16.BÖLÜM

37 2 0
                                    

Kafamı dağıtmaya çalışarak farklı şeyler düşünmeye odaklandım. Çantamı alıp hızlı bir şekilde dışarı çıktım ve otobüs durağına yöneldim. Durağa geldiğimde otobüsün gelmesine yarım saat olduğunu görünce banka oturdum. Arabaların geçişini izlerken telefonum çaldı. Arayan annemdi.
"Efendim anne."
"Kızım nerdesin?"
"Otobüs bekliyorum n'oldu ki?"
"Bir an önce taksiye atla gel baban trafik kazası geçirmiş evin karşısındaki hastanedeyiz."
"Ne?"
"Kızım babanın durumu ağır. Gel konuşuruz."
"Ta ta tamam.Geliyorum."
Telefonu çantama koymadan taksi çağırdım. Bir yandan da ağlıyor ve durumu idrak etmeye çalışıyordum. Öyle şiddetli ağlıyordum ki taksinin geldiğini adam korna çalıp "iyi misiniz?"dediğinde anlamıştım. Başımı olumlu anlamda sallayarak hastanenin yerini tarif ettim. 10 dakika sonra hastanenin önündeydik. Hemen parayı verdim ve taksiden indim. Annem kapının önünde beni bekliyordu.
"Anne neden yukarıda değilsin?"
"...."
"Anne cevap verir misin?"
Annem cevap vermiyordu. Cevap vermiyor ve ağlıyordu. Sonunda sessizliğini bozdu ve " babanı kaybettik." diyerek hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. İnanamadım. Bir süre öylece ayakta ruh gibi dikildim. Gözlerimden şırıl şırıl akan yaşların farkında olmadan salya sümük ağlayarak oracıkta dikiliyordum. Annem bana sarıldı v Bir süre öylece ağladık. Sonra babamın cesedini kaldırdılar. Cenaze törenini ertesi gün yapmaya karar verdik ve annemle beraber eve gittik. Eve gider gitmez kendimi odaya kapattım ve ağlamaya devam ettim. Telefonumdan mesaj sesi gelince istemeyerek de olsa doğruldum ve mesaja baktım.
GÖNDEREN: Bilge
Cemre'yi ve Özgür'ü de aldım. Geliyoruz.
Arkadaşlarımın yanımda olması beni rahatlatmış ve biraz da olsa kendime gelmemi sağlamıştı. Lavaboya gidip sıcak bir duş aldım ve üstüme siyah tişörtümü giyinip altıma da siyah taytımı geçirdikten sonra saçımı kurutmak istemediğin için havluya sardım ve arkadaşlarımı beklemeye başladım. Olmuyordu. Bir yere boş boş baktıkça hatta bir yere baktıkça gözlerim doluyor ve ağlıyordum.

Arkadaşlar uzun bir aradan sonra yazmaya devam... :D
Umarım bölümleri seviyorsunuzdur. Heyecan ve gerilim sonraki bölümlerde de sizinle olacak.
Acaba babamıza n'oldu?
Yorumlarınızı bekliyorum <3

Karanlık Korkusu Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin