Karanlık Korkusu

20.BÖLÜM

Oda iyice soğumaya başlamıştı. Dişlerim birbirine çarpıyordu ve hala ağlıyordum. Yerden kalkacak gücüm yoktu. Bir süre sonra kapı açıldı ve  biri beni kolumdan hızlıca tutup kaldırdı. 

'' Ahh, yeter artık. '' diye bağırdım.

'' Şhhhtt sakin ol benim Gülce , Özgür. ''

Bu sözü söyleyene kadar korkudan yüzüne bakamamıştım. ''Kolum zaten acıyo, hayvan gibi çektin kolumu.'' dedim.

'' Biraz fazla çektim demi...''dedi ve suçu suçlu bana baktı.Ağlayarak Özgür'ün boynuna sarıldım. Bir süre öyle durduktan sonra artık ağlamam kesilmişti ve yerini rahatlığa bırakmıştı.Özgür beni yavaşça kendinden uzaklaştırdı ve  '' Daha iyi misin? '' dedi. Başımı yavaşça olumlu anlamda salladım.

''Benim burada olduğumu nereden bildin?''

''Bir şeyler çevirdiğini zaten anlamıştım geri kalanı meslek sırrı.''deiyerek göz kırptı. Bu cevabına göz devirerek karşılık verdim.''Yine sır, yine sır...'' diye söylene söylene yürümeye başladım. Özgür de arkamdan gelmeye başladı. Hastaneden çıktıktan sonra dışarıda ilk gördüğüm banka oturdum ve derin derin nefes alıp vermeye başladım. Özgür de yanıma gelip oturdu ve '' Kolun nasıl bu hale geldi? ''dedi. Gözlerim tekrar dolmaya başladı ve Özgür de bunu fark etmiş olacak ki ''Tamam sonra anlatırsın. Ama istersen bir hastaneye gidelim kötü görünüyor.'' dedi. Hiçbir şey söylemedim ve öylece çevreme bakınmaya devam ettim. Özgür ;

'' Hadi kalk.''

'' Nereye?''

'' Hastaneye, sonuçta hayır demedin.'' 

Gülerek karşılık verdim ve bu iyi hissettirmişti. Özgür'ün arabasına bindik ve hastaneye doğru gitmeye başladık. Arabada ikimizin de ağzını bıçak açmamıştı. İkide bir küçük kız çocuğunun çığlıkları beynimde yankılanıyordu. O anı aklımdan bir türlü çıkaramıyordum. 

Hava iyice kararmaya başlamıştı.

''Ne zaman geleceğiz?''

'' Az kaldı.''