Gepest door liefde

Hoofdstuk 14

Het was sinterklaas avond en onze buurvrouw klopte voor ons hard op het raam. Mijn zusje stond op en rende naar de deur. "sinterklaas!" riep ze enthousiast. Voor de deur stond een grote zak met cadeautjes. Mijn zusje kreeg een pop die echt kon huilen. En ik kreeg een boek van mijn favoriete schrijfster. Mijn zusje was door de dollen heen, dus we hebben de rest van de avond geluisterd naar het huilen van die pop.

Ik, Eline, Kate en Zoë hadden met z'n vieren lootjes getrokken. Dus de zaterdag na pakjes avond vierden we sinterklaas. Ik had Eline getrokken, ik had een piano gemaakt, we deden het zonder cadeautjes en gedichtjes alleen een surprises. We vierden het bij Zoë en we bleven ook slapen.

Zoë stond op om drinken te pakken en ik liep achter haar aan. "zullen we het hun vertellen?" vroeg ik. Zoë keek twijfelend. "geloof me, we kunnen hun vertrouwen plus dan hoeven we niet meer stiekem te doen bij hun." Ik ging dichterbij staan en sloeg een arm om haar zij. Er verscheen een grijns op het gezicht van Zoë. "schiet eens op met dat drinken!" klonk het giechelend vanuit de woonkamer. Ik deinsde achter uit. 

"laten we het doen." zei Zoë. "echt?!" zei ik enthousiast terwijl ik twee glazen aan pakte. "maar wil jij het zeggen? Ik durf het niet zo goed." Ik gaf haar een kus op d'r wang en we liepen naar de woonkamer.

"we moeten iets vertellen." Zei ik terwijl ik de glazen neer zette. Ik keek naar Zoë, ze zag er nerveus uit. Ik pakte haar hand. "we zijn een koppeltje." Zei ik. "Echt?! Fantastisch!" riep Kate blij. "oh super cool." Zei Eline enthousiast. Ik zag dat Zoë weer ontspande. Ook ik was opgelucht.

 "oke nu surprises." Zei Kate ongeduldig terwijl ze naar de ingepakte pakketjes wees. Kate had mij getrokken en had een podium gemaakt met mij erop, hij was heel leuk.

Na de surprises gingen we een film kijken, alles is liefde. We gingen op de bank liggen. Ik ging tegen Zoë aan liggen en ze sloeg een arm om me heen. Ik hoorde Kate en Eline giechelen. Ik bloosde een beetje. Na de film gingen we slapen. Maar omdat ik niet kon slapen liep ik even naar beneden. Ik zat op de bank toen de deur open ging en Eline binnen kwam. "hee kon je ook niet slapen?" vroeg Eline. Ik schudde mijn hoofd. "nope." Zei ik. Eline ging naast me zitten.

"Fleur hoe is het nu met je?" vroeg Eline. "het gaat wel." Zei ik. "Zeker? Ik bedoel met al dat pesten en zo." Ik keek naar beneden. "eigenlijk is het gewoon vreselijk." Zei ik terwijl er een traan langs mijn wang liep. Eline omhelsde me. "ik wou dat ik wat kon doen." zei ze machteloos. Ik zuchtte. "ik ook." Ik voelde de tranen achter mijn ogen weer prikken. Ik liet haar omhelzing los. "kom we gaan weer proberen te slapen." Zei ik terwijl ik op stond.

 Eline volgde me en we liepen weer naar boven. Waar ik tegen Zoë aan ging liggen. Zoë sloeg haar armen om me heen, het gaf me een veilig gevoel. Maar toch kon mijn gedachte het niet laten om nu aan Maaike te denken. Ik vroeg me af wat zij er van gevonden zou hebben. waarschijnlijk was ze helemaal blij geweest. Ik glimlachte bij de gedachte van een lachende Maaike.