Karanlık Korkusu

21. BÖLÜM

Aradan belki de yarım saat kadar geçmişti ve ben artık hastaneye gitmediğimizi düşünmeye başlamıştım.
"Ne zaman gelicez neredeyse yarım  saat oldu."
"Hastaneye gideceğimizi kim söyledi?"
"Nasıl yani sen dedin."
Özgür bir şey söylememişti. Tedirginliğim giderek artıyordu.
"Durdur arabayı."
"..."
"Özgür inmek istiyorum durdur arabayı."
Özgür'ün yüzüne yalvarırcasına bakıyordum ama o ne bir cevap veriyor ne de dediğimi yapıyordu. Bir daha aynı şeyleri yaşama korkusu bütün vücudumu ele geçirmişti ve bu yüzden ölme ihtimalimi bile düşünmeden son süratle giden bir arabadan atlamaya çalıştım. Evet bunu yaptım ama başarılı olamadım. Elimi kapıya uzattığım anda Özgür kapıları kilitledi. Korku dolu gözlerle yüzüne baktığımda o da bana endişeli bakışlar attı.
"Ne yapmaya çalışıyorsun? Kendini öldürcektin. "
"Nereye gidiyoruz hemen söyle."
"Bu şehirden uzak herhangi bir yere."
"Ne? Neden?"
"Burda güvende olmadığını sen de biliyorsun. Son zamanlarda zaten fazlasıyla sarsıldın."
Az önce yaşadığımız olaydan sonra Özgür'ün böyle konuşması beni bir hayli şaşırtmıştı. Ama hala neden beni şehir dışına çıkaracağını önceden söylemediğini anlayamıyordum.
***
Gözlerimi açtığımda hala yoldayık ve saat gecenin ikisiydi.
"İyi uyudun 6 saattir yoldayız istersen biraz mola verelim."
"Olur."
"6 saat. Vay be cidden iyi uyumuşum son bir kaç gündür gözüme uyku girmiyordu zaten o yüzden güzel bir dinlenme fırsatı oldu."diye içimden geçirirken bir dinlenme tesisi gördüm.
"Bence burada durabiliriz."
"Tamam."
Bol ışıklı bir mekan olduğu için dikkatimi fazlasıyla çekmişti. Böyle yerlerden çok hoşlanıyordum. Ne kadar çok ışık o kadar iyiydi benim için. Küçüklüğümden beri karanlık yerlerde bulunmak beni boğuyordu.
Özgür'ün seçtiği masaya doğru yöneldim ve kendime bir kahve söyledim.
"Kahve mi aç karnına mı?"
"Evet."
"Peki o zaman bana da bir kahve."
Özgür beni şaşırtmaya devam ederken kendime onunla çok samimi olmamam gerektiği konusunda bir uyarıda bulunmuştum. Sonradan pişman olmamak için bunu yapmam gerekiyordu.