiyle gülecektim az kalsın ,yani neden bu kadar çok uzatıyorduk ki kısa yoldan bara götürebilirdim ben Doğu'yu. Ama neymiş efendim Doğu'ya oyun oynamakmış amaç, onu ortalıktan uzun süre uzak tutmakmış, sağlıktan başka hiç bir şey onu işinden alıkoyamazmış.