Gepest door liefde

Hoofdstuk 8

Ik stond voor de spiegel. Ik had een zwarte broek en een zwart shirtje, die Maaike zo mooi vond, aan. De deurbel ging en ik hoorde mijn moeder die de deur open deed. Ik liep naar beneden en Kate en Eline zaten beneden. Ze hadden ook allebei een zwarte broek aan. Eline een zwarte blouse en Kate een shirt. De deurbel ging weer en ik liep er naar toe.

"hey." Ik keek in de ogen van Zoë "hey" antwoordde ik. "is het niet raar dat ik ga..ik bedoel ik kende haar bijna niet." Zei Zoë met neergeslagen ogen. "zie het dan als steun voor mij." Zei ik gerustellend en nam haar mee naar de woonkamer waar Eline en 'Kate zaten.

Mijn moeder bracht ons naar het crematorium . we zaten de hele weg zwijgend naast elkaar. Ik zat voorin naast mijn moeder, ik wist niet hoe ik deze dag door zou komen. De moeder van Maaike had een bankje vooraan geregeld voor ons. Ik staarde naar de kist en voelde hoe Zoë mijn hand pakte. Ze gaf me een klein glimlachje en ik deed het zelfde en keek terug naar de kist.

Er lag een grote krans bloemen op de kist met een slinger eraan, er stond We missen je op. Ik had het gevoel alsof mijn keel werd dichtgeknepen. De sterretjes begonnen voor mijn ogen te dansen en mijn ogen begonnen weer te prikken. Langzaam liepen er weer tranen langs mijn wangen.

Na de ceremonie stond ik in tranen in de ruimte waar we allemaal drinken en een broodje kregen. Iedereen ging in de rij staan om de familie te condoleren. Ik nam diep adem, ik was zenuwachtig. Zoë pakte mijn hand weer, en eerlijk gezegd vond ik het fijn.

De eerste in de rij was het 7-jarige zusje van Maaike, Maartje. Ik ging door mijn knieën om op haar oog hoogte te komen. Ik had nog niks gezegd of Maartje omhelsde me al. Ik kwam vaak bij hun en soms speelde ik dan met Maartje

Toen kwam Marcus de 18-jarige Broer van Maaike. Ik had hem nog nooit zien huilen. Ik merkte dat er ook tranen over mijn wangen rolden. "Gecondoleerd" zei ik zacht ik wou hem een hand geven maar ook hij gaf mij een knuffel. Als Maaike en ik ons verveelde gingen we altijd gamen met Marcus. Of we haalde geintjes uit bij hem, we hebben echt gelachen.

Mijn brok in m'n keel werd nog groter toen bij haar vader kwam. Ik zag de tranen en de pijn die hij had. Ik gaf hem een hand "gecondoleerd zei ik met neergeslagen ogen. Hij aaide over mijn hoofd en zei "jij ook" er begonnen nog meer tranen over mijn wangen te lopen.

Ik kwam bij haar moeder. De vrolijke moeder waar we altijd koekjes mee bakte was weg. Ik keek naar beneden. Ze gaf me gelijk een knuffel. Ik hield het niet meer en begon te snikken. ik voelde dat de schouders van de moeder van Maaike ook schokte. De tranen kwamen als vloedgolf over mijn wangen. Ik liet de knuffel los en veegde mijn tranen weg. "G..Gecondoleerd." zei ik met rode ogen en een stotterende stem.

Buiten sloot ik Kate in de armen. Ik begon heel hard te huilen. Dit was het dan. Dit is het laatste wat ik van Maaike zou zien. Ik voelde dat Eline en Zoë hun armen ook over ons heen sloegen. Zo stonden een aantal minuten met z'n vieren. En toen gingen we naar huis.